Συνεχίζουμε τη σειρά αναρτήσεων μας στο Έκθεση της Διαρκούς Επιτροπής της Βουλής σχετικά με την Ανασκόπηση του καθεστώτος ΔΔΙ στην Ινδία, σε αυτήν την ανάρτηση θα καλύψω τις συστάσεις της Έκθεσης για τα ΔΔΙ και την Παραδοσιακή Γνώση (TK). Μπορείτε να βρείτε τις άλλες αναρτήσεις στην Έκθεση εδώ, εδώ, εδώ, εδώ, να εδώ.
Τα κυριότερα σημεία της έκθεσης
Οι παρατηρήσεις της Έκθεσης της Επιτροπής σχετικά με την TK ξεκινούν με ένα θρήνο για το πώς οι εφευρέσεις της TK και των ιθαγενών καινοτόμων καινοτόμων σε επίπεδο βάσης συχνά δεν πληρούν τα κριτήρια κατοχύρωσης με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας και πώς η έλλειψη κατάλληλου νόμου καθιστά τέτοιες εφευρέσεις χωρίς προστασία. Σημειώνει την έλλειψη ευαισθητοποίησης σχετικά με τα δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας μεταξύ των κοινοτήτων που κατέχουν σημαντική ΤΚ, γεγονός που οδήγησε τους επαγγελματίες να μην αποκομίζουν χρηματικά οφέλη από το σύστημα.
Ο πρώτος στόχος της Έκθεσης είναι Ενότητα 3(ιστ) του νόμου περί διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας, 1970 που λέει ότι «μια εφεύρεση η οποία στην πραγματικότητα είναι παραδοσιακή γνώση ή η οποία είναι συνάθροιση ή επικάλυψη γνωστών ιδιοτήτων παραδοσιακά γνωστών συστατικών ή συστατικών» δεν θα θεωρηθεί εφεύρεση για τους σκοπούς του Νόμου. Η Έκθεση σημειώνει ότι αυτή η ενότητα είναι υπερβολικά απαγορευτική. Ως εκ τούτου, προτείνει να αναθεωρηθεί αυτή η διάταξη για να διασφαλιστεί ότι παρέχονται κίνητρα για την έρευνα και ανάπτυξη που βασίζεται στην ΤΚ. Περαιτέρω, προτείνει να υπάρξουν επίσης διατάξεις, όταν πραγματοποιείται αυτή η αναθεώρηση, για να διασφαλιστεί η διερεύνηση των αξιώσεων ευρεσιτεχνίας σχετικά με την TK προκειμένου να αποτραπεί η κατάχρηση/εκμετάλλευσή της.
Εστιάζοντας σε περιπτώσεις κατάχρησης της ΤΚ, η Έκθεση σημειώνει την απουσία κατάλληλου μηχανισμού τεκμηρίωσης της ΤΚ και επίσης επισημαίνει την αδυναμία της Ψηφιακής Βιβλιοθήκης Παραδοσιακής Γνώσης (TKDL) να είναι αποτελεσματική ως πηγή της ΤΚ και της προστασίας της. Το ιστολόγιο έχει δει αναρτήσεις που σημειώνουν ορισμένες ελλείψεις του TKDL στο παρελθόν, όπως π.χ εδώ. Για αυτό, η Έκθεση συνιστά την ενίσχυση της βάσης δεδομένων, χωρίς να εμβαθύνουμε στο ποιες ακριβώς είναι οι ελλείψεις ή τα μέτρα που πρέπει να ληφθούν για τη διόρθωσή τους. Μια άλλη ενδιαφέρουσα πρόταση από αυτή την άποψη είναι η πρόταση να γίνει η κυβέρνηση συνιδιοκτήτης στη διεκδίκηση δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας παράλληλα με τους δημιουργούς/κοινότητες για τον περιορισμό της κατάχρησης.
Η έκθεση προτείνει επίσης την «καταχώριση της παραδοσιακής γνώσης ως Γεωγραφική Ένδειξη” (σελ. 76 της Έκθεσης) εάν συνδέεται στενά με μια συγκεκριμένη τοποθεσία. Αυτό, προτείνει, θα ήταν «Πολύ επωφελές για την ενοποίηση της παραδοσιακής γνώσης στα ΔΔΙ». Στη συνέχεια, η Έκθεση εξετάζει την ανάγκη μελέτης των Μοντέλων Χρησιμότητας / των βραχυπρόθεσμων διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας ως εναλλακτικής μορφής διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας που μπορεί να είναι ένα βιώσιμο μέσο για την προστασία της ΤΚ στη χώρα.
