تاریخچه قهرمان اکشن کور، از زاتویچی تا جان ویک 4

دنیای مخفی جان ویک با مجموعه ای به ظاهر بی پایان از قاتلان و قاتلان قراردادی پر شده است. با پیشرفت سریال، این حرفه‌ای‌های خشن که به دنبال کمک به جان در جست‌وجوی فزاینده‌اش برای انتقام هستند یا به پایانی خونین و کشنده می‌پردازند، هم به‌عنوان شخصیت‌ها و هم به‌عنوان مبارزان روی پرده به یاد ماندنی‌تر می‌شوند. این کار با انتخاب چهره‌های آشنا برای طرفداران ژانر و اشاره‌های متعدد، با ظرافت‌های متفاوت، به فیلم‌های اکشن سال‌های گذشته انجام شده است.

آخرین ورودی، جان فتیله: فصل 4، این روند را با اضافه کردن دانی ین، فوق ستاره هنرهای رزمی به عنوان جدیدترین تیراندازی خوش لباس برای هیتمن سابق، ادامه می دهد. رزومه ین که شامل بازی در کلاسیک های مدرن کونگ فو مانند میمون آهنی, قهرمانو تترالوژی Ip Man، به خودی خود کافی است تا هر عاشق اکشن سرسختی را با چشم انتظاری ترشح کند. علاوه بر این هیجان، این واقعیت است که شخصیت دانی، کین، مستقیماً به یک کهن الگوی ماندگار از این ژانر با 75 سال سابقه ادای احترام می‌کند: این رقیب شمشیر برانگیز جان ویک کور است.

ایده "جنگجوی کور" از کجا در فرهنگ پاپ سرچشمه گرفت و چرا همچنان در بین مخاطبان طنین انداز می شود؟ این مفهوم ابتدا با یک شخصیت خیالی ریشه دوانید - شمشیرزن نابینا ژاپنی زاتویچی. در ابتدا در سال 1948 به عنوان یک شخصیت کوچک در یک داستان کوتاه معرفی شد، تقریباً 15 سال بعد این شخصیت گسترش یافت و با اقتباسی در سال 1962 به صفحه نقره ای ارائه شد. داستان زاتویچی. این فیلم در باکس آفیس زادگاهش ژاپن به قدری موفق بود که طی 16 سال بعد، 25 فیلم و 100 قسمت تلویزیونی با حضور این شخصیت تولید شد که همگی همان بازیگر نقش اصلی را بازی می کردند: شینتارو کاتسو.

کاتسو یک ستاره اکشن معمولی آن دوره نبود. صورت گرد، قد متوسط، و بدنی بی‌هیجان او برای نقش‌های کمدی یا ثانویه مناسب‌تر به نظر می‌رسید تا چنبارا (اصطلاح ژاپنی برای «مبارزه با شمشیر»). او حضور حساس، گرم و گاهی بازیگوش یقه آبی را برای شخصیت زاتویچی به ارمغان آورد که بیشتر «عموی مورد علاقه» بود تا «سامورایی نجیب». این یک تطابق کامل از ستاره و مواد بود.

مفهوم Zatoichi به طرز فریبنده ای ساده است. ایچی بی ادعا («زاتو» یک عنوان اجتماعی برای مردان نابینا در اواخر دوره ادو بود، پایین ترین رتبه از چهار رتبه؛ Zatoichi تقریباً به «Poor Blind Ichi» ترجمه می شود) یک ماساژور خوش ذوق است که از روستایی به روستای دیگر به دنبال کار سفر می کند. او هرگز به دنبال دردسر نمی رود و نمی پذیرد که با تیغه ای که در عصای راه رفتنش پنهان نگه می دارد استاد است. او فقط در مواقعی که برای دفاع از خود یا سایر نیازمندان ضروری باشد، شمشیرزنی در سطح متخصص خود را آشکار می کند. این کاراکتر، بخش های مساوی یک انسان دوست داشتنی و فرشته نگهبان مستضعفان است. ناتوانی ایچی، که در آن زمان به عنوان یک تازگی ساده برای جدا کردن فیلم از بسیاری از فیلم‌های چنبره دیگر در بازاری شلوغ تصور می‌شد، احتمالاً برای نسلی صحبت می‌کرد که اخیراً از ویرانی و تراژدی جنگ جهانی دوم به جلو رفته بودند. زاتویچی نه تنها جان سالم به در برد و با شکست خود در صلح زندگی کرد. او شکوفا شد و آن را به یک قدرت تعیین کننده اصلاح کرد.

