فونت ها و تایپ فیس ها: آیا قابل کپی برداری هستند؟ 

تصویری که دفترچه یادداشتی را روی میز چوبی با مدادهای رنگی احاطه کرده است. کلمات، "این همه هیاهو در مورد فونت چیست؟" بر روی دفترچه یادداشت، با فونت های مختلف نوشته شده است. تصویر از اینجا کلیک نمایید.

ما خوشحالیم که پست مهمان شیوام کاوشیک در مورد حق چاپ فونت ها را برای شما به ارمغان می آوریم. شیوام اخیراً فارغ التحصیل حقوق از دانشگاه هندو بنارس، بنارس است. او قبلاً چندین پست مهمان برای ما نوشته است با عنوان دستور «جهند»: حق چاپ و حقوق شخصیت در داستان های زندگی واقعی، 'حق چاپ و وبینارها: مالکیت، مجوز و استفاده منصفانه ، 'رهنمودهای الگوی پیش نویس دولت در مورد اجرای سیاست های حقوق مالکیت معنوی برای مؤسسات دانشگاهی - نقد"،"مهندسی مجدد الزامات افشای برنامه های خارجی توسط راهنمای ثبت اختراع 2019"و"آیا مسیرهای انتقال مداری قابل ثبت است؟'

فونت ها و تایپ فیس ها: آیا قابل کپی برداری هستند؟ 

شیوام کاوشیک

تعداد زیادی فونت و فونت در برنامه‌های پردازش کلمه رایج بسته‌بندی شده‌اند. عملکرد آنها به قدری اساسی است، و حضور آنقدر در همه جا وجود دارد که این تصور که فونت ها و حروف چاپی واجد شرایط حمایت از حق چاپ هستند، در ابتدا غیرقابل تصور به نظر می رسد. اما همانطور که در این پست بحث خواهم کرد، آنها معیارهای واجد شرایط بودن را مطابق قانون حق چاپ، 1957 ارائه می کنند.

قبل از شروع، اجازه دهید واژه نامه ای را برای این پست تنظیم کنم. "تایپ" اشاره دارد به طراحی خاص حروف، اعداد، علائم و نمادها. چیزی که ما به صورت محاوره ای به آن "فونت" می گوییم در واقع حروف تایپ به عنوان فونت است تغییرات با اندازه، مورب، پررنگ، و سبک. به طور سنتی، "فونت" و "تایپ فیس" گفته می شود مترادف استفاده نمی شدو تمایز بین آنها زمانی مرتبط بود که از حروف ساخته شده از بلوک های فلزی برای چاپ استفاده می شد. در عصر دیجیتال، برنامه های واژه پرداز باعث شده اند فرق منسوخ و محرمانه بنابراین، برای هدف این پست، من از کلمه "font" به معنای فونت و فونت استفاده خواهم کرد. این پست فقط به حق نسخه‌برداری فونت‌ها از دیدگاه آثار هنری می‌پردازد و حق نسخه‌برداری فونت‌ها را به‌عنوان کد یا آثار ادبی بررسی نمی‌کند.

رد کردن استدلال "بدون حق چاپ برای فونت".

موقعیت قانونی در هند این است فونت ها تحت قانون حق نسخه برداری آن، یعنی بر اساس قانون حق چاپ، 1957 (صفحه 5) از حمایت حق چاپ برخوردار نیستند. مسئله حق تکثیر فونت ها برای اولین بار در سال 2002 و قبل از هیئت حق چاپ در سال XNUMX مطرح شد. Re Anand منبسط شده کج که در آن هیئت مدیره معتقد بود که فونت ها دارای حق چاپ نیستند. برخی از دلایل ارائه شده توسط هیئت در حمایت از این تصمیم، پشتوانه ای خارج از این دستور نیز پیدا کرده است. در پاراگراف های بعدی به چندین مورد از این استدلال ها می پردازم.

