تجزیه و تحلیل حکم دادگاه عالی دهلی در فوریه 2024 در InterDigital v. Oppo – II

تجزیه و تحلیل حکم دادگاه عالی دهلی در فوریه 2024 در InterDigital v. Oppo – II

گره منبع: 2517405

تضمین بانکی

در این پرونده، دادگاه از پذیرش ضمانت نامه بانکی صادر شده توسط HSBC-Paris خودداری کرد - زیرا در صلاحیت دادگاه عالی دهلی نیست. HSBC-India با استناد به اینکه HSBC-India و HSBC-Paris از نظر فنی دو نهاد متفاوت هستند، از تأیید ضمانت بانکی خودداری کرد (بند 22).

درک من این است که ضمانت صادر شده توسط HSBC-Paris برای تضمین پیشنهاد متقابل ارائه شده توسط متهمان در مذاکرات صدور مجوز جهانی بود. همچنین غیر قابل فسخ و بدون قید و شرط است. می تواند با بازگرداندن نسخه های اصلی یا تا مهلت مقرر در 30 ژانویه 2028 (بند 16) منقضی شود. در 13 سپتامبر 2022، متهمان اصل ضمانت نامه های بانکی (مورخ 8 سپتامبر 2022) را به ID در آلمان تحویل دادند.

من در اینجا سؤالات خاصی را مطرح می کنم. من تمام حقایق را در این مقطع ندارم و فقط سعی می کنم حدس منطقی بزنم. ممکن است که مقدمات این سؤالات نادرست باشد.

  • ID چگونه می تواند در هند موضع بگیرد که ضمانت بانکی HSBC-پاریس کاملاً غیرقابل قبول است وقتی ضمانت نامه بانکی برای تضمین پیشنهاد متقابل ارائه شده توسط متهمان در مورد نرخ حق امتیاز جهانی (که احتمالاً شامل نرخ حق امتیاز هند نیز می شود) صادر شده است؟ شایان ذکر است، مذاکرات صدور مجوز جهانی معمولاً سعی می‌کند به نرخ حق امتیاز جهانی با نرخ حق امتیاز ویژه برای چین برسد.
  • علاوه بر این، چرا ID در 13 سپتامبر 2022 ضمانت‌های بانکی را پذیرفت، اگر کاملاً با ایده ضمانت بانکی HSBC-پاریس برای تضمین پای هندی پیشنهاد متقابل مخالف بود؟ ID ممکن است استدلال کند که از وضعیت قانونی ضمانت نامه بانکی HSBC-Paris بی اطلاع بوده است.
  • ID خواستار تدابیری بود مبنی بر اینکه ضمانت نامه بانکی HSBC-پاریس به عنوان تضمینی برای دادرسی های مربوط به هند عمل می کند و توسط رسیدگی در جاهای دیگر ناامید نمی شود (بند 17). اگر توافقی بین ID و Oppo وجود داشته باشد که ID را قادر می‌سازد تا ضمانت بانکی مربوطه را در آلمان در رابطه با دعوای حقوقی هند دریافت کند - در صورت لزوم؟ آیا به نگرانی های ID رسیدگی می کرد؟ من می دانم که این خلاف واقع پیامدهای مالیاتی خواهد داشت.
  • در پرونده مذکور، متهمان دو اوراق بهادار دادند - ضمانت بانکی HSBC- پاریس و سپرده موقت که توسط دادگاه عالی دهلی تعیین شده بود. توجه داشته باشید که سپرده موقت تقریباً برابر با ضمانت نامه بانکی مورخ 17 ژانویه 2023 ارائه شده در دادگاه مونیخ است (بند 43). آیا زمانی که دادگاه عالی دهلی حتی یک مورد را پیدا نکرد، متهمان دو اوراق بهادار ارائه کردند؟ جناح اول پرونده علیه متهمان؟ اگر بله، آیا نشان دهنده انصاف رویه است؟ (به عنوان پیشینه، اوپو سه ضمانت نامه بانکی به ID ارائه کرد - دو ضمانت نامه بانکی به تاریخ 8 سپتامبر 2022 و یک ضمانت نامه بانکی به تاریخ 17 ژانویه 2023. یکی از پیشنهادات متهمان به دادگاه (تاریخ 1 مارس 2023) این بود که شناسه باید بازگردانده شود. ضمانت نامه بانکی مورخ 17 ژانویه 2023. متهمان سپس مبلغ هندی را تسویه کرده و ضمانت نامه بانکی باقی مانده را مجدداً صادر می کنند.(بند 39). دادگاه صرفاً متذکر شد که ضمانت نامه بانکی مورخ 17 ژانویه 2023 جایگزین ضمانت نامه های بانکی قبلی مورخ 8 سپتامبر 2022 شد؛ و ضمانت نامه بانکی 17 ژانویه 2023 منعکس کننده پیشنهاد متقابل متهم در تاریخ 1 دسامبر 2022 (بند 40) بود. علاوه بر این، مشخص نیست که آیا ضمانت نامه بانکی مورخ 17 ژانویه 2023 منعکس کننده پیشنهاد متقابل برای نرخ حق امتیاز جهانی (که شامل نرخ حق امتیاز هند است) یا فقط پای هند معامله؟ (بندهای 39 و 43 را بخوانید)
  • دادگاه همچنین خاطرنشان کرد که علیرغم ضمانت نامه بانکی مورخ 17 ژانویه 2023، دادگاه منطقه ای مونیخ حکمی علیه متهمان صادر کرد. حکم دادگاه منطقه ای مونیخ مسلما حاوی یافته های منفی علیه متهمان است. قابل قبول است که دادگاه عالی دهلی نیز ممکن است پس از یک به همین نتیجه برسد جناح اول تحلیل و بررسی. اما آیا رجوع به حکم دادگاه خارجی در شرایطی که خود دیوان حتی یک مورد را انجام نداده است مناسب است؟ جناح اول تحلیل و بررسی؟
  • دادگاه تحت تاثیر ترازنامه متهمان قرار نگرفت. یکی از دلایل اعطای ودیعه موقت علیه متهمان نیز همین موضوع ذکر شد (بند 43). اما آیا ضمانت نامه بانکی هندی این ناامنی را برطرف نمی کند؟