Ανάλυση
Η Έκθεση λαμβάνει μια μάλλον απλοϊκή θέση όσον αφορά την κατανόηση της TK και την προστασία που πρέπει να της παραχωρηθεί. Πρώτον, αντιμετωπίζει ως δεδομένο το ορισμός της ΤΚ. Ένα από τα μεγαλύτερα εμπόδια σε σχέση με τη διασταύρωση IP και TK είναι το δυσκολία στον ορισμό τι ακριβώς συνεπάγεται την παραδοσιακή γνώση. Δεδομένης αυτής της δυσκολίας, το να προτείνουμε απλώς ότι η κατοχύρωση διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας πρέπει να διατίθεται σε καινοτομίες ή βελτιώσεις που βασίζονται στην TK δεν αντιμετωπίζει το ζήτημα της έλλειψης ορισμού για το τι ακριβώς προστατεύεται, γιατί προστατεύεται και πώς ακριβώς οι προβλεπόμενοι δικαιούχοι θα ωφεληθεί πραγματικά από αυτό.
Μια μεταβαλλόμενη εστίαση
Η Έκθεση παρουσιάζει μια μετατόπιση από την αμυντική προστασία στη θετική προστασία των παραδοσιακών συστημάτων γνώσης στη χώρα. Η αμυντική προστασία θα συνεπαγόταν μηχανισμούς όπως το TKDL που δημιουργήθηκε με σκοπό να εμποδίσει άτομα εκτός της κοινότητας που διαθέτουν παραδοσιακές γνώσεις να αποκτήσουν δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας σε αυτήν τη γνώση. Η θετική προστασία, από την άλλη πλευρά, συνεπάγεται ενεργό ένταξη της TK στο συμβατικό καθεστώς IP για να της παραχωρηθεί προστασία και να δημιουργηθούν μονοπάτια για την εμπορική της εκμετάλλευση. Αυτή η προστασία είτε είναι ενσωματωμένη στο υπάρχον πλαίσιο IP μιας χώρας είτε μέσω sui generis νομοθεσίες/ συστήματα όπως Κενύα’s Protection of Traditional Knowledge and Cultural Expressions Act, 2016 και ΠαναμάςΕιδικό Σύστημα για τα Συλλογικά Δικαιώματα Πνευματικής Ιδιοκτησίας των Αυτόχθονων Πληθυσμών.
Είναι ενδιαφέρον να σημειωθεί ότι το επίκεντρο των συστάσεων είναι τα πιθανά οικονομικά οφέλη από την ένταξη της ΤΚ στο επίσημο καθεστώς ΔΔΙ. Αυτό το είδος μοναδικής εστίασης αποτυγχάνει να αναγνωρίσει τους περιορισμούς του επίσημου καθεστώτος IP για την προστασία της TK. Δίνει υπερβολική έμφαση στο ιδιοποίηση της παραδοσιακής γνώσης από την αναγνώριση της πολιτιστικής του αξίας ή οποιασδήποτε άλλης σημασίας για την κοινότητα προέλευσης. Μια τέτοια έμφαση παραβλέπει το γεγονός ότι η πολιτιστική αξία, οι πεποιθήσεις που συνδέονται με την ΤΚ είναι μεγαλύτερης σημασίας για την κοινότητα. Εάν το οικονομικό συμφέρον γίνει το επίκεντρο μιας τέτοιας παρέμβασης, τότε οι τεχνολογίες που εξελίσσονται μέσω της ΤΚ και ως απάντηση στους παραδοσιακούς τρόπους ζωής, θα μπορούσαν να χάσουν την πολιτιστική τους σημασία ή ακόμη χειρότερα, θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε πολιτιστική διαγραφή. Αναγνώριση και σεβασμός για τις παραδοσιακές αξίες και τον πολιτισμό, επομένως, θα πρέπει να είναι το επίκεντρο. Επίσης, αποτυγχάνει να αξιολογήσει την αξία που μπορεί να αποδώσει μια κοινότητα στο να εντάξει το TK της στο επίσημο σύστημα IP. Φαίνεται ότι απευθύνεται στις κοινότητες ως μέρη που θα επωφεληθούν μόνο από την ευεργεσία της προστασίας της πνευματικής ιδιοκτησίας και όχι ως νόμιμους δημιουργούς και ενδιαφερόμενους φορείς.
