طبقه بندی مجدد متقاضیان ثبت اختراع و موانع اجرای قانون 7 (3) قوانین ثبت اختراع 

La قوانین ثبت اختراع (اصلاح دوم)، 2020 (از این پس "قوانین اصلاحی" نامیده می شود) که در 4 نوامبر 2020 لازم الاجرا شد، در درجه اول متقاضیان و هزینه های پرداخت شده توسط آنها برای تشکیل پرونده و تعقیب اختراع را مجدداً دسته بندی کرد. در حال حاضر، این اصلاحیه متقاضیان را به دو دسته طبقه بندی کرده است (i) شخص(ها) یا استارتاپ(ها) یا واحدهای کوچک(y)/(ها) و (ii) سایر(ها) به تنهایی یا با شخص(ها) حقیقی یا استارتاپ(ها) یا نهاد کوچک(y)/(ها).

تأثیر قوانین اصلاحی بر ماده 7 (3)

این دسته‌بندی مجدد به واحدهای کوچک اجازه می‌دهد تا امتیازی را که قبلاً برای افراد حقیقی و استارت‌آپ‌ها در نظر گرفته شده بود، مطالبه کنند. قوانین اصلاحی از طریق قانون 7 (3) همچنین تصریح می کند که در صورت انتقال یک برنامه از یک شخص طبیعی، استارت آپ یا نهاد کوچک به یک «دیگر» (نه شخص حقیقی، استارتاپ یا نهاد کوچک - که عموماً به آن اشاره می شود. واحدهای بزرگ)، تفاوت در مقیاس هزینه های قابل پرداخت برای هر دو، باید توسط متقاضی جدید (دیگران) با درخواست چنین انتقالی به دلیل تغییر وضعیت متقاضی پرداخت شود.

قوانین اصلاحی همچنین تصریح می‌کند که وقتی یک استارت‌آپ یا نهاد کوچک به دلیل سپری شدن دوره‌ای که طی آن توسط یک مقام ذیصلاح به عنوان یکی شناخته می‌شود یا زمانی که از آستانه مالی عبور می‌کند، دیگر یکسان نیست، نیازی به پرداخت مابه‌التفاوت نخواهد بود. در مقیاس هزینه ها

دسته‌بندی مجدد متقاضیان برای گنجاندن نهادهای کوچک با استارت‌آپ‌ها و اشخاص حقیقی با هزینه‌های بایگانی کمتر، مسلماً مؤسسات کوچک بیشتری را برای ثبت درخواست ثبت اختراع ترغیب می‌کند، زیرا برنامه جدید هزینه‌ها بار شرکت‌های کوچک را کاهش می‌دهد و هزینه را برای آنها قابل دسترس‌تر می‌کند.

مانع اجرایی

منطق پشت ماده 7 (3) قوانین اصلاحی این است که از سوء استفاده «دیگران - نهادهای بزرگ» از امتیازی که منحصراً در اختیار اشخاص حقیقی، نهادهای کوچک و استارت‌آپ‌ها است، از طریق واگذاری‌هایی مانند واگذاری، جلوگیری می‌کند. اگرچه منطق پشت چنین اصلاحیه ای اخلاقی است، اما موانع خاصی وجود دارد که اجرای آن را کاهش می دهد.

درخواست ثبت اختراع و پیگرد قانونی بر خلاف سایر پیگردهای مالکیت فکری، متقاضی را ملزم به پرداخت هزینه های مربوط به مرحله تشکیل پرونده می کند و تعداد مواردی که نیاز به پرداخت دارند، از دعاوی اضافی، درخواست بررسی، تمدید مهلت، تمدیدهای بعدی و غیره زیاد است. بنابراین، در صورت انتقال درخواست ثبت اختراع از یک شخص حقیقی، استارت‌آپ یا نهاد کوچک به نفع «دیگری»، قانون 7 (3) «دیگری» را موظف می‌کند که تفاوت در مقیاس هزینه‌های قابل دریافت برای هر دو را محاسبه کند. و همان را به همراه درخواست چنین انتقالی بپردازید. مشکلات عملی برای «دیگری» برای ردیابی تمام پرداخت های انجام شده در برابر درخواست ثبت اختراع و تعیین تفاوت در هزینه ای که باید پرداخت شود وجود دارد. علاوه بر این، در طول سال‌ها تغییرات متعددی در برنامه هزینه ثبت اختراع انجام شده است که شامل هزینه یارانه‌ای قابل اجرا می‌شود که بر دشواری محاسبه تفاوت هزینه‌ها می‌افزاید.