مطابق به یک استدلال، فونت ها فقط هنری نیستند، بلکه جنبه سودمندی نیز دارند. آنها حروف، اعدادی هستند که اجزای سازنده کلمات و زبان هستند. این استدلال بر اصول تثبیت شده قانون کپی رایت (که در زیر به تفصیل بررسی می شود) تکیه دارد تا بر این باور باشد که اگر ویژگی های هنری یک اثر هنری از جنبه عملکردی/جنبه سودمندی آن قابل جدا شدن نباشد، آن اثر نمی تواند از حق چاپ محافظت شود. در مورد فعلی، صرف نظر از اینکه یک حرف چقدر هنرمندانه نوشته شده باشد، تا زمانی که نتوان زینت زیبایی شناختی را از جنبه کارکردی، یعنی حرف، یعنی قلم غیرقابل محافظت جدا کرد. شاید به همین دلیل است که در ایالات متحده حق نسخه برداری فونت ها وجود ندارد. قانون کپی رایت ایالات متحده در سال 1976 به صراحت مستثنی جنبه‌های مکانیکی یا سودمند هنر کاربردی از تعریف مهارت هنری. اما بحث جدایی پذیری در حوزه قضایی هند قابل قبول نیست، زیرا داشتن جنبه سودمندی یک امر نیست. فی نفسه سلب صلاحیت از حق نسخه برداری تحت قانون حق چاپ. این قانون الزامی ندارد که یک اثر به جنبه‌های هنری و سودمندی آن تقسیم شود و مستقل از یکدیگر باشد که در طرح قانونگذاری هنری خوانده شوند. تا زمانی که مجموع جنبه فایده‌گرایانه و غیر فایده‌گرایانه آنقدر هنری باشد که از آستانه اصالت عبور کند و صحنه های زیبا دکترین، اثر می تواند دارای حق چاپ باشد.

دومین استدلال علیه حق نسخه‌برداری فونت‌ها این است که حق نسخه‌برداری در هند از قانون حق چاپ، 1957، همانطور که در بخش 16 قانون آمده است، ناشی می‌شود. اسکاریا و جورج در مقاله خود کپی رایت و تایپ فیس (p.9) استدلال می کنند که هر حق یا موضوعی که به طور خاص تحت قانون حق نسخه برداری ذکر نشده است فراتر از حیطه حفاظت از حق چاپ در هند است. رویکرد مشابهی توسط هیئت حق چاپ در تنها موردی که تا به امروز به این سوال بحث برانگیز در هند پرداخته بود، همانطور که در بالا نیز به آن اشاره شد، اتخاذ شد. In Re Anand منبسط شده کج هیئت حق چاپ اعلام کرد که:

"یک کلمه کلی که از یک کلمه خاص با ماهیت مشابه پیروی می کند ... معنای خود را از آنها می گیرد و باید به گونه ای تفسیر شود که فقط برای چیزهایی از همان طبقه عمومی استفاده می شود که در کتابچه راهنمای تفسیر قوانین ویرایش دوازدهم (بمبی، تریپاتی 12) در صفحات ذکر شده است. 1969-297. با استفاده از این تعبیر برای تعریف آثار هنری، معنای "هر کار هنری دیگری" با تعاریف خاص ارائه شده در 306 c (i) و 2 c (ii) محدود می شود. از آنجایی که کلمه «اثر هنری» قبل از کلمه «دیگر» آمده است، قطعاً نشان می‌دهد که منظور به چیزی غیر از موارد ذکر شده در 2 ج (i) و 2 ج (ii) است، اما از یک جنس است."

 هیئت مدیره قانون را نادیده گرفت ejusdem generis نتیجه گیری شود که بند (iii) از بخش 2 (ج)، یعنی "هر کار هنری دیگری" در پرتو تصاویر خاص مانند نقاشی، مجسمه‌سازی، طراحی، عکس، و آثار معماری ارائه شده در بخش 2(c)(i) و (ii) تفسیر شده است. طبق حکم دادگاه عالی هند در قانون اساسی کاوالاپپارا کوچونی علیه ایالات مدرس (1960)، که قاعده ejusdem generisهنگامی که کلمات عام از کلمه خاصی با همان ماهیت پیروی می کنند، تفسیر کلمه عمومی به همان نوع مشخص شده محدود می شود. اما قانون فقط زمانی اعمال می شود که کلمات خاص از الف تشکیل می شود متمایز جنس/ دسته در میان خود. نقاشی‌ها، آثار معماری و عکس‌ها به جز ماهیت هنری‌شان که فونت‌ها به یک اندازه آن را به اشتراک می‌گذارند، هیچ ویژگی مشترکی ندارند. علاوه بر این، عبارت کلی «هر کار هنری دیگری» حتی ندارد به دنبال عبارت خاص، یعنی به غیر از نقاشی، طراحی، و کارهای معماری طبق قاعده ejusdem generis. این عبارت به عنوان یک بند اضافی برای پوشش آثاری که در غیر این صورت واجد شرایط کار هنری هستند قرار داده شده است. اگر مقصود قانونگذار غیر از این بود، عبارت «هر کار هنری دیگری» در انتهای بخش 2 (ج) (i) یا (ii) قرار می گرفت.