Οι πατέντες ως πανάκεια;
Η Έκθεση προτείνει, χωρίς στοιχεία, ότι ο αποκλεισμός από το επίσημο καθεστώς ΔΙ είναι η αιτία για την παραμέληση της ΤΚ. Στη συνέχεια συνιστά ότι οι δημιουργοί και οι κάτοχοι ΤΚ θα πρέπει να γνωρίζουν τις έννοιες της καινοτομίας και του εφευρετικού βήματος. Χωρίς ιδιαίτερο υπόβαθρο, το προτεινόμενο μοντέλο για την ένταξη της TK στο καθεστώς IP είναι μέσω της κυβέρνησης που ενεργεί ως συνιδιοκτήτης (αυτό το μοντέλο εταιρικής σχέσης και οι επιπτώσεις του θα συζητηθούν περαιτέρω σε μια προσεχή ανάρτηση επισκεπτών). Με αυτόν τον τρόπο, αποτυγχάνει να εξετάσει πώς η μετατροπή της TK σε προϊόν που πληροί τα κριτήρια κατοχύρωσης με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας θα μπορούσε ενδεχομένως να αλλάξει τον χαρακτήρα και τη σημασία της για τους δημιουργούς/επαγγελματίες, όπου η οικονομική της αξία έχει προτεραιότητα έναντι οποιασδήποτε εγγενούς ή πολιτιστικής αξίας που μπορεί να έχει μια τέτοια ΤΚ. Αυτό το μοντέλο επίσης αποτυγχάνει να αναγνωρίσει τις κοινότητες δημιουργών ως θεματοφύλακες της παραδοσιακής τους γνώσης. Ενώ προτείνει στην κυβέρνηση να ενεργήσει ως κοινός ιδιοκτήτης, αγνοεί την περιθωριοποίηση και την καταπίεση τέτοιων κοινοτήτων που προκαλείται από την κυβέρνηση (βλ. παραδείγματα εδώ, εδώ, να εδώ). Και τέλος, εκτός από την αναφορά στην αποτροπή της υπεξαίρεσης, η Έκθεση δεν παρέχει σαφείς ενδείξεις για το πώς ακριβώς η κυβέρνηση ως συνιδιοκτήτης θα ωφελήσει τους δημιουργούς.
Η Έκθεση επίσης δεν διευκρινίζει τον τρόπο με τον οποίο προτείνει την εξασφάλιση κοινοτικής προστασίας για την ΤΚ εντός του επίσημου καθεστώτος ΔΙ, όταν το τελευταίο είναι σχεδόν αποκλειστικά σχεδιασμένο να αναγνωρίζει τη συνεισφορά του ατόμου κατά την προστασία των έργων τους. Επίσης, δεν αναγνωρίζει ότι το κίνητρο που παρέχει η επίσημη προστασία της πνευματικής ιδιοκτησίας όσον αφορά την ιδιοκτησία και την εμπορική εκμετάλλευση δεν χρειάζεται είναι αναγκαστικά ο κινητήριος παράγοντας της καινοτομίας στις παραδοσιακές ή αυτόχθονες κοινότητες.
Μια άκριτη προσέγγιση
Η έλλειψη λεπτομέρειας στην Έκθεση καταδεικνύει ότι δεν έχει συζητήσει το ζήτημα του τρόπου με τον οποίο τα παραδοσιακά συστήματα γνώσης ενδέχεται να υπερπροστατεύονται με τη δημιουργία φραγμών πρόσβασης και επίσης να μην εντάσσονται πλήρως στο επίσημο καθεστώς IP. Ως εκ τούτου, με την εισαγωγή των εννοιών του εφευρετικού βήματος και της καινοτομίας στην ΤΚ, θα υπάρξει αύξηση του κόστους της καινοτομίας. Το TK είναι συχνά το αποτέλεσμα σταδιακών και συλλογικών προσπαθειών που τείνει να εκτείνονται σε γενεές. Όταν επισημοποιηθεί ένα σύστημα όπως το TK που βασίζεται σε μεγάλο βαθμό στην προφορική επικοινωνία για τη διάδοσή του, οι κοινότητες αποδέκτες αυτής της γνώσης θα αντιμετώπιζαν εμπόδια πρόσβασης που δεν υπήρχαν πριν από την εισαγωγή ενός τέτοιου συστήματος. Η απλή επίγνωση των τεχνικών εννοιών, όπως η καινοτομία, σημαίνει μόνο ότι η TK στην υπάρχουσα μορφή της δεν θεωρείται άξια προστασίας εκτός εάν προσαρμόσει τον εαυτό της στις επίσημες απαιτήσεις IP.
Από την άλλη πλευρά, το επίσημο καθεστώς IP δεν μπορεί επίσης να συμπεριλάβει πλήρως τα συστήματα TK, καθώς τα επίσημα αποτελέσματα IP συχνά αποτυγχάνουν να λάβουν υπόψη τον τρόπο με τον οποίο τείνουν να λειτουργούν τα παραδοσιακά συστήματα γνώσης όσον αφορά την καινοτομία, τη δημιουργία ή τη διάδοση. Μεγάλο μέρος της παραδοσιακής γνώσης που μεταδόθηκε από γενεές ενισχύει και εδραιώνει την πολιτιστική έκφραση και ταυτότητα. Αυτό, στη συνέχεια, φέρνει το θέμα του πολιτιστική ιδιωτικότητα. Ένα παράδειγμα αυτού μπορεί να βρεθεί στο Φόστερ κατά Μάουντφορντ, μια περίπτωση Αυστραλιανής ΔΝ όπου ένας ανθρωπολόγος είχε καταγράψει και δημοσιεύσει πολιτιστικές πληροφορίες για το Πιτζαντζιάτζαρα κοινότητα, ιθαγενείς από τη νότια και κεντρική Αυστραλία. Η κοινότητα προσπάθησε να σταματήσει (και δόθηκε εντολή υπέρ της από το Ομοσπονδιακό Δικαστήριο) τη διάδοση αυτών των πληροφοριών καθώς πίστευαν ότι θα οδηγούσε σε διαταραχή της κουλτούρας και της κοινωνίας τους, όταν οι άνθρωποι εκτός της κοινότητας τις καταλάβουν.
