راه حل های آب و هوایی جسورانه - دستورات در صنعت

راه حل های آب و هوایی جسورانه - دستورات در صنعت

تمبر زمان: 26 مه 2023، 3:00 صبح
گره منبع: 2124052

ممنوع کردن، قانون گذاری، تنظیم، ایراد گرفتن... بهترین گزینه برای مقابله با وضعیت اضطراری آب و هوا کدام است؟ ما برای مقابله با بحران آب و هوایی خود به اقدامی جسورانه نیاز داریم. در این وبلاگ چند نمونه از «مجازات» تحمیل شده به صنعت برای تغییر محصولاتی که به ما می فروشند را بیان می کنم.

برای کاهش سریع انتشار گازهای گلخانه ای، باید بزرگ، جسورانه و معقول فکر کنیم. یکی از روش‌ها این است که دولت یا تنظیم‌کننده برای دستیابی به هدف تعیین‌شده فروش تا یک تاریخ خاص، با افزایش هدف در طول زمان، «حکمیت‌هایی» را به صنعت تحمیل کنند. شرکت‌های مربوطه باید خودشان این دستور را انجام دهند، به دیگران پول بدهند تا از طرف آنها عمل کنند یا با تهدید جریمه مواجه شوند. مزیت این است که هدف یا نتیجه اغلب با کمترین هزینه به دست می آید. صنعت آسیب دیده معمولاً با چنین الزاماتی مبارزه می کند زیرا بوروکراسی و هزینه اضافی را بر دوش آنها می گذارد. این هزینه ها معمولا به مصرف کننده منتقل می شود. پس از پایان دادن به بستر، صنعت فقط به کار خود ادامه می دهد.

وسایل نقلیه الکتریکی

خودروهای الکتریکی (EV) آینده هستند. آنها ذاتا در مصرف انرژی کارآمدتر هستند، می توانند از انرژی های تجدید پذیر تامین شوند، کم صداتر هستند و آلودگی هوای محلی را از بین می برند. دولت بریتانیا وعده داده است که فروش خودروهای بنزینی و دیزلی را از سال 2035 ممنوع خواهد کرد، اما بهترین راه برای انجام این کار چیست؟ آنها می توانند مالیات بر بنزین و گازوئیل (محبوب) را افزایش دهند، طرحی برای اسقاط خودروهای قدیمی (گران قیمت)، یارانه دادن به خودروهای برقی جدید (بسیار گران) یا صرفاً ممنوعیت اعمال کنند. اما اگر خودروسازان به موقع اقدام نکنند و کمبود خودروهای جدید برای فروش وجود داشته باشد، چه؟ اگر نقاط شارژ کافی یا برق کافی در مکان های مناسب وجود نداشته باشد، چه؟ این می تواند دستور العملی برای هرج و مرج باشد. انتقال آرام و برنامه ریزی شده برای همه بهتر است.

دولت بریتانیا در حال رایزنی در مورد یک دستور EV است. تولیدکنندگان خودرو باید تا سال 22 حداقل 2024 درصد خودروهای برقی را بفروشند که هر سال به 80 درصد تا سال 2030 و 100 درصد تا سال 2035 افزایش می یابد. این افزایش مداوم در فروش، اطمینان لازم را برای تولیدکنندگان، زنجیره تامین و اپراتورهای نقطه شارژ برای سرمایه گذاری در آینده فراهم می کند.

این طرحی است که باید عملی شود. آیا جسورانه و جاه طلبانه است؟ نه چندان جسورانه - هدف پیشنهادی 2024 قبلاً محقق شده است! به نظر من نقطه پایانی باید تا سال 2030 پیش برده شود تا این تغییر تسریع شود. 

