تهدیداتی که ناو هواپیمابر جدید هند با آن روبرو خواهد شد

راه اندازی هند اولین ناو هواپیمابر بومی خود، INS Vikrant، گامی مهم در سفر خود برای ساخت یک نیروی دریایی قدرتمند است. ناو هواپیمابر که به عنوان یک پایگاه هوایی متحرک خدمت می کند، یک کشور را قادر می سازد تا برتری هوایی را در آب های دور، به دور از برد هواپیماهای زمینی حفظ کند. برای نیروی دریایی مدرن که حول مفهوم کنترل دریا متمرکز شده اند - مانند هند - یک ناو حامل ابزار اصلی برای پرتاب قدرت در فراساحل است.

با این حال، حامل ها در استقرار و عملیات خود، به ویژه در زمان جنگ، با محدودیت هایی مواجه هستند. جنگ هند و پاکستان در سال 1971 و جنگ فالکلند - تنها نبردهای شامل ناوهای حامل از زمان پایان جنگ جهانی دوم - به طور تجربی این ادعا را اجرا می کنند. بنابراین، ویکرانت احتمالاً در استقرار و عملیات خود در ساختمان ضد دسترسی/منطقه-منع (A2/AD) که توسط چین ایجاد شده است، با محدودیت‌هایی مواجه خواهد شد.

آسیب‌پذیری‌هایی که ویکرانت احتمالاً با آن مواجه است به دلیل محدودیت‌های ساختاری در بال هوایی آن و تهدید زیردریایی‌ها و موشک‌های ضد کشتی است.

یک حامل علت وجودی بال هوای آن است که برای کل عملکرد آن بسیار مهم است. اما اندازه کوچک بال بادی ویکرانت محدودیت های متعددی را برای عملکرد آن ایجاد می کند. علاوه بر این، مکانیسم پرش اسکی برای برخاستن در ویکرانت، برد و ظرفیت بارگیری هواپیما را محدود می‌کند و در نتیجه عملکرد آن را مختل می‌کند.

از آنجایی که یک ناو یک سکوی بسیار ارزشمند است، بخشی از بال هوایی آن همیشه به دفاع شخصی اختصاص دارد. اما اندازه کوچک بال هوایی ویکرانت (فقط 20 فروند هواپیمای بال ثابت) به این معنی است که پس از بستن بخشی از بال هوایش برای دفاع از خود، ناو به سختی با تعداد انگشت شماری هواپیما برای پرتاب قدرت باقی می ماند، که جوهر یک ناو است. علاوه بر این، 100 درصد هواپیماها همیشه برای انجام مأموریت ها، به ویژه در زمان جنگ، در دسترس نیستند. از 42 هواپیمای مستقر بر روی ناوهای بریتانیایی در طول جنگ فالکلند، دو سوم آنها به عنوان نقش اصلی دفاع هوایی ناوگان گمرک شدند. بنابراین، بال هوایی ویکرانت با جلوگیری از دفاع شخصی و ماموریت های تهاجمی، بعید به نظر می رسد که وظایف دیگری مانند حفظ برتری هوایی، سرکوب پدافند هوایی دشمن، اقدامات متقابل الکترونیکی و ماموریت های نظارت و شناسایی را انجام دهد.

از این مقاله لذت می برید؟ برای عضویت برای دسترسی کامل اینجا را کلیک کنید. فقط 5 دلار در ماه

در نتیجه، محدودیت‌های ساختاری بر روی بال هوایی ویکرانت، موانع شدیدی را برای استقرار و عملیات آن ایجاد می‌کند.

علاوه بر این، پیشرفت های فناوری در سکوهای زیر دریا حامل ها را در برابر حمله آسیب پذیرتر می کنند. استفاده از فناوری نیروی محرکه مستقل از هوا و باتری‌های لیتیوم یون و قابلیت‌هایی مانند پارازیت صوتی، استقامت و پنهان‌کاری زیردریایی‌ها، به‌ویژه زیردریایی‌های معمولی را افزایش می‌دهد. زیردریایی‌های متعارف، ساکت‌تر از زیردریایی‌های هسته‌ای، اغلب موفق می‌شوند توسط اسکورت ناوها به‌طور مخفیانه از زیردریایی‌ها عبور کنند. تاریخ مملو از چنین مواردی بوده است. در سال 2006، یک زیردریایی کلاس سونگ چینی بدون کشف لغزید وارد میدان تیر یو اس اس کیتی هاوک شد. در طول جنگ هند و پاکستان در سال 1971، ویکرانت قبلی به دلیل ترس از زیردریایی های پاکستان در دریای عرب در خلیج بنگال مستقر شد. قابل ذکر است، زیردریایی قاضی پاکستان بود اعزام برای هدف قرار دادن Vikrant; اما خود غازی به طرز مرموزی غرق شد.

زیردریایی ها همچنان یک پلت فرم قدرتمند برای تهدید ناوها هستند. جنگ فالکلند شاهد تعقیب و گریز 9 روزه موش و گربه بین ناو هواپیمابر آرژانتینی ARA Veinticinco de Mayo و زیردریایی بریتانیایی HMS Splendid بود. تقریبا غرق شد ناو هواپیمابر نباید وارد آب های آرژانتین شود.

زیردریایی‌های چینی می‌توانند به محدوده شلیک ویکرانت بروند و در نتیجه بر استقرار آن تأثیر بگذارند.

