Op-ed | هزینه های آب و هوای شدید و آب و هوا در حال افزایش است. داده های فضای تجاری باید بخش بزرگ تری از راه حل باشد

Wپیش بینی آب و هوا در چند دهه گذشته پیشرفت ثابتی داشته است، با این حال هزینه های مالی ناشی از آب و هوای شدید سرسام آور است و بدتر می شود. بخشی از مشکل این است که پیشرفت‌های پیش‌بینی برای تاثیرگذارترین انواع آب‌وهوا، از جمله طوفان‌ها، گردبادها، سیل‌ها و طوفان‌های زمستانی، کندتر تحقق می‌یابند، که اغلب منجر به پیش‌بینی‌های نوسانی و عدم قطعیت‌های بزرگ حتی در زمان‌های کوتاه می‌شود.

برای معکوس کردن این روند نگران‌کننده، رویکردهای سنتی برای پیشبرد مشاهدات، مدل‌ها و ابزارهای تصمیم‌گیری مبتنی بر فضا و درجا باید دوباره تصور شود.

سال گذشته جهان 268 میلیارد دلار خسارت اقتصادی ناشی از بلایای جوی متحمل شد. به گفته کارگزار بیمه Aon. تنها در ایالات متحده، برآوردهای سازمان ملی اقیانوسی و جوی (NOAA) وقایع شدید آب و هوایی و آب و هوایی مانند طوفان ها، گردبادها و آتش سوزی های جنگلی 98.9 میلیارد دلار در سال 2020 و در مجموع 243.3 میلیارد دلار از سال 2018 تا 2020 هزینه داشته است. در حال حاضر در سال 2021، یک شرکت تحقیقاتی اقتصادی تگزاس طوفان زمستانی فوریه را که شبکه برق این ایالت را فرو ریخت. می تواند بیش از 200 میلیارد دلار هزینه داشته باشد.

پشت این هزینه‌های نجومی، پیش‌بینی‌های آب‌وهوا وجود دارد که به تدریج در طول زمان از طریق همکاری بین‌المللی بخش‌های دولتی، خصوصی و دانشگاهی که زیرساخت‌های پیش‌بینی جهانی ایجاد کرده‌اند، که عمدتاً از سیستم‌های تحت مالکیت و اداره دولت‌ها تشکیل شده، بهبود یافته است. اما بسیاری از پیش‌بینی‌ها هنوز فاقد دقت، جزئیات، زمان و زمینه لازم برای فعال کردن تصمیمات فعال هستند.

به عنوان مثال، طبق گزارش مرکز ملی طوفان NOAA، خطاهای مسیر طوفان حوضه آتلانتیک از 250 مایل (402 کیلومتر) سه روز قبل از سقوط در 20 سال پیش به 100 مایل امروز کاهش یافته است. اما چنین خطاهایی اغلب هنوز عدم اطمینان غیرقابل قبولی را برای مدیران اورژانس در برنامه ریزی مناسب و تخلیه ایجاد می کند. در همین حال، پیش‌بینی‌های شدت طوفان در 30 سال اخیر تقریباً هیچ بهبودی را نشان نداده است، به طوری که برخی از طوفان‌ها به‌طور غیرمنتظره‌ای به‌سرعت درست قبل از سقوط شدت می‌یابند و جوامع را بی‌حرکت می‌گیرند. 

زمان هشدار گردباد از سه دقیقه 40 سال پیش به 14 دقیقه در سال 2010 افزایش یافته است، اما در واقع در سال های اخیر حدود پنج دقیقه کاهش یافته است. و در حالی که پیش‌بینی‌های عمومی آب و هوا حدود یک روز در هر دهه بهبود یافته است (به عنوان مثال، پیش‌بینی پنج روزه امروز به خوبی پیش‌بینی چهار روزه 10 سال پیش است)، به نظر می‌رسد که سرعت پایین‌تر از قبل کندتر می‌شود.

در همین حال، شکاف های بزرگ در داده های رصدی در خارج از ایالات متحده و اروپا منجر به دسترسی نابرابر به پیش بینی های قابل اعتماد شده است و میلیاردها نفر را در سراسر جهان نسبت به آب و هوا کور کرده است. چنین شکاف های داده ای همچنین دقت پیش بینی ها را در ایالات متحده کاهش می دهد، زیرا پیش بینی های محلی به داده های جهانی بستگی دارد. به عنوان مثال، برای پیش‌بینی دقیق شکل‌گیری و مسیر طوفانی که در نهایت به فلوریدا می‌رسد، ما به مشاهدات کافی در سواحل آفریقا، جایی که طوفان سرچشمه می‌گیرد، و در سراسر اقیانوس اطلس در حالی که به یک سیستم گرمسیری تبدیل می‌شود، نیاز داریم. 

هیچ گلوله جادویی برای بهبود پیش بینی ها و کاهش هزینه های آب و هوای شدید و آب و هوا وجود ندارد.

دولت‌ها باید به رهبری تلاش‌های چندبخشی برای پیش‌بینی پیش‌بینی ادامه دهند، که در برخی موارد شامل توسعه مستمر سیستم‌های تحت مالکیت و اداره می‌شود. اما برای سرعت بخشیدن به پیشرفت‌های علمی و عملیاتی مورد نیاز، دولت‌ها باید به طور کامل از قابلیت‌های در حال رشد و توسعه بخش تجاری در کل زنجیره ارزش آب‌وهوا استقبال کنند.

