Blown Away: چگونه شیشه مذاب را به هنر علمی تبدیل کنیم

یکی از لذت های گناه من تماشای مسابقات تلویزیونی است که در آن مردم چیزهایی درست می کنند. خواه لباس پوشیده باشد زنبور خیاطی، کیک روی پخت کردن یا سفال روی به پایین پرتاب کنید، از مهارت ها و خلاقیت های شگفت انگیز شرکت کنندگان سیر نمی شوم. اگرچه گاهی اوقات این شکست های آنهاست که تماشای جذابی را نیز ایجاد می کند.

در حال حاضر من در یک سریال نتفلیکس به نام دور دمیده. در آن 10 هنرمند شیشه‌ای با هم رقابت می‌کنند تا برنده 60,000 دلار و یک اقامت در آن شوند موزه شیشه کورنینگ در امریکا. چالش برای شرکت کنندگان در هر قسمت ایجاد یک مجسمه شیشه ای بر اساس موضوعی است که توسط داوران انتخاب شده است. و البته، در پایان هر نمایش، داوران یک هنرمند را به خانه می فرستند تا یک برنده تاج گذاری شود.

این برنامه قدرت، مهارت و عزم عظیم مورد نیاز برای دستکاری شیشه مذاب به هر شکل قابل تشخیصی را نشان می دهد.

من همیشه می خواستم در دمیدن شیشه کار کنم، اما این برنامه قدرت، مهارت و عزم عظیم مورد نیاز برای دستکاری شیشه مذاب را به هر شکل قابل تشخیصی نشان می دهد، چه رسد به یک قطعه هنری. همانطور که در "بزرگترین فروشگاه گرم آمریکای شمالی" اتفاق می افتد - با کوره هایی که در حدود 1000 درجه سانتیگراد کار می کنند - شرکت کنندگان در حال عرق کردن هستند و عباراتی مانند "من هرگز در زندگی ام عرق نکرده ام یا بوی بدی نبرده ام" رایج است.

علاوه بر این، شرکت کنندگان باید از نظر بدنی قوی باشند تا بتوانند با حباب های نارنجی درخشان در انتهای لوله های بلند در این محیط شدید برخورد کنند. هنرمند گریس وایت ساید (یکی از شرکت کنندگان مورد علاقه من) فاش کرد که آنها حتی یک مربی برای آماده شدن برای مسابقه استخدام کردند. اما هنرمندان با استفاده از تکنیک‌های عجیب و غریب و شگفت‌انگیز، به نوعی این ماده خام را در عرض چند ساعت به ساختارهای ظریفی با رنگ‌های بی‌شمار تبدیل می‌کنند. این بدان معنا نیست که همیشه موفق است - تقریباً در هر قسمت حداقل یک شکستگی شگفت انگیز شیشه وجود دارد که یک قطعه نیمه ساخته به زمین می خورد و شرکت کننده باید همه چیز را از نو شروع کند.

در طول سه فصل تا به امروز، مضامین از اشیاء شیشه‌ای استاندارد - از جمله وسایل روشنایی، بطری‌های عطر و ظروف نوشیدنی - گرفته تا مواردی که معمولاً با شیشه مانند ربات‌ها، اعضای بدن و غذا مرتبط نمی‌شوند، بوده است. حتی موضوعات مفهومی تری مانند دوگانگی، ترس ها و خاطرات وجود داشته است. اما این سومین قسمت از آخرین سری (فصل 3) بود که به ویژه توجه من را به خود جلب کرد زیرا موضوع این بود سال بین المللی شیشه. کمک به جمع آوری یک شماره ویژه از دنیای فیزیک به سال اختصاص داده شده، من احساس کردم به شدت سرمایه گذاری شده است.

از هشت رقیب باقی مانده خواسته شد تا مجسمه ای با الهام از یک اختراع شیشه ای بسازند که دنیا را تغییر داد. اما با چنین مختصری از کجا شروع می کنید؟ به عنوان داور مقیم و هنرمند شیشه کاترین گری در هنگام معرفی اپیزود گفت: "5000 سال نوآوری در اطراف ما وجود دارد."

