Hier is de aankondiging van het nieuwe blockchain-educatieprogramma met de De deelstaatregering van Massachusetts. Het is een groot probleem.
We hebben een visie over waar dit soort partnerschap naartoe kan gaan, wanneer overheden zichzelf gaan onderwijzen over de kracht van bitcoin en blockchain. Die visie kan in twee woorden worden samengevat: Kendall-plein.
De wijk Kendall Square ligt naast het Massachusetts Institute of Technology en strekt zich uit langs de Charles River die Cambridge van Boston scheidt. (Hier is een kaart.) Hoewel je zou denken dat dit waardevol onroerend goed zou zijn, heeft een reeks ongelukkige gebeurtenissen dit gebied van de jaren zeventig tot en met de jaren negentig in verval en verval gebracht. Bewoners vermeden het gebied in het donker.
Ik herinner het me nog levendig, want ik kreeg daar mijn eerste baan.
Toen ik als nieuwe student uit de Kendall Square-metrolijn stapte voor mijn sollicitatiegesprek, was het een betonnen woestenij. Ik liep door lege parkeerterreinen, terwijl de wind de derwisjen van stof om me heen zwiepte. Het gebied voelde zo desolaat en eenzaam aan dat ik verwachtte een tumbleweed voorbij te zien rollen.
Het bleek een vreemde baan te zijn. In een van die afbrokkelende bakstenen gebouwen aan Kendall Square zat een bedrijf dat gespecialiseerd was in telefoonchatrooms, en ze hadden studenten nodig om als operator te dienen.
Vóór het internet was een telefonische chatroom – ook wel een ‘party line’ genoemd – een soort speciaal nummer dat je kon bellen om met andere vreemden te chatten. In tegenstelling tot de gratis 1-800-nummers, waren de ‘1-900-nummers’ ‘gratis’, met een tarief per minuut om in te bellen (‘20 cent voor de eerste minuut, 10 cent voor elke andere minuut’, zoals we moest bellers meerdere keren per uur eraan herinneren). Gebaseerd op wat de operators betaald kregen, moet het een enorm winstgevende onderneming zijn geweest.
Deze lijn werd op de markt gebracht voor tieners, dus grote aantallen verveelde tieners belden alleen maar om met andere tieners te praten. Het gesprek was meestal onschadelijk – sterker nog, we hadden strikte orders om iedereen die ongepast taalgebruik gebruikte de verbinding te verbreken – maar sommige kinderen raakten echt verslaafd aan de dienst en brachten wekenlang aan de chatlijn door. Dan kregen hun ouders de telefoonrekening en hoorden we nooit meer iets van hen.
Als telefoniste zat ik achter een enorme digitale telefooncentrale, met kleine LED's die elke persoon vertegenwoordigden die op de chatlijn was aangesloten. Vrijdag- en zaterdagavonden waren waanzinnig, met gemakkelijk honderd bellers tegelijk. Ze waren gegroepeerd in chatrooms van elk tien bellers, en ik had goddelijke krachten om onruststokers uit te schakelen, of één-op-één met ze te praten in een privékamer.
Zoals het bij universiteitsbanen gaat, was het een behoorlijk goede baan. Ik werkte vaak in de nachtploeg, wat € 1.00 meer per uur kostte. Het gebeurde geheel zonder toezicht, hoewel ze auditors inhuurden om af en toe mee te luisteren en er zeker van te zijn dat je tijdens het werk niet in slaap was gevallen. (Blijkbaar was dit een probleem.)
Ik had een raam met uitzicht op de braakliggende terreinen van Kendall Square, en ik staarde naar de eenzame straatlantaarns terwijl ik luisterde naar tieners die praatten over Dawson's Creek, of bespreek hoe geweldig ze waren in het uitvoeren van skateboardtrucs. Er was een ander bedrijf dat 1-900 sekslijnen vanuit het kantoor in de gang had, dus af en toe hoorde ik ze door de dunne muren heen. Hun werk klonk een stuk spannender.
Het was een goede studiebaan, daar in de woestenij van Kendall Square, en ik vertrok met intacte deugd. Bij zonsopgang klokte ik uit en liep terug door de asfaltjungle naar mijn slaapzaal. Als er een reiziger uit de toekomst langs zou komen en tegen mij zou zeggen: “Over 25 jaar zal dit het levenswetenschappencentrum van de wereld zijn! Genetische manipulatie! Drug ontwikkeling! Fantastische technologiebedrijven!”, dan had ik maar één vraag gehad.
Hoe?
Hoe een innovatie-economie op te bouwen
Het verhaal van hoe Kendall Square van dystopie naar een droomwereld ging, wordt opgetekend in de documentaire Van controverse tot genezing: Inside the Cambridge Biotech Boom. Om een lang verhaal kort te maken: er was veel inzet van de overheid voor nodig – en die inzet begon met communicatie.