یکی از کلیدهای دیگر موفقیت فرنچایز Zatoichi تعهد آن به ثبات بود. شینتارو کاتسو همیشه جلوتر و در مرکز هر قسمت بود و هر اتفاقی را که روی صفحه نمایش می‌افتاد ثابت می‌کرد. در پشت صحنه، سریال توسط گروه کوچکی از خلاقان چرخشی تولید شد که بسیاری از همان کارگردانان، نویسندگان و سایر بازیگران روی چندین ورودی کار می کردند. این به آنها اجازه داد تا لحن عمدتاً ثابتی داشته باشند، و همچنین ساختار داستانی آزمایش شده و واقعی که به ندرت از آن منحرف می شد. در طول هر ماجراجویی زاتویچی، او همیشه مردم محلی را که با شرمساری سعی می کنند از معلولیت او سوء استفاده کنند، شرمنده می کند، بی عدالتی را کشف می کند که نیاز به رسیدگی دارد، اشاره های مبهم به گذشته خشونت آمیزی می کند که سعی می کند تاوانش را جبران کند، و با چندین شیطان صفت مقابله می کند. دشمنان پس از یافتن راهی برای رویارویی با آنها در یک منطقه تاریک - «آنجا، اکنون تاریک است. که آن را یکنواخت می کند. اگر آماده‌اید بیا» - آنها را به‌سرعت با حملات شمشیر برق آسا در راه خود برای اصلاح هر اشتباهی که مردم آن منطقه را آزار می‌دهد، به‌سرعت کوبید. همه این عناصر در اولین ماجراجویی روی صفحه نمایش Zatoichi وجود دارند و به درجات مختلف در هر قسمت بعدی وجود دارند.

پس از پایان مجموعه تلویزیونی Zatoichi، دنباله‌های رسمی و راه‌اندازی مجدد برای حفظ این فرنچایز ساخته شدند، مانند زاتویچی: تاریکی متحد اوست در سال 1989 (با بازی کاتسو در نقش اصلی برای آخرین بار پس از یک دهه وقفه از شخصیت). همان سال، خشم کور، بازسازی رسمی هالیوود از زاتویچی به چالش کشیده شد (هفدهمین فیلم از این مجموعه) که در سینماهای ایالات متحده اکران شد، با بازی بازیگر دانمارکی الاصل روتگر هاوئر در نقش یک زاتویچی کهنه کار ویتنام با موهای بلوند و چشم آبی که بینایی خود را در جنگ از دست داد اما مهارت های شمشیر کشنده ای را به دست آورد. مردم محلی که از او پرستاری کردند تا در جنگل سلامتی خود را حفظ کند.

خشم کور مفاهیم اساسی داستان ژاپنی دوره اصلی را با موفقیت به ایالات متحده امروزی منتقل کرد. به نوعی، همه چیز به طرز شگفت آوری خوب کار می کند. این فیلم تمام انسانیت، شوخ طبعی و اکشن مواد اولیه خود را حفظ می کند و حتی با یک دوئل هیجان انگیز تک به تک بین هاوئر و شاه فیلم نینجا دهه 80 شو کوسوگی به اوج می رسد. تهیه کنندگان برنامه هایی برای چرخش داشتند خشم کور به سری خودش، اما بازده ضعیف باکس آفیس (با وجود نقدهای خوب) تضمین کرد که این فیلم چنبره سفید متأسفانه یک تلاش منحصر به فرد خواهد بود. این فیلم همچنان به یک تلویزیون کابلی و فروشگاه ویدیو تبدیل شد و در نهایت جایگاه مخاطب و فرقه خود را پیدا کرد.