پمپ های حرارتی

تغییر از گاز به پمپ های حرارتی (و شبکه های حرارتی) دشوارتر از تغییر به پمپ های برقی خواهد بود. مردم علاقه مند به سوختن گاز در خانه های خود هستند، حتی اگر پمپ های حرارتی کارآمدتر و آلودگی کمتری داشته باشند. من تجربه خود، که بخشی از بودجه توسط کمک مالی تأمین می شود، این است که پمپ های حرارتی یک راه حل عالی هستند.

هدف دولت بریتانیا 600,000 پمپ حرارتی در هر سال تا سال 2028 است. ممنوعیت پیشنهادی نصب گاز در خانه های جدید کمک خواهد کرد اما کافی نخواهد بود، در حالی که متقاعد کردن خانوارهای موجود برای تغییر کار دشواری است. یارانه ها بسیار گران خواهد بود و ممنوعیت کامل جایگزینی دیگ های گاز موجود می تواند بسیار نامطلوب باشد.

دولت بریتانیا یک مکانیسم گرمای پاک را پیشنهاد می کند. این امر انگیزه ای در بازار برای صنعت ایجاد می کند تا پمپ های حرارتی را در املاک موجود نصب کند. این یک سیاست روشن و بلند مدت برای سرمایه گذاری در رشد بازار پمپ حرارتی به صنعت ارائه می دهد. تعهد پیشنهادی بر عهده سازندگان وسایل گرمایشی گاز و نفت است که 60,000 پمپ حرارتی (4٪ از فروش آنها) را در سال 2024/25 نصب کنند که تا سال 400,000/2029 به 30 در املاکی که در حال حاضر با سوخت های فسیلی گرم می شوند افزایش یابد. مجدداً یک طرح معاملاتی برای خرید کسری یا فروش کمک هزینه مازاد راه اندازی خواهد شد.

جالب توجه است که اتحاد انرژی و تاسیسات (EUA) گفت که مکانیسم پیشنهادی بازار گرمای پاک "پوچ" و "سهمیه تولید به سبک شوروی" است. صنعت اغلب با ارائه چنین دستوراتی مخالف است!

حالا این یک طرح جسورانه است. ممکن است مشکلات فنی زیادی وجود داشته باشد، اما به نظر می‌رسد برنامه‌ای است که می‌تواند نتایج مورد نیاز را ارائه دهد و به صنعت امکان سرمایه‌گذاری بر اساس مطمئناً تقاضای آینده را بدهد. همچنین باید هزینه ها را کاهش دهد زیرا تولید کنندگان و نصاب ها افزایش می یابند و از تجربه یاد می گیرند. اتفاقاً اقدام مهم دیگری که برای حمایت از پمپ های حرارتی لازم است، انتقال مالیات های موجود بر برق (کم کربن) به گاز (با کربن بالا) است.

وسایل نقلیه

دستورالعمل اتحادیه اروپا برای سوخت های زیستی (2003) تصریح می کند که همه کشورهای اتحادیه اروپا باید برای افزایش استفاده از سوخت های زیستی در حمل و نقل اقدام کنند. در پاسخ، بریتانیا تعهد سوخت حمل و نقل تجدیدپذیر را معرفی کرد. تامین کنندگان سوخت باید نسبتی از سوخت های زیستی را تامین کنند که در حال حاضر 5 درصد تعیین شده است. طرح اولیه این بود که این نسبت هر سال افزایش یابد، اما به دلیل مسائل زیست محیطی و اجتماعی کنار گذاشته شد - نگرانی از اینکه مزارع جدید روغن نخل جنگل‌های بارانی را از بین می‌برد، سپس درک این موضوع که استفاده از زمین‌های کشاورزی برای رشد سوخت زیستی برای حمل و نقل تأثیر زیادی بر افزایش داشت. قیمت مواد غذایی در نتیجه، اتحادیه اروپا معیارهای پایداری را برای تامین سوخت های زیستی معرفی کرد و هدف پیشنهادی 10 درصدی برای سال 2020 را کاهش داد.