De voorlichting begon op lokaal niveau, tijdens vergaderingen van de gemeenteraad van Cambridge in de jaren zeventig over de ethiek van genetische manipulatie. Cambridge zag MIT-onderzoekers en startende bedrijven nieuwe grenzen verkennen in de moleculaire biologie, en een kleine groep bewoners maakte zich zorgen. De stad nam uiteindelijk de taak op zich om deze groeiende industrie te reguleren.
In plaats van nieuwe biotechbedrijven af te schrikken, begon die regelgeving deze nieuwe industrie te verwelkomen: niet alleen accepteerden en begrepen burgers en regeringsleiders de wetenschap beter, maar Cambridge werd ook aantrekkelijker voor biotechbedrijven om hun hoofdkantoren op te zetten, omdat de stad een duidelijk regelgevingskader.
(Op dezelfde manier is de huidige blockchain-industrie een verwarrende mengelmoes van tegenstrijdige regelgeving. De stad of het land dat als eerste dit soort regelgevingskader ontwikkelt, zal winnen.)
Aldus bestuur op stadsniveau speelde een grote rol bij het uitrollen van de rode loper die Kendall Square transformeerde. Maar dat gebeurde ook overheid op staatsniveau: in 2008 rolde gouverneur Deval Patrick een Tienjarig levenswetenschappenplan ter waarde van $10 miljard. Het bood fiscale prikkels voor startups en gevestigde bedrijven. Het kende subsidies toe voor projecten voor de behandeling van bloedziekten, bottransplantaten en nierfalen. Het maakte van de levenswetenschappen een ‘ding’.
Gelokt door de prikkels, om nog maar te zwijgen van de gemakkelijke toegang tot nieuw talent van MIT en Harvard, stroomden biotechbedrijven massaal naar Kendall Square, dat werd getransformeerd van een woestijn van parkeerplaatsen in een oase van strakke glazen kantoorgebouwen.
Het plan van gouverneur Patrick uit 2008 werd gevolgd door een extra $ 500 miljoen van zijn opvolger, gouverneur Charlie Baker, om de pijplijn van banen en innovatie stromend te houden. Nu de race om een COVID-19-vaccin in volle sprintmodus is, kunnen in Kendall Square gevestigde bedrijven zoals Moderna ground zero voor de remedie.
Kendall Square is nu een toonaangevend voorbeeld van de “innovatie economie”, geen nulsomspel tussen producenten en consumenten, maar een snel groeiende taart gebaseerd op voortdurende innovatie. En Cambridge is niet de enige Amerikaanse stad: Raleigh-Durham, NC heeft er een ontwikkeld Onderzoeksdriehoek; Madison, WI is een hub geworden voor technisch ondernemerschap; en steden als Denver, Salt Lake City en Charleston groeien allemaal innovatie economie.
Wat er echter nodig is, is toezegging van de overheid. En betrokkenheid begint met communicatie. Dat brengt ons bij de grote aankondiging.
Hoe een innovatie-economie op te bouwen
Zoals u in het persbericht kunt lezen, is ons bedrijf Media Shower een partnerschap aangegaan met het Innovation Institute van Massachusetts Technology Collaborative om een Blockchain-educatie voor overheidsvernieuwers series.
In gewone taal betekent dit dat we mensen ontmoeten die aan de top van de regering van Massachusetts staan – hetzelfde type vooruitstrevende denkers die de innovatie-economie van Kendall Square hebben opgebouwd – om te bespreken hoe blockchain de volgende sprong voorwaarts zou kunnen bieden.
Het is zoiets als die vroege vergaderingen van de gemeenteraad van Cambridge, waar iedereen werd opgeleid op dit nieuwe gebied dat biotechnologie heet. Dat inzicht liet duizend bloemen bloeien, waardoor die betonnen parkeerterreinen werden opgegraven en een bloeiende biotech-hub werd geplant. Het bracht levenswetenschappen tot leven.
De noodzaak om onze regeringsleiders voor te lichten over blockchain is nog nooit zo groot geweest. De komende veranderingen in de wereldeconomie zullen van regeringen eisen dat ze nieuwe manieren vinden om geld te creëren en te beheren, en blockchain-technologie biedt toekomstgerichte regeringen een manier om over de toekomst na te denken.
In deze tijden is het gemakkelijk om in cynisme te vervallen over de toestand van onze regering, om te denken dat er niemand meer fatsoenlijk of eerlijk is in het systeem. Onze ervaring is het tegenovergestelde: we zijn aangemoedigd door de slimme, bedachtzame mensen die met ons samenwerken in deze blockchain-educatieserie. Ze begrijpen veel van bitcoin en blockchain, en willen graag meer leren.
Het werken met de overheid heeft mijn vertrouwen in de overheid feitelijk hersteld. Dat is goed nieuws. En de volgende keer dat je in Cambridge bent, maak dan een wandeling door Kendall Square. Het is het levende bewijs dat goed bestuur een verschil kan maken.
PS: Lees hier het volledige persbericht.
Bron: https://www.bitcoinmarketjournal.com/how-to-restore-your-faith-in-government/