ذهن من بلافاصله به تجهیزات نوری مانند لنزها، آینه ها و منشورها روی آورد. مطمئناً دستکاری نور به خوبی برای یک قطعه هنری ساخته شده از شیشه مناسب است؟ از آنجایی که من یک هنرمند حرفه ای نیستم، بنابراین از دمنده شیشه خوشحال بودم مینهی انگلستان یک مسیر مرتبط را طی کرد. او قطعه ای با الهام از عینک ساخت که می تواند به افرادی که دارای نوع خاصی از کوررنگی هستند کمک کند تا بین طول موج ها به طور موثرتری تمایز قائل شوند. تماس گرفت طیف رنگ کاملاین مجسمه از یک عدسی شفاف بزرگ در جلوی کره هایی تشکیل شده است که به گونه ای قرار گرفته و رنگ آمیزی شده اند که به نظر می رسد عدسی رنگ را فراهم می کند. اگرچه از نظر علمی در مورد نحوه عملکرد این عینک دقیق نیست، اما مطمئناً چشم نواز است.

از میان هفت شرکت‌کننده باقی‌مانده، دو نفر به سراغ کابل‌های فیبر نوری رفتند و دو نفر دیگر صفحه نمایش گوشی‌های هوشمند را انتخاب کردند که در هر مجسمه اشاره‌ای به تاریخچه شیشه یا نحوه اتصال آن به مردم داشت. در همین حال وایت ساید از معروف کورنینگ تقلید کرد پریکس ظروف آشپزی به شکلی کمی منحرف می شوند و ترنتون کیوچو مجموعه ای از ظروف بسیار قابل تشخیص که در هر آزمایشگاه شیمی یافت می شود.

برای من بهترین قطعه توسط جان شاروین (دیگر شرکت کننده مورد علاقه من). او در دانشگاه از تحصیل در رشته مهندسی به هنرهای زیبا در شیشه روی آورد و شاید به همین دلیل بود که مسیر متفاوتی را با هنرمندان دیگر طی کرد. عنوان شده است چشم انداز، مجسمه او تصویری دقیق از یک تلسکوپ قدیمی را نشان می دهد که به سمت یک ویروس رنگارنگ و بافت زنده هدایت می شود.

شاروین می‌گوید که از بحث و جدل‌هایی که گالیله با یافته‌هایش درباره منظومه شمسی با آن روبه‌رو شده بود، الهام گرفت و اینکه چگونه «مناظره بین شواهد علمی و تفکر غیرعلمی در طول تاریخ ادامه داشته و در سال‌های اخیر افزایش یافته است». این یک چرخش جالب در خلاصه بود و من از این واقعیت که او یک اختراع شیشه ای کمتر واضح را انتخاب کرد، خوشم آمد.

سال بین المللی شیشه تنها مرجع علم در این مجموعه اخیر نبود. موضوع اپیزود 8 فضا بود و مجسمه ها شامل یک زمین رنگین کمانی شناور، برخورد یک ماه با یک سیاره و یک گیاه بیگانه در حال تولد بود (بله، به همان اندازه که به نظر می رسد عجیب بود). جالب ترین قسمت این قسمت داور مهمان - دانشمند فضایی بود ماریان مادر. او در مورد برخی از کاربردهای شیشه در اکتشاف فضا صحبت کرد و هیجان او نسبت به مجسمه‌ها مربوط به دانشمندی بود که واقعاً از دیدن حوزه خود به این شکل خلاقانه لذت می‌برد.

همانطور که کیوچو در مورد ظروف شیشه‌ای آزمایشگاهی خود می‌گوید: «علم و شیشه دست به دست هم می‌دهند، و بنابراین حدس می‌زنم پیام پشت این قطعه این است که «علم جالب است».