یک کشتی خودمختار از هوش مصنوعی برای عبور از اقیانوس اطلس بدون خدمه استفاده کرد

تمبر زمان: 23 ژوئن 2022، 12:13 بعد از ظهر
گره منبع: 1528785
کشتی خودکار می فلاور اوی اقیانوس اطلس

درست کمتر از 402 سال پیش، در اوت 1620، گل آفتابگردان از ساوتهمپتون انگلستان به مقصد آمریکا حرکت کرد. قایق چوبی با طول 100 فوت با بادبان های برزنتی بیش از دو ماه طول کشید تا از اقیانوس اطلس عبور کند. این هواپیما 102 مسافر را حمل می کرد، حداکثر سرعت آن سه گره در ساعت بود (یعنی حدود 6 کیلومتر یا 3.7 مایل در ساعت) و برای کار به 30 خدمه نیاز داشت.

در اوایل این ماه، می‌فلاور دیگری از اقیانوس اطلس عبور کرد، اما تقریباً از هر نظر نمی‌توانست بیشتر از همنام خود متفاوت باشد. یک شباهت این بود که خوب، آن هم یک قایق بود.

تفاوت ها؟ می‌فلاور جدید - که منطقاً می‌فلاور 400 نامیده می‌شود - یک تریماران 50 فوتی است (قایق‌ای است که دارای یک بدنه اصلی با بدنه کوچک‌تر در دو طرف است)، می‌تواند تا 10 گره یا 18.5 کیلومتر در ساعت حرکت کند. با موتورهای الکتریکی که با انرژی خورشیدی کار می کنند (در صورت نیاز با گازوئیل به عنوان پشتیبان) کار می کنند و به خدمه ... صفر نیاز دارند.

دلیلش این است که کشتی توسط یک هوش مصنوعی هدایت می شد. مانند یک خودروی خودران، کشتی با چندین دوربین (6 تای آنها) و سنسورها (45 مورد) فریب داده شد تا به هوش مصنوعی اطلاعاتی در مورد محیط اطرافش بدهد و به آن کمک کند تا تصمیمات ناوبری عاقلانه ای بگیرد، مانند مسیریابی مجدد در نقاط مختلف. با آب و هوای بد همچنین رادار و جی‌پی‌اس روی هواپیما و همچنین ردیاب‌های ارتفاع و عمق آب وجود دارد.

کشتی و سفر آن یک همکاری بین بود آی بی ام و غیرانتفاعی تحقیقات دریایی به نام ProMare. مهندسان «کاپیتان هوش مصنوعی» Mayflower 400 را روی پتابایت داده آموزش دادند. با توجه به یک مروری بر IBM در مورد کشتی، تصمیمات آن بر اساس قوانین if/then و مدل های یادگیری ماشین برای تشخیص الگو هستند، اما همچنین فراتر از این استانداردها بروید. الگوریتم "از نتایج تصمیمات خود درس می گیرد، در مورد آینده پیش بینی می کند، ریسک ها را مدیریت می کند و دانش خود را از طریق تجربه اصلاح می کند." همچنین قادر است ادغام کردندور ورودی های بیشتری در زمان واقعی نسبت به یک انسان قادر به.

این آموزش شامل آموزش الگوریتم برای شناسایی اشیاء در مسیر خود مانند کشتی های باری، کشتی های ماهیگیری یا کانتینرهای حمل و نقل شناور در آب بود.

اگرچه Mayflower 400 با همه آموزش ها و آماده سازی هایش، کمی از هدف خود فاصله گرفت.

این کشتی در 29 آوریل از پلیموث، انگلستان به حرکت در آمد و قرار بود سه هفته طول بکشد تا به واشنگتن دی سی برسد - اما یک مشکل مکانیکی در نهایت آن را به بندر هلیفاکس کانادا از مسیر خارج کرد. جزئیات مشخص نشده است، اما ممکن است چیزی شبیه به آنچه در طول اولین تلاش کشتی رخ داد، باشد. در 2021زمانی که یک قطعه فلزی روی ژنراتور پشتیبان شکسته شد و انرژی خورشیدی به تنهایی برای تکمیل سفر کشتی کافی نبود.

با این حال، مهندسان Mayflower 400 بدون شک ادامه خواهند داد و احتمالاً در حال برنامه‌ریزی سفر دیگری برای این کشتی خودمختار با فناوری پیشرفته هستند. علی‌رغم این مشکل، بسیار شگفت‌انگیز است که بدانیم از زمانی که Mayflower اصلی از اقیانوس اطلس عبور کرده است، فناوری چقدر پیشرفت کرده است. شما را متعجب می کند که 400 سال آینده یک سفر مشابه چگونه خواهد بود. از انرژی هیدروژنی کشتی های هوایی برای زیردریایی‌های غیرنظامی تا کشتی‌های خورشیدی سریع‌تر و شیک‌تر با هوش مصنوعی، به نظر می‌رسد هر چیزی ممکن است.

اعتبار تصویر: الیور دیکنسون برای IBM/ProMare

تمبر زمان:

بیشتر از تکینگی هاب