آیا استراتژی دفاعی استرالیا بر اساس یک فرض اشتباه است؟

آیا استراتژی دفاعی استرالیا بر اساس یک فرض اشتباه است؟ 

تمبر زمان: 10 مارس 2023، 11:38 صبح
گره منبع: 2005257

مفهومی از "فرافکنی تاثیرگذار"- که به عنوان "توانایی در معرض خطر نگه داشتن یک دشمن، بسیار دورتر از سواحل ما، در سراسر طیف کامل واکنش متناسب" تعریف می شود - به موضوعی برای افزایش علاقه در گفتمان استراتژیک استرالیا تبدیل شده است، زیرا کارشناسان منتظر اطلاعات بیشتر از بررسی استراتژیک دفاعی اما آیا این مفهوم بر اساس یک فرض اساسی اشتباه است؟

همانطور که استرالیا به دنبال افزایشاتکا به خود برای استقرار و ارائه قدرت رزمی از طریق مواد تأثیرگذار و قابلیت حمله پیشرفته - از جمله در فواصل طولانی ترشایان ذکر است که مفاهیم عملیاتی موجود برای استفاده از این سیستم ها به حاکمیت همسایگان لطمه می زند. صرفاً فرض این که کشورهای منطقه با تهاجمات ذاتی در ابتکارات افزایش قابلیت حمله آن موافقت کنند، می تواند اشتباه باشد.

با این حال، به نظر نمی رسد که محاسبات استراتژیک کشورهای منطقه نزدیک در ادراکات استرالیا از درگیری های آینده دیده شود. سیاستگذاران بارها تعهد کانبرا به دیپلماسی و نیات دفاعی را اعلام کرده اند، زیرا استرالیا استراتژی مبتنی بر فرافکنی فراسوی سواحل خود را دنبال می کند. به عنوان مثال، معاون نخست وزیر و وزیر دفاع ریچارد مارلز تاکید کرده است هدف واقعی از توسعه توان نظامی ما کمک به امنیت جمعی منطقه است. اما آیا استراتژی استرالیا با درک روشن و کامل از برداشت‌ها، نگرانی‌ها و قصد شرکای منطقه‌ای متاثر شده تکمیل شده است؟

با توجه به اعلامیه های مکرر مبنی بر اینکه استرالیا یک قدرت متوسط ​​شفاف متعهد به سرمایه گذاری در مشارکت های منطقه ای است، کانبرا باید بهتر از نادیده گرفتن حاکمیت این ایالت ها بداند. همچنین برای برنامه ریزی استراتژیک استرالیا اشتباه است که آنها را در تعقیب بازدارندگی قدرت های بزرگ کنار بگذارد. با این حال، در سال‌های اخیر، به نظر می‌رسد هر دو اشتباه به بخشی از DNA دیپلماتیک و استراتژیک استرالیا تبدیل شده‌اند.

به عنوان مثال، پنهان کاری پیرامون AUKUS (پیمان امنیتی استرالیا، بریتانیا، ایالات متحده) قدرت های منطقه را عقب انداخت. این نشان دهنده عدم اعتماد مداوم به همسایگان و الف نقض هنجارهای مشورتی که روابط اتحادیه کشورهای جنوب شرقی آسیا (آسه آن) را تعریف می کند. اگرچه مسلماً از روی ناچاری انجام شد، تصمیم مبنی بر عدم اطلاع قبلی به اندونزی این وضعیت را تشدید کرد واکنش مقامات اندونزی، که از پوشش مطبوعاتی دریافتند که بزرگترین همسایه آنها تصمیم گرفته است به یکی از معدود کشورهایی تبدیل شود که زیردریایی های هسته ای دارند.

از این مقاله لذت می برید؟ برای عضویت برای دسترسی کامل اینجا را کلیک کنید. فقط 5 دلار در ماه

به نظر می رسد که استرالیا نیاز به تذکرات مکرر دارد مبنی بر اینکه حاکمیت نه تنها امتیاز قدرت های بزرگتر و متوسط ​​است، بلکه برای همه ایالت ها صرف نظر از اندازه یا شرایط آنها اعمال می شود. باید دید که آیا دولت جدید ادعاهای اولیه خود در مورد رویکرد جدید به منطقه را به تغییرات سیاسی معنادار تبدیل خواهد کرد یا خیر.