با توجه به تغییر سریع به سمت خودروهای الکتریکی در سراسر اتحادیه اروپا، این یکی از وظایفی است که نباید افزایش یابد. زمین های مورد استفاده برای رشد سوخت های زیستی می تواند برای اهداف سودمندتری مانند رشد مواد غذایی یا احیای طبیعت مورد استفاده قرار گیرد.

حمل و نقل هوایی

کربن زدایی هوانوردی یکی از سخت ترین زمینه ها برای مقابله است. هواپیماهای برقی در مراحل ابتدایی خود هستند و فقط پروازهای کوتاه مدت را انجام خواهند داد. سوخت های جایگزین مانند هیدروژن سال ها از بازار گسترده فاصله دارند. یکی از پیشنهادات این است که دستوری را برای خطوط هوایی به منظور خرید سهم فزاینده ای از «سوخت حمل و نقل هوایی پایدار» (SAF) تحمیل کنیم.  

دولت بریتانیا قصد دارد از سال 2025 چنین دستوری را معرفی کند و به طور بالقوه یک هدف 10٪ SAF را تا سال 2030 تعیین کند.

برای جلوگیری از رقابت ناخواسته با رشد مواد غذایی، سوخت باید از "خوراکی های کم کربن" تامین شود. SAF را می توان از زباله های جامد شهری، از پلاستیک غیرقابل بازیافت یا از گازهای زباله صنعتی تهیه کرد. این احتمال وجود دارد که نوآوری منجر به منابع جدیدی مانند سوخت مصنوعی ساخته شده از برق تجدیدپذیر شود. همه این سوخت ها را می توان با سوخت جت معمولی ترکیب کرد.

مشاوره دولت نشان می دهد که SAF می تواند انتشار چرخه زندگی را تا بیش از 70 درصد کاهش دهد. با توجه به اینکه هوانوردی باعث اثرات آب و هوایی اضافی می شود (به عنوان مثال گرم شدن از contrails)، می توان دریافت که هوانوردی با انتشار صفر مشکل خواهد بود. ما همچنین باید جسورتر باشیم. به عنوان مثال، دولت فرانسه ممنوعیت پروازهای کوتاه مدت کمتر از 2.5 ساعت (کاهش از 4 ساعت پیشنهادی) را با این استدلال که سفر با قطار به همان اندازه سریع است، ممنوع کرده است.

نتیجه

دستورات تنها راه حل نیستند، اما می توانند مکانیسم موثری برای دستیابی به اهداف باشند و با اطمینان بیشتری برای همه افراد ذینفع فراهم می کنند. نکته اصلی این است که با مشورت با صنعت، جزئیات فنی را به درستی دریافت کنید. برای به حداقل رساندن هرگونه عوارض جانبی، قوانین باید تحت بازنگری قرار گیرند.

آخرین بار چه زمانی جامعه یا گروه فشار شما با دولت لابی کرد تا دستورات موجود را معرفی، تشدید یا اجرا کند؟ غذای فکر. 

اگر این وبلاگ را دوست دارید، لطفا آن را با دوستان خود و در شبکه های اجتماعی به اشتراک بگذارید.

انتخاب های کربن

وبلاگ های آینده من را از دست ندهید! لطفا به من ایمیل بزنید این آدرس ایمیل در مقابل هرزنامه ها محافظت می شود. دیدن شما نیاز به جاوا اسکریپت دارید و من هر وبلاگ جدید را به محض انتشار آنها برای شما ارسال خواهم کرد.

همچنین ممکن است از کتاب من، انتخاب های کربن در مورد راه حل های عقل سلیم برای بحران های آب و هوا و طبیعت لذت ببرید. موجود از آمازون یا یک کپی امضا شده مستقیم از من من یک سوم سود را به پروژه های بازگردانی اهدا می کنم.

بیا دنبالم:  

@carbonchoicesuk (توییتر) @carbonchoices (فیس بوک) @carbonchoices (اینستاگرام)

تمبر زمان:

بیشتر از انتخاب های کربن