2008 است ایچی یک ریبوت با تغییر جنسیت و دنباله‌ای میراثی است که یک زن نابینای جوان (همچنین به نام ایچی شناخته می‌شود) را دنبال می‌کند که گام‌های شمشیر چرخان زاتویچی مربی گمشده‌اش را به عنوان قهرمان ستمدیدگان دنبال می‌کند. تحسین برانگیزترین تلاش زاتویچی در روزهای اخیر است شمشیرباز نابینا: زاتویچی از سال 2003، به نویسندگی و کارگردانی مولف سینمای تحسین شده تاکشی "بیت" کیتانو. این فیلم برنده چند جایزه اغلب به‌عنوان «تصویر مجدد» سری برچسب‌گذاری می‌شود، اما در احترام به ساختار و تمثال‌هایی که توسط فیلم اصلی ایجاد شده است، ثابت قدم است. داستان آن در مورد Zatoichi که توسط خود کارگردان بازی می‌شود، درگیر جنگ بین گروه‌های رقیب یاکوزا و گیشاهای انتقام‌جو می‌شود که می‌تواند به راحتی در کنار آثار شینتارو کاتسو بنشیند و احساس ناخوشایندی یا بی‌موقعیتی نداشته باشد (منهای رقت‌انگیز اوایل دهه 2000. خون CGI).

تکرار در چنین سریال طولانی مدت و محبوبی (و دنباله های آن) منجر به جذب کامل این شخصیت و موضوعات مرتبط با آن توسط فرهنگ پاپ در ژاپن شد. ادای احترام زاتویچی امری عادی بود و مرتباً در تلویزیون، بازی ها، کمیک ها و (البته) فیلم ها ظاهر می شد. به عنوان مثال، فوجیتورا، یک شخصیت جانبی از مجموعه مانگا/انیمه دزدان دریایی بسیار محبوب یک تکه، مستقیماً از شخصیت الگوبرداری شده و از شباهت بسیار متمایز Shintaro Katsu استفاده می کند.

این ادای احترام (و در برخی موارد، تشنج های آشکار) فقط به ژاپن محدود نمی شد. دنباله‌های غیرمجاز در تایوان تولید شد که شبیه‌ها و دیگر شخصیت‌های کم‌بینا در فیلم‌های هنرهای رزمی از هنگ‌کنگ بازی می‌کردند.استاد گیوتین پرنده) و اندونزی (بوتا: جنگجوی کور) در پرطرفدارترین سال های سریال. همین الان هم همین سه سال پیش یک فیلم کره جنوبی با عنوان اکران شد شمشیرزن، که به شدت از کتاب بازی بصری Zatoichi وام گرفته شده است. این یک ریف دوره ای در فیلم Taken درباره یک جنگجوی شمشیرباز بازنشسته، با بینایی بسیار محدود است، که باید با اکراه به راه های خشونت آمیز خود بازگردد تا دختر خوانده اش را از دست قاچاقچیان انسان نجات دهد. حتی ایالات متحده تعداد انگشت شماری از Zatoichis مصنوعی مانند فیلم تلویزیونی HBO در سال 1994 تولید کرد. عدالت کور، جایی که یک تفنگچی نابینای دوران جنگ داخلی وظیفه محافظت از یک کودک را در حین انتقال آنها به خانواده اش بر عهده دارد. اگر آشنا به نظر می رسد، به این دلیل است که حداقل تا حدی از هشتمین فیلم زاتویچی (1964) الهام گرفته شده است. بجنگ، زاتویچی، بجنگ) که در آن ایچی همین کار را انجام می دهد.

قابل دسترس ترین این ادای احترام در ایالات متحده است Blindsided: The Game، که از سال 2018 به طور رسمی در YouTube به صورت رایگان در دسترس است. این فیلم کوتاه 45 دقیقه ای از پلنگ سیاه هماهنگ کننده مبارزه کلیتون جی باربر و اریک ژاکوبوس، هنرمند و بدلکار مشهور رزمی (خدای جنگ) بیش از 7 میلیون بازدید در پلتفرم دارد. مسلماً در طرح داستان سبک است، با یک داستان نسبتاً استاندارد از یک رزمی کار نابینا که به کمک یک خواربارفروش محله محلی می آید که با کوسه های قرضی بسیار عمیق می شود. این فیلم بیش از حد داستان بی‌معنای خود را با سنگینی فیلم‌سازی جنبشی و خلاقانه به سبک هنگ‌کنگ و رقص‌های جنگی جبران می‌کند که باعث می‌شود طراوت‌های تثبیت‌شده Zatoichi احساس تازگی کنند. این انتخاب سبک در طراحی عالی مبارزه کوتاه، نمایی وسوسه‌انگیز از آنچه دانی ین، سوپراستار اکشن هنگ‌کنگی با حسن نیت به ارمغان می‌آورد، به دست می‌دهد. جان فتیله: فصل 4.

