Υπουργός Άμυνας της Λετονίας: Η ασφάλεια του εφοδιασμού μπορεί να λύσει κρίσεις

Η σημασία της ασφάλειας του εφοδιασμού είναι απαραίτητη προϋπόθεση για να ξεπεραστούν οι κρίσεις ασφάλειας του 21ου αιώνα. Η ασφάλεια του εφοδιασμού βασίζεται σε τρεις βασικούς πυλώνες: πρώτος, διαθέσιμος εθνική βιομηχανική ικανότητα; Δεύτερον, η βιομηχανική διασυνοριακή συνεργασία, ιδίως λόγω της αλληλεξάρτησης των σύγχρονων οικονομιών. και τρίτον, η κοινωνική ετοιμότητα να αποδεχθεί τη στρατιωτική βιομηχανία ως απαραίτητο στοιχείο σε ένα ολοκληρωμένο αμυντικό σύστημα, το οποίο χρειάζεται για να ξεπεραστούν τυχόν προκλήσεις υβριδικού ή παραδοσιακού πολέμου του 21ου αιώνα.

Οι προκλήσεις που σχετίζονται με την ασφάλεια του εφοδιασμού έλαβαν την προσοχή των ειδικών και του κοινού κατά τη διάρκεια την πανδημία COVID-19, και συνεχίζουν να επηρεάζουν τις περισσότερες χώρες λόγω η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία. Αυτός ο πόλεμος στην ευρωπαϊκή ήπειρο επιβεβαίωσε ότι και οι τρεις πυλώνες της ασφάλειας του εφοδιασμού είναι ζωτικής σημασίας για την επίλυση κρίσεων σε πολλούς τομείς πολιτικής — είτε πρόκειται για την υγειονομική περίθαλψη, είτε για την εσωτερική και εξωτερική παγκόσμια ασφάλεια.

Όσον αφορά την εξωτερική ασφάλεια, βλέπω την εξάρτηση από αυτούς τους πυλώνες ως εξής. Πρώτα έρχεται η διαθέσιμη βιομηχανική ικανότητα και η αδιάλειπτη διαθεσιμότητα των προϊόντων της, συμπεριλαμβανομένης της αποθήκευσης πρώτων υλών. Ο πόλεμος στην Ουκρανία τόνισε ότι οι δυτικές δημοκρατίες δεν είναι έτοιμες για έναν συμβατικό πόλεμο πλήρους κλίμακας. Δεν έχει πραγματικά σημασία αν το θέατρο του πολέμου βρίσκεται στην ηπειρωτική Ευρώπη ή σε κάποιο άλλο μέρος του κόσμου.

Η προσπάθεια για την κατάλληλη απόδοση της επένδυσης και οι παραδόσεις «ακριβώς έγκαιρα» είναι εξαιρετικά εργαλεία μέτρησης της απόδοσης σε κάθε οικονομία. Αλλά αποδεικνύεται ότι δεν πρέπει να μεταβιβάζονται 100% στην αμυντική βιομηχανία. Επί του παρόντος, υπάρχουν προβλήματα συμφόρησης πρώτων υλών και εξαρτημάτων, καθώς και προκλήσεις εργαλείων και προσωπικού για την ανάπτυξη της βιομηχανίας, που εμποδίζουν τη μετάβαση από την εποχή της ειρήνης στην παραγωγή εν καιρώ πολέμου.

Οι εθνικές κυβερνήσεις και οι πολυεθνικοί οργανισμοί εργάζονται τώρα σε μεγάλο βαθμό στη χαρτογράφηση βιομηχανικών βάσεων και προσπαθούν να στείλουν το κατάλληλο σήμα ζήτησης για την αμυντική βιομηχανία. Για να διασφαλιστεί η «εγγύηση εφοδιασμού», πρέπει να υπάρχουν μακροπρόθεσμες δεσμεύσεις.

Δεύτερον είναι η βιομηχανική διασυνοριακή συνεργασία. Η υπερατλαντική αμυντική βιομηχανία πρέπει να είναι ενωμένη, καθώς τα μέλη είναι ιστορικά αλληλένδετα και μοιράζονται κοινές αξίες. Τα μέλη του κλάδου που είναι ανταγωνιστές σε καιρό ειρήνης πρέπει να γίνουν εταίροι σε καιρό πολέμου, καθώς το ΝΑΤΟ και η Ευρωπαϊκή Ένωση απομακρύνονται από τη διαλειτουργικότητα στην εναλλαξιμότητα, η οποία περιλαμβάνει επίσης τη μεταφορά τεχνολογίας.