استدلال دیگر ارائه شده توسط اسکاریا و جورج این است که هیچ یک از معاهدات بین المللی مربوط به حق چاپ، به عنوان مثال، کنوانسیون برن، کنوانسیون رم، قرارداد TRIPS هیچ اشاره صریحی به فونت ها ندارند. این نکته همچنین به عنوان زمینه ای برای رد حمایت از حق چاپ از فونت ها توسط هیئت حق چاپ در این کشور مورد حمایت قرار گرفت آناند. اما فقدان فونت‌های حفاظتی صریح تحت کنوانسیون‌های بین‌المللی نمی‌تواند به این معنا باشد که نمی‌توان از آنها حمایت کرد. در واقع، در سال 1973، تلاش‌هایی توسط کشورهای حامی حفاظت IP برای حروف چاپی انجام شد تا توافقنامه وین برای حفاظت از چهره‌های تایپ و سپرده بین‌المللی آنها ("توافقنامه") ایجاد شود. در توافقنامه مقرر شد:

(1) حفاظت حروف مشروط به بدیع بودن آنها یا به شرط اصلی بودن آنها یا هر دو شرط است.

(2) تازگی و اصالت حروف چاپی باید در رابطه با سبک یا ظاهر کلی آنها، در صورت لزوم، با در نظر گرفتن معیارهای شناخته شده توسط محافل حرفه ای ذیصلاح تعیین شود.

متأسفانه، توافقنامه نتوانست اجرایی شود.

بدون در نظر گرفتن، بسیاری از کشورها مانند انگلستان و کانادا در حال حاضر حفاظت از حق چاپ را برای فونت فراهم می کنند (برخی از این موارد در زیر توضیح داده شده است).

ایجاد پرونده برای کپی رایت

همانطور که در بالا مورد بحث قرار گرفت، بخش 2(c) قانون حق چاپ که کار هنری را تعریف می کند، یک تعریف گویا ارائه می دهد. بر اساس آن، «اثر هنری» شامل نقاشی، مجسمه، طراحی، عکس یا هر اثر هنری دیگری است. قابل ذکر است، برای اینکه یک اثر تحت این قانون یک "اثر هنری" باشد، هیچ درجه لازم از کیفیت هنری که توسط قانون تعیین شده است وجود ندارد. قانون کپی رایت، طبق بخش 13 (1) (الف) شرط اصالت را برای آثار هنری، در میان سایر آثار، برای داشتن حق نسخه برداری ارائه می کند. اصول تثبیت شده قانون کپی رایت بیان می کند که این اصالت باید در بیان وجود داشته باشد نه در خود ایده. موری در مقاله خود کپی رایت، اصالت، و پایان صحنه ها دکترین های منصفانه و ادغام برای کارهای تصویری (p.4)  ادعا می کند که اگر بیان یک اثر به طور تفکیک ناپذیری با ایده زیربنایی آن ادغام شود، آن اثر غیرقابل حق نسخه برداری تلقی می شود. دادگاه عالی هند در پرونده تاریخی DB Modak v. Eastern Book Co. استاندارد خلاقیت مورد نیاز برای حفاظت از حق چاپ را تعیین کرده است، به شرطی که وقتی یک اثر دارای حداقل خلاقیت باشد، آن را یک اثر هنری اصیل تلقی می کند. در مورد فونت ها، برخی استدلال می کنند که اعطای حق چاپ بر فونت ها ممکن است به منزله اعطای حق چاپ بر حروف، اعداد و نمادها باشد که به نوبه خود بلوک سازنده زبان هستند. اما راه برون رفت از این مخمصه یک راه ساده است: حمایت از حق چاپ فقط برای فونت هایی که بسیار هنری هستند. مهم است که حق نسخه‌برداری محدود به فونت‌های بسیار هنری باشد تا از عدم انحصار در بلوک‌های ساختمانی اصلی مانند حروف، اعداد، علائم و نشانه‌ها اطمینان حاصل شود. می توان به درمان فونت در اشاره کرد اسپانیا، که در آن فقط فونت هایی با سطح هنری متوسط ​​می توانند واجد شرایط حمایت از حق نسخه برداری باشند. مثال دیگر این است که از UK، که در آن فقط آن فونت هایی دارای حق چاپ در نظر گرفته می شوند که اصالت بیان و سطح خاصی از مهارت و کار هنری را نشان می دهند.

نتیجه

این موضع قانونی که قلم‌ها را نمی‌توان دارای حق نسخه‌برداری کرد، نتیجه تحلیل بسیار کمی از معیارهای مقرر در قانون حق چاپ هند است. به نظر من، بنا به دلایلی که در بالا ذکر شد، فونت ها بر اساس شایستگی ها واجد شرایط حمایت از حق چاپ در هند هستند.

منبع: https://spicyip.com/2021/07/fonts-typefaces-are-they-copyrightable.html