نیاز به یک چارچوب

مذاکرات بین ID و متهمان تقریباً یک دهه طول کشیده است. یک دوره زمانی بسیار طولانی است. اگر متهمان باعث تأخیر شده اند، باید با موسیقی روبرو شوند. اما این امر الزام انصاف رویه در تصمیمات قضایی را نفی نمی کند. زمان آن فرا رسیده است که چارچوبی قوی برای رسیدگی به اختلافات استاندارد اختراع ضروری ایجاد کنیم.

(چارچوب اروپایی، برای مثال، اصول مشخصی را مشخص می‌کند که در ارائه وضوح و قطعیت بسیار مؤثر است:

  • نقض کننده تنها زمانی می تواند به دفاع از FRAND تکیه کند که مایل به گرفتن مجوز FRAND باشد. هنگامی که تمایلی به پذیرش پیشنهاد دارنده SEP ندارد، باید یک پیشنهاد متقابل را بدون تأخیر زیاد ارائه دهد. همچنین باید امنیت مناسب را تامین کند. (Huawei v. ZTE, CJEU, paras 63-67)
  • مجری تمایل دارد امضای مجوز را تا پایان انقضای حق اختراع به تعویق بیاندازد ("حفظ"). اگر یک مجری چند ماه طول بکشد تا به اطلاعیه تخلف پاسخ دهد، این نشان دهنده عدم تمایل مجری است. یک مجری مایل باید فعالانه به دنبال مجوز در زمان مناسب باشد. (دادگاه فدرال آلمان در Sisvel v. Haier، بند 85؛ OLG Karlsruhe در Sisvel v. Wiko، بند 303؛ دادگاه عالی بریتانیا در Unwired Planet علیه Huawei، بند 167)

لیست ادامه دارد.)

هیچ قانون موردی در هند وجود ندارد که به عمق یک مناقشه استاندارد استاندارد مربوط به اختراعات اساسی رفته باشد و چارچوبی را برای حل و فصل اختلافات SEP تعیین کرده باشد. این نباید تعجب آور باشد. تنها منازعه استاندارد اختراع ضروری که به قطعیت رسیده است مربوط به فیلیپس در سال 2018 است. تمایل طرفین دعوی در اختلافات SEP این است که آنها را در مرحله ای حل و فصل کنند. اگر قوه قضائیه نتواند چارچوبی ارائه کند، قوه مجریه می تواند وارد عمل شود و چارچوبی را ارائه کند.

(ادامه خواهد داشت…)

تمبر زمان:

بیشتر از آی پی تند