Η Λετονία, ως μέλος και των δύο οργανισμών, το κάνει ήδη αυτό. Η βιομηχανία μας παράγει μη επανδρωμένα εναέρια οχήματα, μη επανδρωμένα οχήματα εδάφους και πυρομαχικά μικρών όπλων και δοκιμάζει τις πιο πρόσφατες τεχνολογίες 5G σύμφωνα με τα πρότυπα του ΝΑΤΟ και της ΕΕ για να διασφαλίσει ότι όλοι προσπαθούμε για την ίδια ποιότητα και ποσότητα. Η κοινή χρήση είναι φροντίδα και στον παγκοσμιοποιημένο κόσμο, ο οποίος τώρα κινείται προς μια περιφερειοποίηση με βάση την αξία, τα ομόλογα και οι αλυσίδες εφοδιασμού που μοιραζόμαστε είναι ζωτικής σημασίας.

Ένα καλό παράδειγμα για μια τέτοια περιφερειακή προσέγγιση είναι το κοινό μας πρόγραμμα Common Armored Vehicle System με τη Φινλανδία, τη Σουηδία (και οι δύο τελικά εντάσσονται στο ΝΑΤΟ) και τη Γερμανία, όπου χρησιμοποιείται και θα χρησιμοποιηθεί μια κοινή πλατφόρμα με κίνηση στους έξι τροχούς.

Αυτοί οι δύο πυλώνες αποτελούν τη βασική ικανότητα κινητοποίησης των ενόπλων δυνάμεων – μια ανεπτυγμένη, βασισμένη στην αξία περιφερειακή βιομηχανία ικανή να στραφεί στην παραγωγή εν καιρώ πολέμου και να παρέχει εναλλάξιμες δυνατότητες έτοιμες να κινητοποιηθούν και να χρησιμοποιηθούν από κοινού για την αντιμετώπιση κρίσεων.

Τελευταίος αλλά όχι λιγότερο σημαντικός από τους τρεις πυλώνες είναι η κατανόηση της συνολικής άμυνας σε όλους τους κοινωνικούς τομείς – και η επίγνωση των τρεχουσών προκλήσεων ασφάλειας. Μία από τις θέσεις μου στην κυβέρνηση είναι ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης για συνολική εθνική άμυνα. Οι ευθύνες μου περιελάμβαναν την ανάπτυξη και την εφαρμογή συνολικής εθνικής άμυνας στη Λετονία τα τελευταία τέσσερα ταραχώδη χρόνια. Με τον COVID-19, κάναμε τα μαθήματά μας και μάθαμε ότι ακόμη και στις δημοκρατίες, σε περιόδους κρίσης, πρέπει να υπάρχει κάποιος υπεύθυνος.

Τώρα, μαθαίνουμε πολλά από την Ουκρανία, συμπεριλαμβανομένου του πώς χρησιμοποιούν τη συνολική προσέγγιση για την υπεράσπιση της χώρας τους από τον επιτιθέμενο.

Αυτές οι προκλήσεις και τα διδάγματα που αντλήθηκαν κατά τη διάρκεια του COVID-19 και από τους Ουκρανούς εταίρους μας δείχνουν τη σημασία των δυνατοτήτων διαχείρισης κρίσεων (συμπεριλαμβανομένης της απαίτησης για αποθέματα πρώτων υλών και πόρων), καθώς και την ανάγκη οι κυβερνήσεις να είναι βασικός ενδιαφερόμενος στην άμυνα βιομηχανία.

Για να προσθέσετε στο απόσπασμα του στρατηγού Omar Bradley – ότι «οι ερασιτέχνες μιλούν για τη στρατηγική, οι επαγγελματίες συζητούν τα logistics” – ο χρόνος έχει επίσης σημασία. Έχουμε όντως ισχυρούς οργανισμούς — το ΝΑΤΟ και την ΕΕ — ικανούς να αντιμετωπίσουν αυτά τα ζητήματα με αυστηρότητα. Το μόνο που χρειάζεται για να πετύχει είναι η πολιτική βούληση και το πολιτικό θάρρος.

Ο Άρτις Πάμπριξ είναι υπουργός Άμυνας της Λετονίας.

• SEO Powered Content & PR Distribution. Ενισχύστε σήμερα.
• Platoblockchain. Web3 Metaverse Intelligence. Ενισχύθηκε η γνώση. Πρόσβαση εδώ.
• πηγή: https://www.defensenews.com/outlook/2022/12/05/latvias-defense-minister-the-security-of-supply-can-solve-crises/