2010 است کتاب الی یک قطعه عالی از پالپ علمی تخیلی است که ثابت می‌کند انتقال عناصر Zatoichi به محیط‌های بسیار متفاوت چیزی را که داستان‌ها را طنین‌انداز می‌کند از بین نمی‌برد. این یک شمشیرزن کور سرگردان (دنزل واشنگتن مغناطیسی) را در یک مأموریت مقدس در یک سرزمین بایر پسا آخرالزمانی شبیه به Mad Max قرار می دهد که مملو از غارتگران، جنگ سالاران بدخواه و آدم خواران است، با این حال هرگز احساس ناسازگاری نمی کند. این نشان می دهد که ایده های ابداع شده در سری Zatoichi به اندازه کافی انعطاف پذیر هستند تا در ژانرهای مختلف کار کنند.

مجموعه تلویزیونی معتبر اپل تی وی دیدن واقعاً این نظریه را با وارونه کردن کامل پارادایم تثبیت شده آزمایش می کند و داستان آن را در نوع دیگری از آینده پساآخرالزمانی تنظیم می کند که در آن کور زاده شدن به وضعیت موجود تبدیل شده است، و باعث می شود جامعه ای ناآماده در نهایت فروپاشی کند و به حالت فئودالی تر عقب نشینی کند. بینش و جهان قبل به اسطوره ای بدعت آمیز تبدیل شده است که فقط در زمزمه های خاموش از آن صحبت می شود. هنگامی که رهبر قبیله بابا ووس (جیسون موموآ) متوجه می‌شود که فرزندان دوقلویش با توانایی معجزه‌آسایی به دنیا آمده‌اند، آنها را با شمشیر در بکسل به سفری می‌برد تا آنها را از شر کسانی که به آنها آسیب می‌رسانند یا از آنها سوء استفاده می‌کنند، مخفی نگه دارد. . این رادیکال‌ترین ویژگی‌های غیرسنتی «جنگجویان کور» است، و با این حال روح زاتویچی را به‌خوبی به‌خوبی به‌خوبی تسخیر می‌کند، با محیطی که بیشتر به آن اختصاص دارد و حضور گسترده‌تر موموآ در خدمت به تصویر کشیدن یک پدر مهربان و فداکار. همچنین بسیار کمک می کند که صحنه های اکشن ارائه شده از آثار شینتارو کاتسو الهام گرفته شود.

فیلم تهاجم به خانه نفس نکش از سال 2016 همچنین انعطاف‌پذیری «جنگجویان کور» را با تغییر کاربری آن‌ها برای حداکثر تنش و ترس در یک محیط ترسناک نشان می‌دهد، زیرا کهنه‌کار نابینای استیون لانگ به طرز وحشتناکی میزهای سه گانه بدبختی از سارقان جوان را که بدشانسی انتخاب می‌کنند، برمی‌گرداند. دزدی در نیمه شب این فیلم توسط نویسنده/کارگردان فده آلوارز این سوال را مطرح می‌کند که "اگر زاتویچی مرد بوگینگ بود چه می‌شد؟" مسلماً بیش از یک لحظه بسیار مشکوک دارد، اما رویکرد فیلم منحصر به فرد است. دنباله‌ای که پنج سال بعد دنبال شد، شخصیت شرور ترسناک لنگ را بیشتر به عنوان یک ضدقهرمان معمولی با نقشه‌ای بدون الهام که شامل تلاش او برای نجات دختر خردسالش از دست آدم ربایان می‌شود، تغییر می‌دهد. آلوارز برای نوشتن فیلمنامه بازگشت نفس نکشید 2 و تصمیم گرفت به سمتی استانداردتر شبیه به زاتویچی برود.

