دادگاه عالی 9-0 رای داد که ورشکستگان نمی توانند از بدهی ناشی از کلاهبرداری دیگران جلوگیری کنند.

La دیوان عالی کشور به اتفاق آرا تصمیم چهارشنبه حکم داد که یک زن کالیفرنیایی نمی تواند از ایالات متحده استفاده کند ورشکستگی حفاظت از کد برای جلوگیری از پرداخت 200,000 دلار بدهی ناشی از تقلب توسط شریک زندگی اش

دادگاه گفت که زن، کیت بارتنورفر، حتی اگر از اظهارات نادرست شوهرش دیوید در مورد وضعیت همسرش اطلاع نداشته باشد، بدهکار است. یک خانه زمانی که آنها آن را به قیمت بیش از 2 میلیون دلار به توسعه دهنده املاک و مستغلات سانفرانسیسکو، کایران باکلی فروختند.

باکلی از این زوج شکایت کرده بود و به خاطر آن اظهارات نادرست، قضاوتی را به دست آورده بود.

تصمیم 9-0 توسط عدالت نوشته شده است امی کونی بارت اختلاف نظر بین چندین دادگاه تجدیدنظر مدار فدرال در مورد این که آیا یک طرف بی گناه می تواند پس از تشکیل پرونده ورشکستگی، خود را در برابر بدهی کلاهبرداری شخص دیگری محافظت کند، حل می کند.

این حکم به تصمیم دادگاه عالی در سال 1885 استناد و تقویت می‌کند که نشان می‌دهد دو شریک در یک نیویورک شرکت پشم به دلیل ادعاهای متقلبانه شریک ثالث مسئول این بدهی بود، حتی اگر خود آنها "مجرم اشتباه" نبودند.

بارت استدلال متمرکز بر دستور زبان بارتن‌ورفر را رد کرد، که ادعا می‌کرد بخش مربوطه از کد ورشکستگی، که با صدای منفعل به‌عنوان «پول به‌دست‌آمده از طریق کلاهبرداری» نوشته شده است، به «پول‌هایی که با تقلب بدهکار فردی به‌دست می‌آید» اشاره دارد.

بارت نوشت: «افراد بیگناه گاهی مسئول کلاهبرداری هستند که شخصاً مرتکب نشده‌اند، و اگر اعلام ورشکستگی کنند، [کد ورشکستگی] از پرداخت آن بدهی جلوگیری می‌کند». برای بارتن‌ورفر هم همین‌طور است و ما نسبت به سختی‌هایی که او با آن مواجه است حساس هستیم.»

به گفته جانت برایر، وکیل سانفرانسیسکو که وکالت باکلی در دعوای فروش خانه را بر عهده داشت، بدهی به باکلی، که در اصل یک حکم دادگاه 200,000 دلاری بود که در سال 2012 تحمیل شد، از آن زمان به دلیل بهره به بیش از 1.1 میلیون دلار افزایش یافته است. .

برایر گفت که بدهی سالانه با نرخ فعلی 10 درصد در حال افزایش است و هزینه های وکالتی را که طبق قانون کالیفرنیا مستحق دریافت آن است، شامل نمی شود.

برایر گفت: «ما از سال 2008 روی این موضوع کار کرده‌ایم و اکنون در نهایت برای همه قربانیان کلاهبرداری احقاق حق شده‌ایم و عدالت اجرا شده است. بنابراین، من امروز یک دختر خوشحال هستم. 

ایین مک‌دونالد، وکیل بارتن‌ورفر، اظهارنظر فوری درباره این حکم نداشت و گفت که قصد دارد در مورد این تصمیم با او صحبت کند.

قاضی سونیا سوتومایور، در یک نظر موافق که قاضی کتانجی براون جکسون به آن ملحق شد، خاطرنشان کرد که این حکم شامل افرادی می‌شود که با هم در یک شراکت عمل کرده‌اند، نه «وضعیتی که شامل کلاهبرداری توسط شخصی باشد که هیچ رابطه نمایندگی یا شراکتی با بدهکار ندارد».

سوتومایر نوشت: «با این درک، من به نظر دادگاه می‌پیوندم.

حکم پرونده بارتن ورفر 18 سال پس از وقایعی صادر شد که منجر به اختلاف شد.

در این حکم آمده است که بارتن‌ورفر و دوست پسرش دیوید بارتن‌ورفر، مشترکاً در سال 2005 خانه‌ای در سانفرانسیسکو خریدند و قصد داشتند آن را بازسازی کنند و برای کسب سود بفروشند.