با این حال، هیچ یک از قابلیت‌های A2/AD چین نمی‌تواند به اندازه موشک‌های ضد کشتی این کشور مانند DF-21D و DF-26، که به نام‌های دیگر نیز شناخته می‌شوند، ویکرانت را تهدید کند. "قاتل حامل" موشک ها اگرچه این موشک ها برای دور نگه داشتن ایالات متحده از حوزه عملیاتی خود ساخته شده اند، اما این موشک ها همچنین توانایی و برد دارند تا ویکرانت هند در خلیج بنگال و بیشتر دریای عرب را تهدید کنند.

مهمات حمله دقیق دوربرد چین که می تواند ویکرانت را تهدید کند، شامل موشک های بالستیک ضد کشتی و موشک های کروز ضد کشتی است که می تواند توسط زیردریایی ها، بمب افکن ها و هواپیماهای جنگنده تحویل داده شود. بمب افکن راهبردی دوربرد H-6 و جنگنده رادارگریز J-20 چین دارای برد جنگی در حدود 1,000 مایل دریایی است. این کشور همچنین در حال توسعه یک بمب افکن رادارگریز دوربرد به نام H-20 است که گزارش شده است که دارای یک مبارزه با برد بیش از 2,000 نانومتر این سیستم‌های تسلیحاتی، زمانی که با موشک‌های کروز ضد کشتی جفت می‌شوند، به چین کمک می‌کنند قابلیت ضربه زدن در سراسر خلیج بنگال و بیشتر دریای عرب.

این برد ضربه ای فراتر از برد جنگی Mig-29K و Boeing F/A-18 Super Hornet یا Rafale-M (که هند با آن جایگزین Mig-29K خواهد شد) باقی می ماند که هواپیماهای تهاجمی نافذ عمیق نیستند مگر اینکه چنین باشند. سوخت گیری کرد. علاوه بر این، حتی اگر هواپیمای هندی بتواند بدون آسیب به منطقه A2/AD چین نفوذ کند، سیستم پیشرفته دفاع هوایی یکپارچه آن، اجرای موفقیت‌آمیز حملات را مشکل‌ساز خواهد کرد.

سامانه دفاع هوایی ویکرانت متشکل از سامانه موشکی زمین به هوای باراک 8 (SAM) است. اما برد کوچکتر آن برای رهگیری موفق و مسائل مرتبط با افق راداری، آن را در برابر حملات اشباع بسیار آسیب پذیر می کند. اعتصابات بزرگ و هماهنگ عبور از اشباع آستانه می تواند بر Barak 8 SAM غلبه کند و Vikrant را آسیب پذیر کند.

گسترش فناوری حمله دقیق همراه با ماهواره های سنجش از راه دور چین، موشک های ضد کشتی را بسیار کشنده می کند و استقرار و عملیات ویکرانت را محدود می کند.

عملکرد میدان جنگ موشک های ضد کشتی چین بقایای اثبات نشده اما تهدید صرف می تواند از استقرار و عملیات Vikrant جلوگیری کند، زیرا ارزش نمادین و مالی حامل آن را به یک پلت فرم بسیار حساس برای عملیات تبدیل می کند. اگرچه حامل ها در "عصر موشکی" آزمایش نشده اند، نبردهای گذشته آسیب پذیری آنها را در برابر موشک ها برجسته می کند. در طول جنگ فالکلند، به دلیل ترس از موشک‌های اگزوسیت آرژانتین، بریتانیا هر دو ناو خود را دورتر از منطقه عملیاتی مستقر کرد.

از این مقاله لذت می برید؟ برای عضویت برای دسترسی کامل اینجا را کلیک کنید. فقط 5 دلار در ماه

ناوها در طول جنگ سرد آسیب پذیر بودند، همانطور که می توان از عملکرد آنها در طول جنگ هند و پاکستان در سال 1971 و جنگ فالکلند استنباط کرد. پیشرفت های تکنولوژیکی در فناوری ضربات دقیق آسیب پذیری آنها را تشدید می کند. درست است، همانطور که ادوارد لوتواک، سلاح های نظامی یک "جعبه سیاه" هستند ادعا کرد که، تا زمانی که در جنگ ثابت شود - بنابراین عملکرد میدان نبرد قابلیت های A2/AD چین ثابت نشده باقی می ماند. با این حال، قلمرو دیالکتیکی جنگ همیشه فعال است، و برنامه‌ریزان دفاعی را ملزم می‌کند تا نقش حامل‌ها را دوباره ابداع کنند تا از وجود آنها به‌عنوان پلت‌فرم نظامی دریایی برتر اطمینان حاصل کنند.

Vikrant می تواند با اختراع مجدد نقش خود با ساختمان A2/AD چین مقابله کند. این هواپیما می تواند با استفاده از موشک های ضد کشتی مانند BrahMos بر روی هواپیما بر برد جنگی کمتر هواپیماهای خود غلبه کند، به طوری که آنها می توانند دورتر از منطقه A2/AD چین حمله کنند. عملکرد حامل را نیز می توان با وارد کردن آن در جنگ، تنها زمانی که ساختمان A2/AD چین است، دوباره اختراع کرد. زمین خوردو نقش انهدام عمارت A2/AD چین را به سکوهای دیگری مانند موشک های ضد کشتی تحویل ناوشکن و زیردریایی واگذار کرد.

• محتوای مبتنی بر SEO و توزیع روابط عمومی. امروز تقویت شوید.
• پلاتوبلاک چین. Web3 Metaverse Intelligence. دانش تقویت شده دسترسی به اینجا.
• منبع: https://thediplomat.com/2022/09/the-threats-indias-new-aircraft-carrier-will-face/