البته، در حالی که شخصیت زاتویچی بدون شک تأثیرگذار است، اما تنها منبع کهن الگوی «جنگجوی کور» نیست. می توان استدلال کرد که اولین بارقه های این ایده را می توان در اسطوره نورس از خدای اودین که در یک چشم خود را کور کرد تا درک و خردی فراتر از سایرین به دست آورد، ردیابی کرد. این داستان برای بیان این ایده است که دانش مستلزم فداکاری است، اما تعبیر دیگر این است که چشمان ما می توانند به ما خیانت کنند و ادراک بیش از دیدن وجود دارد. تفاوت چندانی با استاد پو نابینا از هنرهای رزمی دهه 1970/سریال تلویزیونی هیبریدی غربی ندارد. کونگ فو به شاگرد جوان خود حکمت می بخشد، "چون انسان می تواند ببیند، نگاه نمی کند."

این ایده که از بین بردن توانایی دیدن یک شخصیت در واقع می تواند توانایی آنها را برای مقابله با مخالفت بهبود بخشد، به خودی خود یک موضوع است. در فیلم های رزمی مانند ورزش خون و بری گوردی آخرین اژدها، که در آن انجام وظایف با چشم بند آخرین بخش آموزش هنرهای رزمی قهرمانان است. حتی در فیلم های کمدی سبک مانند Dodgeball: A True Underdog Story (مرگ ناگهانی!).

یکی از نمادین ترین صحنه های این طبیعت از آن سرچشمه می گیرد جنگ ستارگان: قسمت چهارم - یک امید جدید. هنگامی که برای اولین بار به لوک اسکای واکر استفاده از شمشیر نوری را آموزش داد، اوبی وان کنوبی او را تشویق کرد که دید خود را با سپر انفجار کلاه جنگنده مخفی کند:

"من حتی نمی توانم ببینم ... چگونه می توانم مبارزه کنم؟"

چشمان شما می تواند شما را فریب دهد. به آنها اعتماد نکنید.»

او از اسکای واکر می خواهد که «با احساساتش تماس بگیرد» و بفهمد که حمله چه زمانی رخ خواهد داد. البته لوک به کنوبی اعتماد دارد و موفق است. این لحظه به قرائت تحت اللفظی دیگر اسطوره اودین مربوط می شود: خدای نورس چشم خود را برای به دست آوردن قدرت از دست داد.

نمونه‌های متعددی از این موضوع در فرهنگ پاپ وجود دارد، اما می‌توان به چند مورد اشاره کرد: نئو در سه‌گانه سایبرپانک در سال 2003، چشم‌هایش را نابود کرد. انقلابهای ماتریکس در طول نبرد با مامور اسمیت، فقط متوجه شد که او توانایی اعمال برخی از کنترل های مسیحایی خود را در دنیای مجازی به ماشین های دنیای واقعی به دست آورده است. دیگری کنشی از مورتال کمبت است. او یک رزمی‌کار ماهر است، اما با ماشین‌ها، هیولاها و نیمه خدایان که نبرد بین Earthrealm و Outworld را تشکیل می‌دهند، قابل مقایسه نیست. در ناامنی خود، او توسط جادوگر شیطان صفت، شانگ سونگ، فریب داده شد تا یک مقبره باستانی را باز کند، که او را نابینا کرد، اما همچنین به او اجازه داد تا سهواً یک شمشیر اجدادی به نام Sentō به دست آورد که به او توانایی‌های مافوق بشری مانند تله‌کینزی، پیروکینزیس و توانایی می‌دهد. از طریق خود شمشیر «دیدن» تا بینایی از دست رفته او در نبرد برای آینده واقعیت روی او تأثیر نگذارد.

اسطوره های جادوی مدرن، اگر ابرقهرمانان نباشند، چه هستند؟ و هیچ ابرقهرمانی با معیارهای «جنگجوی کور» بهتر از Daredevil مارول، یک شخصیت کمیک که پس از از دست دادن بینایی خود در یک تصادف دوران کودکی شامل مواد شیمیایی عجیب، حواس مافوق بشری را به دست آورد، مطابقت ندارد. شخصیتی که در سال 1964 توسط استن لی و بیل اورت خلق شد تا اوایل دهه 1980، زمانی که هنرمند/نویسنده، فرانک میلر هدایت خلاقانه را بر عهده گرفت، هرگز آنقدر مورد توجه قرار نگرفت. کله خر به دور از یک کمیک ابرقهرمانی معمولی مارول به یک داستان شیک و هوشیار شهری که به شدت تحت تاثیر فیلم های جنایی و هنرهای رزمی دوران دهه 70 است. قبیله‌های نینجا، استادان مرموز هنرهای رزمی، و قاتلان زن مرگبار با جنایات سنگین در سطح خیابان و داستان‌های اخلاقی پیچیده ترکیب می‌شوند تا داستان‌های Daredevil را زیر نظر میلر به شدت با هر چیز دیگری در زیر پرچم مارول در آن زمان متفاوت کنند.