در حالی که دیوید یک معمار، مهندس و پیمانکار عمومی را استخدام کرد، پیشرفت آنها را زیر نظر داشت و هزینه کار را پرداخت کرد، بارت نوشت: "از طرف دیگر، کیت تا حد زیادی درگیر نبود."

بارت خاطرنشان کرد: سرانجام پس از آن که بارتن‌ورفرها «تأیید کردند که تمام حقایق مادی مربوط به ملک را فاش کرده‌اند»، باکلی این خانه را خریداری کرد.

اما باکلی متوجه شد که خانه دارای «سقف نشتی، پنجره‌های معیوب، آتش‌سوزی گمشده، و
مشکلات مجوز.»

او سپس از این زوج شکایت کرد و مدعی شد که هزینه خانه را بر اساس اظهارات نادرست آنها از ملک پرداخت کرده است.

هیئت منصفه به نفع او رای داد و 200,000 دلار از بارتنورفرز به او جایزه داد.

این زوج قادر به پرداخت جایزه یا سایر طلبکاران نبودند و طبق فصل 7 قانون ورشکستگی، که معمولاً به مردم اجازه می‌دهد تمام بدهی‌های خود را باطل کنند، درخواست حمایت کردند.

بارت در حکم خود نوشت: «همه بدهی ها قابل پرداخت نیستند».

«این قانون چندین استثنا در قاعده کلی قائل شده است، از جمله مورد مورد بحث در این مورد: بخش 523 (الف) (2) (الف) تخلیه «هر گونه بدهی … به ازای پول … تا حدی که با … بهانه های نادرست به دست می آید را ممنوع می کند. بارت نوشت.

باکلی حرکت زوج را برای ابطال بدهی خود به او در این زمینه به چالش کشید.

نظر بارت اشاره کرد که یک قاضی دادگاه ورشکستگی ایالات متحده به نفع او رای داد و گفت: «نه دیوید و نه کیت بارتنورفر نمی توانند بدهی خود را به باکلی پرداخت کنند».

بارت نوشت: «بر اساس شهادت طرفین، عوامل املاک و پیمانکاران، دادگاه دریافت که دیوید عمداً عیوب خانه را از باکلی پنهان کرده است.

او افزود: "و دادگاه قصد کلاهبرداری دیوید را به کیت نسبت داد، زیرا این دو برای اجرای پروژه بازسازی و فروش مجدد یک شراکت قانونی تشکیل داده بودند."

این زوج به این حکم اعتراض کردند.

هیئت استیناف ورشکستگی ایالات متحده برای دادگاه تجدیدنظر ناحیه نهم دریافت که دیوید با توجه به قصد کلاهبرداری خود همچنان به باکلی بدهکار است.

اما همان هیئت مخالف بود که کیت بدهکار است.

بارت نوشت: «همانطور که هیئت می‌دید [بخشی از کد ورشکستگی] او را از پرداخت بدهی منع کرد تنها در صورتی که از کلاهبرداری دیوید اطلاع داشته باشد یا دلیلی برای اطلاع داشته باشد.

بارتن‌ورفر بعداً از دادگاه عالی خواست تا به درخواست تجدیدنظر او در مورد آن حکم رسیدگی کند.

به نظر او، بارت خاطرنشان کرد که متن کد ورشکستگی به صراحت فصل 7 را از استفاده توسط بدهکار برای پرداخت بدهی منع می کند، در صورتی که این تعهد نتیجه "تظاهرات نادرست، یک نمایندگی نادرست، یا کلاهبرداری واقعی" باشد.

بارت نوشت: "طبق شرایطش، این متن مانع از انجام مسئولیت کیت بارتنورفر در قبال حکم دادگاه دولتی می شود."

قاضی خاطرنشان کرد که کیت بارتنورفر مخالف است، حتی همانطور که اعتراف کرد، "به عنوان یک موضوع دستوری، قانون صدای غیرفعال یک بازیگر متقلب را مشخص نمی کند."

بارت نوشت: «اما از نظر او، قانون اساساً به‌طور طبیعی برای جلوگیری از پرداخت بدهی‌های پولی که از طریق کلاهبرداری بدهکار به دست می‌آید، خوانده می‌شود.

بارت نوشت: "ما مخالفیم: صدای منفعل بازیگر را از صحنه بیرون می کشد."

قاضی نوشت که کنگره، در نوشتن بخش مربوطه از قانون ورشکستگی، «آن را به گونه‌ای تنظیم کرد که «روی رویدادی که بدون توجه به یک بازیگر خاص رخ می‌دهد، و بنابراین بدون توجه به قصد یا مقصر هر بازیگری روی می‌دهد.» "