Η Ουκρανία εγκαινιάζει μια νέα εποχή χωρίς πληρώματα στη θάλασσα

Η Ουκρανία εγκαινιάζει μια νέα εποχή χωρίς πληρώματα στη θάλασσα

Κόμβος πηγής: 2265912

Η Ουκρανία έχει τραβήξει τη διεθνή προσοχή με τις ασύμμετρες επιθέσεις της με χρήση εκρηκτικών».θαλάσσια drones» κατά της ρωσικής ναυτιλίας και των εγκαταστάσεων στη Μαύρη Θάλασσα. Αναμφίβολα έφεραν σε αμηχανία την πολιτική και στρατιωτική ηγεσία της Μόσχας και πρόσθεσαν την αίσθηση ότι το Κίεβο συγχέει τις πιθανότητες απέναντι στη ρωσική επιθετικότητα.

Υπήρξαν επίσης κάτι σαν μια κλήση αφύπνισης για πολλά ναυτικά. Ο θαλάσσιος τομέας φαινόταν εδώ και αρκετό καιρό να βρίσκεται στο κατώφλι μιας νέας εποχής που περιλαμβάνει πλατφόρμες και συστήματα χωρίς πλήρωμα και υπόγεια, και αυτές οι τεχνολογίες φαίνονται να φτάνουν σε ένα σημείο εκκίνησης. Αυτοί είναι μεταξύ των παραγόντων πίσω από την απόφαση της IISS να ενσωματώσει τέτοιες δυνατότητες στις στρατιωτικές της βάσεις δεδομένων για πρώτη φορά.

Η Ουκρανία έχει δείξει το δρόμο για τη γρήγορη συναρμολόγηση ορισμένων σχετικά μέτριων τεχνολογιών και τη διαμόρφωση τους σε μια αποτελεσματικό οπλικό σύστημα με μέτριο κόστος. Το συνολικό ποσοστό επιτυχίας τους μπορεί να συζητηθεί. Είχαν λίγη τύχη στο να βρουν κάποιους κακώς αμυνόμενους στόχους. Οι αντάρτες Χούθι στην Υεμένη είχαν ήδη δείξει τον τρόπο χρήσης εκρηκτικών σκαφών από απόσταση στην Ερυθρά Θάλασσα, αν και όχι στην κλίμακα όπως οι Ουκρανοί.

Η χρήση αυτών των όπλων από την Ουκρανία εναντίον ρωσικών πλοίων στις βάσεις τους έχει σίγουρα προειδοποιήσει τα ναυτικά γενικά να επικεντρωθούν εκ νέου σε ορισμένα βασικά μαθήματα ασφάλειας λιμένων. Κατά κάποιο τρόπο, αυτές οι επιθέσεις ήταν το σύγχρονο αντίστοιχο των πυροσβεστικών πλοίων από την εποχή του πανιού. Υπάρχουν όμως και άλλα μαθήματα που πρέπει να ληφθούν.

Αρκετά μεγάλα ναυτικά έχουν καταπιαστεί με το πώς να αντιμετωπίσουν τις επιθέσεις σμήνους από γρήγορες βάρκες, έχοντας και πάλι υπόψη την εμπειρία της Μέσης Ανατολής. Τα απομακρυσμένα σκάφη της Ουκρανίας ενδέχεται να προσθέσουν κάποιες περαιτέρω προκλήσεις, όπως πολύ μικρά ραντάρ και ηλεκτροοπτικές υπογραφές. Μερικοί από τους μετρητές τους μπορεί τελικά να είναι ξεκάθαροι. Θα περιλαμβάνουν τα ίδια σκάφη απομακρυσμένης επιφάνειας, εξοπλισμένα με κατάλληλο εξοπλισμό παρακολούθησης και επιτήρησης ή/και όπλα ταχείας βολής.

Τέτοια συστήματα, τόσο επιθετικά όσο και αμυντικά, υπάρχουν σήμερα και βρίσκονται όλο και περισσότερο στα χαρτοφυλάκια των αμυντικών εταιρειών και εκτίθενται σε εκθέσεις εξοπλισμού σε όλο τον κόσμο. Το ενδιαφέρον για αυτούς σίγουρα θα αυξηθεί.

Αλλά υπάρχει επίσης ένας πολύ ευρύτερος μετασχηματισμός σε εξέλιξη που περιλαμβάνει μη πληρώματα, ημιαυτόνομα και αυτόνομα συστήματα στη θάλασσα. Το πρόβλημα ήταν ότι ο μετασχηματισμός ήταν αρκετά αργός.

Για αρκετό καιρό, οι μεγάλοι στόλοι αναζητούν λύσεις χωρίς πληρώματα για να προσφέρουν αποτελέσματα σε κάθε σενάριο, από τη φονικότητα της σύγχρονης πολεμικής μάχης υψηλών προδιαγραφών έως την απαίτηση για επίμονη παρουσία και επίγνωση του τομέα στο χαμηλότερο άκρο της κλίμακας θαλάσσιας ασφάλειας.

Περιλαμβάνει τα πάντα, από τη βασική επιτήρηση και τη συλλογή στρατιωτικών δεδομένων έως την παροχή απομακρυσμένων, κατανεμημένων πλατφορμών όπλων, πάνω και κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας. Θα μπορούσε να περιλαμβάνει την παροχή βιώσιμων φραγμών άμυνας κατά των υποβρυχίων, επειδή οι πλατφόρμες πληρώματος υψηλών προδιαγραφών είναι σε πολύ μικρή ποσότητα και πιθανώς μεταμορφώνουν τον υποθαλάσσιο πόλεμο γενικά.