علی‌رغم اعلامیه‌های صریح و مکرر بر خلاف آن، همچنان این فرض وجود دارد - حداقل در بحث عمومی - که کشورهای منطقه از اقدامات علیه یک متجاوز در صورت وقوع خصومت حمایت خواهند کرد. با وجود این، شواهد ظاهری بسیار کمی برای این موضع وجود دارد استدلال مارلز ما می خواهیم اطمینان حاصل کنیم که با شرکای خود در منطقه و سراسر جهان مشورت می کنیم تا تفاهم وجود داشته باشد و هیچ غافلگیری وجود نداشته باشد. اگر کشورهای منطقه به بی طرفی استناد می کردند، سیاست گذاران استرالیایی نه تنها متعجب می شدند، بلکه از پیامدهای آن بی خبر بودند.

در واقع، اگر ناگهان نشان داده شود که مفروضات ژئوپلیتیک اصلی پشتوانه برنامه‌ریزی دفاعی آن ناقص هستند، خطر ورود استرالیا به مادر تمام شوک‌های استراتژیک وجود دارد.

در حالی که فراخوانی بی طرفی در درگیری های مسلحانه معاصر نسبتاً نادر است، استفاده از آن به عنوان یک ابزار سیاسی یا به عنوان یک اهرم موازنه قدرت چنین نیست. آسه آن از مدت ها پیش سیاستی را در پیش گرفته است بی طرفی و عدم مداخله از طریق معاهده دوستی و همکاری در جنوب شرقی آسیا، و منطقه صلح، آزادی و بی طرفی (هر اخطاری که باشد). در کنفرانس 2020 نخست وزیر سنگاپور به صراحت بیان کرد که «کشورهای آسیایی نمی خواهند مجبور شوند بین این دو [چین و ایالات متحده] یکی را انتخاب کنند. اگر هر یک از [کشورها] تلاش کند که چنین انتخابی را وادار کند ... دوره ای از رویارویی را آغاز خواهد کرد که دهه ها طول خواهد کشید.» این احساس بارها توسط مقامات منطقه ای تکرار شده است، به عنوان مثال در اواخر سال 2020 توسط اندونزی وزیر امور خارجه.

با این حال، استرالیا برای پیامدهای اعمال پیش بینی تاثیرگذار در شرایطی که کشورهای منطقه، پس از سنجش قدرت چانه زنی و خطرات پیوستن به هر یک از ائتلاف ها، تصمیم به انتقال از اعلامیه های زمان صلح به وضعیت بی طرفی فعال می گیرند، آماده نیست. در واقع، بی‌طرفی ممکن است طیف گسترده‌ای از فعالیت‌ها را پوشش دهد، از اپراتور صلح گرفته تا سودجو و همه چیز در این بین.

بی طرفی ممکن است به گونه ای مورد استناد قرار گیرد که در درجه اول در خدمت امنیت خارجی دولت بی طرف باشد و به صورت امتناع از درگیر شدن در درگیری های مسلحانه یا سیاسی بین دولت های دیگر ظاهر شود. در واقع، کشورهای آسیایی در درازمدت در جنبش عدم تعهد (NAM) مشارکت دارند. NAM که در طول جنگ سرد تأسیس شد، توسط کشورهایی تشکیل شد که مصمم بودند با یا علیه هیچ یک از بلوک‌های قدرت بزرگ همسو نشوند و «مسیری مستقل در سیاست جهانی ایجاد کنند که منجر به تبدیل شدن کشورهای عضو به مهره‌ها در مبارزات بین قدرت‌های بزرگ نشود. قدرت ها.» در پی جنگ در اوکراین و ظهور چین، تماس‌های مجددی به این کشور صورت گرفته است جنبش غیرمتعهدها را تقویت کنید.

به لحاظ عملی، مظاهر این وضعیت، در حالی که بر اساس جدایی از پویایی درگیری بین المللی ارائه می شود، ممکن است عملاً تأثیر قابل توجهی بر آنها بگذارد. و برای استرالیا، آنها ممکن است برای طراحی های امنیتی آن نامطلوب (حتی مضر) باشند. یک بلوک جدید از کشورهای آسیایی یا جهانی جنوب که توازن قوا را تغییر می‌دهند و منطقه عاری از سلاح هسته‌ای ایجاد می‌کنند، می‌تواند محاسبات استراتژیک در مورد پیش‌بینی قدرت در منطقه را برهم بزند.