Τελικές Σκέψεις
Η έμφαση της Έκθεσης στην εμπορευματοποίηση της ΤΚ για να διασφαλιστεί ότι οι επαγγελματίες δεν στερούνται πιθανών οικονομικών οφελών παραβλέπει τους εγγενείς περιορισμούς στο επίσημο καθεστώς ΔΙ και παρέχει πολύ άκριτες προτάσεις που δεν δικαιολογούν πώς ή γιατί είναι απαραίτητοι. Η Έκθεση αποτυγχάνει να συμμετάσχει στη συζήτηση σχετικά με τις ανησυχίες που υπάρχουν σε σχέση με την ταυτότητα, τον πολιτισμό και την οικονομία των ιθαγενών, όταν πρόκειται για τη δέσμευση της πνευματικής ιδιοκτησίας και της παραδοσιακής γνώσης. Αποτυγχάνει να αναγνωρίσει πιθανές συγκρούσεις μεταξύ του επίσημου καθεστώτος IP και των συστημάτων TK. Επίσης, αποτυγχάνει να καταλήξει σε βιώσιμες λύσεις που θα εμπόδιζαν την οικειοποίηση και την εκμετάλλευση της παραδοσιακής γνώσης που δεν περιορίζεται στην τροποποίηση της καινοτομίας στα παραδοσιακά συστήματα γνώσης ώστε να ενταχθούν στο υπάρχον πλαίσιο ΔΙ. Συνολικά, λαμβάνει μια πολύ επιφανειακή προσέγγιση όταν ασχολείται και κατανοεί τα παραδοσιακά συστήματα γνώσης.
Σχετικές αναρτήσεις
- "
- 2016
- πρόσβαση
- Λογαριασμός
- Όλα
- άρθρο
- Australia
- εμπόδια
- Μεγαλύτερη
- Blog
- χτίζω
- περιπτώσεις
- Αιτία
- CGI
- αλλαγή
- αξιώσεις
- Κολούμπια
- εμπορικός
- Επικοινωνία
- Κοινοτήτων
- κοινότητα
- συστατικό
- Δικαστικά έξοδα
- Δικαστήριο
- δημιουργία
- δημιουργούς
- κουλτούρα
- βάση δεδομένων
- μοιρασιά
- Ανάπτυξη
- DID
- ψηφιακό
- Αναστάτωση
- οδήγηση
- Οικονομικός
- οικονομία
- Αποτελεσματικός
- Λεπτομερής
- Πρόσωπο
- Ομοσπονδιακός
- Τελικά
- Όνομα
- ταιριάζουν
- Συγκέντρωση
- μορφή
- Πλαίσιο
- Κυβέρνηση
- Επισκέπτης
- Κείμενο
- κρατήστε
- Αρχική
- Πως
- HTTPS
- Ταυτότητα
- εικόνα
- συμπερίληψη
- Ινδία
- πληροφορίες
- Καινοτομία
- καινοτόμους
- πνευματικής ιδιοκτησίας
- τόκος
- εφευρέσεις
- έρευνα
- IP
- IT
- γνώση
- οδηγήσει
- Led
- Επίπεδο
- Βιβλιοθήκη
- Περιωρισμένος
- τοποθεσία
- μοντέλο
- τάξη
- ΑΛΛΑ
- ιδιοκτήτης
- Συνεταιρισμός
- ευρεσιτεχνία
- Διπλώματα ευρεσιτεχνίας
- People
- φυτά
- Δημοσιεύσεις
- πρόληψη
- Προϊόν
- περιουσία
- πρόταση
- προστασία
- προστασία
- αναφέρουν
- απαιτήσεις
- έρευνα
- έρευνα και ανάπτυξη
- απάντησης
- ανασκόπηση
- Σειρές
- So
- Κοινωνία
- Λύσεις
- Νότος
- Εκκίνηση
- Μελέτη
- σύστημα
- συστήματα
- στόχος
- Τεχνικός
- Τεχνολογίες
- μετασχηματίζοντας
- μεταχειρίζεται
- χρησιμότητα
- αξία
- εντός
- λειτουργεί