Ενώ η Ουκρανία ήταν ευέλικτη και γρήγορη στην εξεύρεση μιας λειτουργικής λύσης, η διαδικασία - ιδίως στην περίπτωση του Πολεμικού Ναυτικού των ΗΠΑ - φαινόταν αργή και επίπονη. Εν μέρει, αυτό οφείλεται στην ανάγκη να πειστούν οι σκεπτικιστές σε μέρη όπως το Κογκρέσο των ΗΠΑ. Υπάρχουν γνήσιες προκλήσεις σχεδιασμού και δόγματος. Η τεχνολογία συνεχίζει να εξελίσσεται.

Αλλά ένας περαιτέρω παράγοντας που συνέβαλε φαινομενικά ήταν οι ατελείωτοι πειραματισμοί και η αναποφασιστικότητα.

Μεταξύ των πρώτων επιχειρησιακών εργασιών που εντοπίστηκαν για τέτοια συστήματα ήταν τα αντίμετρα ναρκών (MCM). Αλλά τα ναυτικά μόλις τώρα αρχίζουν να αντιμετωπίζουν τη χρήση τέτοιων συστημάτων. Το Βασιλικό Ναυτικό μόλις αγόρασε ένα «μητρικό πλοίο» από τον εμπορικό τομέα για να δοκιμάσει την ικανότητα ανάπτυξης μιας αυτόνομης ικανότητας MCM.

Το νέο θέατρο πολέμου στον βυθό μπορεί επίσης να είναι μια ελκυστική εφαρμογή της τεχνολογίας. Οι επιθέσεις στον αγωγό Nord Stream ήταν άλλη μια κλήση αφύπνισης, υπογραμμίζοντας το έλλειμμα στις δυνατότητες της Δύσης να παρακολουθούν και να προστατεύουν κρίσιμες υποθαλάσσιες υποδομές.

Το ΗΒ επιδιώκει και πάλι να πιέσει ένα προσαρμοσμένο εμπορικό σκάφος ταχέως σε λειτουργία ως το πρώτο «πλοίο επιτήρησης ωκεανών πολλαπλών χρήσεων» που φιλοξενεί διάφορα υποθαλάσσια συστήματα. Αλλά ποιες ακριβώς θα πρέπει να είναι οι κρίσιμες δυνατότητες, είτε στρατιωτικές είτε εμπορικές, και σε ποιο βαθμό αυτή θα πρέπει να είναι μια ναυτική αποστολή, παραμένουν ανοιχτά ερωτήματα.

Ίσως για να αναπληρώσει τον χαμένο χρόνο, το Πολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ προσπαθεί να κοινωνικοποιήσει τις δυνατότητες διαφόρων απομακρυσμένων συστημάτων από πειραματικούς σχηματισμούς σε πραγματικές καταστάσεις. Ο πρωτοπόρος ήταν η Task Force 59 με την Κεντρική Διοίκηση μέσα και γύρω από τον Κόλπο και την Ερυθρά Θάλασσα, χρησιμοποιώντας σχετικά μικρές και απλές πλατφόρμες δικτυωμένες μεταξύ τους για να βοηθήσουν στη βελτίωση της ευαισθητοποίησης του θαλάσσιου τομέα και στην υποστήριξη των επιχειρήσεων θαλάσσιας ασφάλειας.

Ωστόσο, η μέχρι τώρα εμπειρία δείχνει ότι υπάρχει ακόμη δρόμος για να καθησυχαστούν οι σύμμαχοι και οι εταίροι στην περιοχή. Απομένει επίσης να επιτευχθεί η αποτροπή της αντιπολίτευσης, με τη μορφή του Ιράν, και η απόδειξη ότι τέτοια συστήματα μπορούν να αντισταθμίσουν λιγότερες, πιο παραδοσιακές πλατφόρμες με πλήρωμα.

Είναι σαφές ότι πρέπει ακόμη να επιτευχθεί η σωστή ισορροπία μεταξύ της ικανότητας, της οικονομικής προσιτότητας και της αναλώσιμης ικανότητας, και του τρόπου λειτουργίας των διαφόρων προβλεπόμενων συστημάτων. Η παροχή αμυντικών δυνατοτήτων στις πλατφόρμες, ακόμη και η προαιρετική πλήρωσή τους σε ορισμένες περιπτώσεις, μπορεί να είναι απαντήσεις, αλλά θα αυξήσουν το κόστος και την πολυπλοκότητα. Σε ορισμένες περιπτώσεις, σε εκτεθειμένες λειτουργίες ακόμη και σε σενάρια γκρίζας ζώνης, τέτοια συστήματα θα χαθούν.

U.S. Navy leaders insist these lessons are being learned. They need to be as a matter of urgency – not just in the United States – and some bets need to be placed to turn long-assumed potential into reality. In that sense, events in the Black Sea have sounded the alarm that both the opportunities and challenges of this technology are coming into focus now.

Ο Νικ Τσάιλντς είναι ανώτερος συνεργάτης που ειδικεύεται στις ναυτικές δυνάμεις και την ασφάλεια στη θάλασσα στο Διεθνές Ινστιτούτο Στρατηγικών Μελετών που εδρεύει στο Λονδίνο.

Σφραγίδα ώρας:

Περισσότερα από Defense News Land