این رویکرد زمانی نگران‌کننده‌تر می‌شود که این خطر را در نظر بگیریم که بی‌طرفی آسیای جنوب شرقی ممکن است به طور اتفاقی یا در نتیجه فشار، مزیت نابرابر را برای متخاصمان ایجاد کند. یک دولت ممکن است بی طرفی خود را اعلام کند اما مجبور به حمایت ضمنی از یک قدرت خاص شود. خطرات موجود در این نوع ترتیبات قابل توجه است، از خیانت و تأثیر بر عملیات اطلاعاتی و واکنش های سازمان ملل، محدود کردن دسترسی و استفاده از کشورها به عنوان پست های ایستگاه. برای چین، آسیای جنوب شرقی ارزش استراتژیک مشابهی دارد، اما حتی اعلام بی طرفی مسلحانه نیز امنیت آن را تضعیف نمی کند. در عوض، چین به احتمال زیاد بی سر و صدا از درخواست های بی طرفی استفاده می کند تا نادیده گرفتن آنها.

با توجه به جغرافیای درگیری چین و آمریکا (مخصوصاً موردی که استرالیا را در جناح جنوبی آن درگیر می کند)، محرومیت از دسترسی یا حق پرواز در جنوب شرقی آسیا می تواند ظرفیت ایالات متحده و استرالیا برای پروژه، تامین و حفظ عملیات در اولین زنجیره جزیره را به طور جدی به خطر بیندازد. چندین سابقه تاریخی تأثیر بالقوه را نشان می دهد. به عنوان مثال، زمانی که ترکیه و عربستان سعودی خود را بستند حریم هوایی به موشک در حمله سال 2003 به عراق. علاوه بر این، با توجه به اینکه پیش‌بینی تأثیرگذار لزوماً استقرار نیروهای دفاعی استرالیا در قلمرو استرالیا را محدود نمی‌کند، امتناع در کوتاه‌مدت می‌تواند به توانایی استرالیا برای ایجاد قدرت به میزان قابل توجهی بیشتر از عملیات‌های چین آسیب برساند.

این بدان معنا نیست که چین نیز از موضع بی طرفی نسبتاً اجرا شده آسیب نبیند. جنگ روسیه و اوکراین نشان داد که حتی اگر حمل و نقل تجاری به طور فعال مسدود نشده باشد، شرکت های بیمه دریایی ممکن است از پرداخت غرامت به کشتی ها خودداری کنند و تجارت را قطع کنند. شدت چنین تهدیدی با این واقعیت برجسته می شود که تا سال 2016 تقریباً 20 درصد تجارت دریایی جهانی (شامل 60 درصد تجارت چین) و بیش از 70 درصد نفت خام عبور از تنگه مالاکا. برای مقایسه، در همان سال تنگه بسفر، که اکنون تحت تأثیر درگیری در اوکراین قرار گرفته است، تنها 3 درصد از ترانزیت جهانی نفت را به خود اختصاص داده است.

از این مقاله لذت می برید؟ برای عضویت برای دسترسی کامل اینجا را کلیک کنید. فقط 5 دلار در ماه

مفهوم فرافکنی تأثیرگذار فرض می‌کند که اگر درگیری رخ دهد، کشورهای منطقه با طرح‌های استراتژیک استرالیا موافقت خواهند کرد. سیاستگذاران در استرالیا دوباره از مفروضات خود در مورد هدف استراتژیک همتایان منطقه ای خود راضی هستند. صرف نظر از لفاظی‌ها، اقلام مهم امنیت ملی استرالیا همچنان با نگاه به فراسوی اقیانوس هند و اقیانوس آرام هدایت می‌شوند. تحلیل دقیق کمی از محاسبات استراتژیک در سراسر منطقه وجود دارد و قطعاً هیچ گفتمانی در مورد پویایی بی طرفی وجود ندارد. به نظر می رسد که حتی بررسی دقیق مکانیک رضایت وجود ندارد.

اگر کشورهای منطقه راهی را انتخاب کنند که در نهایت طرح های امنیتی استرالیا را خنثی کند، ممکن است حداقل تا حدودی خود به خود تحمیل شود. شاید استرالیا بهتر باشد قبل از اینکه به دنبال طرح ریزی تأثیرگذار باشد، به دنبال تعامل تأثیرگذار باشد.

تمبر زمان:

بیشتر از دیپلمات