این تغییر محبوبیت پیدا کرد و این شخصیت چندین بار در رسانه های دیگر اقتباس شد. دو مورد قابل توجه یک فیلم محصول 2003 و یک سریال نتفلیکس است که از سال 39 تا 2015 در 2018 قسمت پخش شد. این فیلم (با بازی بن افلک) به شایستگی مورد بدگویی قرار گرفت اما سریال (با بازی چارلی کاکس) به خوبی طرح ریزی شده بود، بازی خوبی داشت و درگیری را به نمایش گذاشت. صحنه هایی که در پیچیدگی و اجرایشان خیره کننده بودند، به ویژه با توجه به برنامه های فشرده تولید تلویزیون.

در نهایت، ما راهب جنگجوی علمی تخیلی Chirrut Îmwe را داریم Rogue One: A Star Wars Story، نقش دانی ین را در اولین تلاش خود برای شخصیتی شبیه به زاتویچی بازی کرد. شکی نیست که برای یک غیرجدی او حداقل کنترل و ارتباطی بر موجودیت عرفانی معروف به نیرو دارد، زیرا او می تواند در یک نقطه به یک جنگنده TIE از هوا شلیک کند، از آتش انفجار اجتناب کند و احساس کند. درون آن جابه جا می شود. شاید از طریق تصمیم‌گیری، باور و تلاش‌اش («من با نیرو یکی هستم؛ نیرو با من است») علی‌رغم ناتوانی‌اش، این ارتباط را ایجاد کرد. این تفکر بسیار از جذابیت ابدی کهن الگوی "جنگجوی کور" را خلاصه می کند.

ما می خواهیم باور کنیم که اگر با یک معلولیت یا مانعی در زندگی خود مواجه شویم، صبر، قدرت و اعتقاد به خودمان را خواهیم داشت تا نه تنها بر آن غلبه کنیم، بلکه در سرپیچی از آن، شکوفا شویم و قدرتمند باشیم. از زاتویچی فروتن شینتارو کاتسو که برای اولین بار 60 سال پیش بینندگان ژاپنی را مجذوب خود کرد تا کین جذاب و شیک دانی ین که در حال حاضر در جهان جان ویک منفجر شد، این شخصیت ها به این میل صحبت می کنند. کهن الگوی "جنگجوی کور" نمادی جاودانه از استحکام شخصی و پتانسیل پایان ناپذیر روح تسلیم ناپذیر درون همه ماست.

_____

مجموعه فیلم Zatoichi (1962-1973) برای تماشا در دسترس است کانال معیار.

خشم کور برای تماشای رایگان با تبلیغات در دسترس است صدای ترق و تروق.

عدالت کور برای تماشا در دسترس است کلاسیکس.

شمشیرباز نابینا: زاتویچی (2003) برای اجاره در هنگام خرید در سیستم عامل های دیجیتال VOD مانند اپل و گوگل بازی.

ایچی (2008) برای خرید در دسترس است نخست ویدئو.

کتاب الی برای تماشا در دسترس است HBO Max.

نفس نکش برای تماشای رایگان با تبلیغات در دسترس است TUBI.

دیدن برای تماشا در دسترس است اپل تی وی پلاس.

کله خر برای تماشا در دسترس است دیزنی پلاس.

• محتوای مبتنی بر SEO و توزیع روابط عمومی. امروز تقویت شوید.
• پلاتوبلاک چین. Web3 Metaverse Intelligence. دانش تقویت شده دسترسی به اینجا.
• منبع: https://www.polygon.com/entertainment/23644691/blind-warrior-action-history-john-wick-zatoichi-donnie-yen