توصیه

• در دهه گذشته، اداره ثبت اختراعات به طور فعال دیجیتالی کردن فرآیند درگیر را ترویج کرده است و به ویژه با توجه به همه گیری در حال حاضر، دیجیتالی کردن کامل سوابق برای دسترسی آسان متقاضیان به اطلاعات مربوط به درخواست های ثبت اختراع ضروری است که کارایی عملیاتی پتنت ها را بیشتر تقویت می کند. دفتر. علاوه بر این، مزیت چنین دیجیتالی‌سازی این است که به اداره ثبت اختراع اجازه می‌دهد تا رسیدهای بایگانی را با توجه به پرداخت‌های انجام شده در برابر یک درخواست ثبت اختراع خاص ذخیره کند. بنابراین، منطقی است که اداره ثبت اختراع، رونوشت هزینه تلفیقی را برای اجرای قانون 7 (3) برای متقاضی ارسال کند.
• علاوه بر این، پورتال ثبت اختراعات می تواند تفاوت در هزینه یا رونوشت هزینه را در زمان ثبت انتقال نشان دهد، که به طور موثر قانون 7 (3) را برآورده می کند. در غیر این صورت، باید شرایطی برای درخواست کننده برای درخواست رونوشت هزینه تلفیقی در دسترس باشد.
• از طرف دیگر، اگر اعتراضی از سوی اداره ثبت اختراع به دلیل برآورده نکردن الزامات طبق قانون 7 (3) مطرح شود، چنین اعتراضی باید همراه با رونوشت هزینه تلفیقی باشد که تمام این پرداخت‌ها را در برابر درخواست ثبت اختراع موضوع ذکر می‌کند. این به «دیگران» این امکان را می‌دهد که به طور سازنده تفاوت هزینه‌ها را بدون هیچ گونه اتفاق ناگوار محاسبه و پرداخت کنند. وجود چنین مقرراتی از پرداخت های اشتباهی که توسط "دیگران" نسبت به اداره ثبت اختراع انجام می شود جلوگیری می کند. علاوه بر این، ارائه رونوشت هزینه تلفیقی در زمان ثبت انتقال، از اقدامات اضافی اضافی که در صورت اعتراض بر اساس بخش 7 (3) برای عدم پرداخت مابه‌التفاوت در هزینه توسط «دیگران» مورد نیاز است، جلوگیری می‌کند.

حفظ قداست نظام کنونی و جلوگیری از سوء استفاده از آن یک قانون بسیار ضروری است. با این حال، اجرای قانون باید قابل اجرا و عملی باشد، عدم وضوح در تعیین مابه التفاوت کارمزد، منجر به مواردی از پرداخت های اشتباه به اداره ثبت اختراعات می شود. شایان ذکر است که این ممکن است یک اشتباه واقعی از جانب متقاضی، مشاور یا نماینده ثبت اختراع به دلیل عدم وجود سوابق تلفیقی با توجه به هزینه های پرداخت شده توسط آنها باشد. بنابراین، توصیه های ذکر شده در بالا باید در نظر گرفته شود تا در زمان و تلاش اداره ثبت اختراعات و طرفین درگیر در انتقال صرفه جویی شود. به‌علاوه، این موانع پیاده‌سازی ویژگی‌هایی هستند که «دیگران» باید هنگام انتقال با یک شخص حقیقی، استارت‌آپ یا نهادهای کوچک به آن توجه کنند.

این مقاله توسط Subhikssha K.

منبع: https://selvams.com/blog/recategorization-of-patent-applicants-and-implementation-barriers-to-rule-73-of-the-patents-rules/