به لطف نوآوری‌ها در فناوری‌های حسگر، کوچک‌سازی و مدل‌های تجاری جدید، تعدادی از شرکت‌های خصوصی در حال حاضر شبکه‌هایی از ابزارها را در فضا، روی زمین و در سراسر اقیانوس مستقر می‌کنند تا شکاف‌های بزرگ داده‌ای را پر کنند که مانع از پیشرفت‌های معنادارتر و سریع‌تر پیش‌بینی شده است. . حتی اگر هر یک از این منابع داده‌ای ده‌ها میلیون دلار در سال برای دولت‌ها هزینه داشته باشد، در مقایسه با ساخت، مالکیت، و راه‌اندازی سیستم‌های خود، باز هم پول دلاری است.

تعداد معدودی از برنامه‌های آزمایشی در NOAA، ناسا و وزارت دفاع طی چند سال گذشته، قابلیت حیات ماهواره‌های هواشناسی تجاری را برای پشتیبانی از عملیات و تحقیقات تأیید کرده‌اند. اما پتانسیل داده‌های بخش خصوصی برای تسریع بهبود پیش‌بینی، در زمانی که هزینه‌های آب و هوای شدید به طور چشمگیری افزایش می‌یابد، نقش بزرگ‌تری را برای بخش تجاری تضمین می‌کند. زمان آن فراتر از برنامه‌های آزمایشی است و داده‌های تجاری را در برنامه‌های رکورددار گنجانده‌ایم، به‌ویژه که NOAA، ناسا و وزارت دفاع، مجموعه‌های آینده‌شان را برای جایگزینی دارایی‌های قدیمی برنامه‌ریزی می‌کنند.  

با این حال، برای بهره برداری واقعی از نوآوری قدرتمند بخش خصوصی، باید فراتر از چند خرید داده تجاری هدفمند و در عین حال تکه تکه فکر کنیم.

یک گزارش اخیر در مورد پایش محیطی مبتنی بر فضای ایالات متحده (SBEM) توسط شرکت هوافضا، سهم بالقوه صنعت را برجسته می‌کند: «همسویی فعالیت‌های برنامه‌ریزی آینده SBEM در سراسر دولت ایالات متحده همراه با ظهور بخش تجاری فرصتی نادر برای انجام این کار ارائه می‌کند. گفت‌وگوی ملی برای بررسی رویکرد کل کشور برای رسیدگی به چالش‌های استراتژیک SBEM.»

صنعت برای ایفای نقش مهم تری در چنین «رویکرد کل ملت» نه تنها با ارائه مشاهدات هدفمند برای تقویت داده های دولت، بلکه با ایجاد نوآوری قدرتمند در چالش های پیش بینی کلان، موقعیت خوبی دارد. به عنوان مثال، مکالمات ما با مشتریان متعددی که تحت تأثیر آب و هوا قرار گرفتند، داده‌های جهانی و تقریباً واقعی بارش را به عنوان یک شکاف بزرگ نشان داد. بنابراین ما یک رادار بارش کوچک ایجاد کردیم و قصد داریم مجموعه ای از آنها را برای بهبود پیش بینی های آب و هوای عملیاتی در سراسر جهان به فضا پرتاب کنیم.

چگونه دولت ها می توانند به طور موثرتری از قابلیت های آب و هوایی تجاری در حال ظهور بهره ببرند؟

پاسخ این است که از صنایع دیگری پیروی کنیم که زمانی منحصراً در اختیار دولت‌ها بودند، اما با مشارکت بیشتر بخش خصوصی، مانند تصاویر ماهواره‌ای، ارتباطات ماهواره‌ای و پرتاب فضایی، انقلابی را متحول کردند. 

وقتی صحبت از آب و هوا می شود، دولت ها می توانند و باید انتظار بیشتری از بخش خصوصی داشته باشند. دولت‌ها به جای درخواست از صنعت برای ارائه داده‌ها یا حسگرهای خاص، باید چالش‌های بازتر را برای بهبود پیش‌بینی‌های شدیدترین و پرهزینه‌ترین پدیده‌های آب‌وهوایی صادر و بودجه خود را تامین کنند. اجازه دهید صنعت راه حلی را ابداع کند - که ممکن است نه تنها مشاهدات جدید و بهبود یافته، بلکه شامل هوش مصنوعی، مدل‌های تخصصی و پلت‌فرم‌های نرم‌افزاری هوشمند باشد - نه اینکه آن را به داده‌های از پیش تعیین‌شده یا انواع حسگرها محدود کند.

صندوق دفاع از محیط زیست تخمین می زند که در شرایط آب و هوای گرم، هزینه های آب و هوای شدید سالانه بیش از 8 میلیارد دلار افزایش می یابد و تا سال 12 به 2050 تریلیون دلار می رسد. صنعت آماده است تا با ایده های خلاقانه، راه حل های نوآورانه و احساس فوریت با این چالش مقابله کند - دولت ها فقط باید بپرسند.

Rei Goffer یکی از بنیانگذاران و مدیر ارشد استراتژی Tomorrow.io، یک شرکت اطلاعات آب و هوا و امنیت آب و هوا است.

منبع: https://spacenews.com/op-ed-the-costs-of-extreme-weather-and-climate-are-soaring-commercial-space-data-should-be-a-bigger-part-of- راه حل/