Andrew Yang: presidentskandidaat en cryptovoorstander

Die woorden werden uitgesproken tijdens de 2020 van de Democratische Partij nationale conventie door een van de meer intrigerende figuren die campagne hebben gevoerd voor de presidentiële nominatie. Andrew Yang is misschien gestopt na de voorverkiezingen in New Hampshire, maar je kunt in de toekomst nog veel meer van hem verwachten.

Yang's opvattingen over veel van de problemen waarmee Amerika wordt geconfronteerd en hoe deze kunnen worden opgelost, onderscheidt hem van andere politici aan beide kanten van de politieke kloof. Hij heeft een modern, innovatief standpunt over veel van de kwesties die het politieke landschap in Amerika en elders bepalen.

Maar voordat je hem afschrijft als het soort progressieve democraat dat naar rechts neigende Amerikanen krijgt die naar hun aanvalsgeweren grijpen, overweeg dan dit van Tucker Carlson, zei tijdens een Fox News-interview van maart 2019: 'Ik zit met mijn kaak open, ik ben het zo met je eens.'

Niet iets wat je zou verwachten als Tucker Carlson zou zeggen tegen een democratische presidentskandidaat. Hoewel dit een reactie was op Yang's opvattingen over automatisering en de toekomst van werk in Amerika, zijn er nog andere redenen waarom de 45-jarige op je radar zou moeten staan.

Hij is een van de weinige politieke figuren met duidelijke en coherente opvattingen over cryptocurrency die beloofden 'een feest in het Witte Huis voor de hele cryptogemeenschap' te organiseren als hij het presidentschap zou winnen. Zijn campagne trok indrukwekkende financiële middelen aan, terwijl zijn aanhangers (de 'Yang Gang') hetzelfde soort enthousiasme tentoonspreiden dat Bernie Sanders heeft weten te inspireren.

Terwijl andere, bekendere kandidaten wellicht in de schijnwerpers stonden tijdens de race om de nominatie voor de Democraten, beschouwen velen Yang als degene die de weg voorwaarts wijst voor de partij buiten het presidentschap van Joe Biden. Maar laten we, voordat we meer in detail naar hem kijken, even stilstaan ​​bij de staat waarin Amerika zich nu bevindt en de uitdagingen die het moet aanpakken.

De staat van de Unie

Joe Biden heeft misschien de presidentsverkiezingen gewonnen (ondanks wat de Trump-campagne blijft zeggen), maar Amerika blijft diep verdeeld. Biden's 306 stemmen op het kiescollege en zes miljoen plus voorsprong in de populaire stemming lijken misschien doorslaggevend, maar Trump en waar hij voor staat zal niet verdwijnen. De problemen die hem in 2016 in het Witte Huis hebben geduwd, blijven onopgelost.

Feit is dat recordaantallen Amerikanen deze keer op Trump hebben gestemd en hij zou vrijwel zeker een nieuwe term hebben gekregen als Covid-19 het script niet had omgedraaid. Tenzij de Democraten kunnen zegevieren bij de verkiezingen voor Georgië in januari, zullen de Republikeinen de controle over de Senaat behouden en hun best doen om Biden op elk moment te dwarsbomen. De dingen zullen waarschijnlijk erger worden voordat ze beter worden.

Het is gemakkelijk om Trump en zijn aanhangers af te doen als de manifestatie van de ultraconservatieve, reactionaire en onverdraagzame kant van Amerika. Elk van zijn beleidsmaatregelen en uitspraken kan naar voren worden gebracht om deze visie te versterken: zijn anti-immigrantenstandpunt en belofte om 'de muur te bouwen'; zijn weigering om blanke supremacisten in Charlottesville en elders te veroordelen; zijn duidelijke minachting voor bijna het hele politieke establishment in Washington. De lijst gaat maar door.

Maar misschien is de belangrijkste reden voor de aanhoudende populariteit van Trump zijn niet-aflatende vastberadenheid om banen en welvaart terug te brengen naar de ontelbare uithoeken van Amerika waaruit beide zijn verdwenen. Miljoenen Amerikanen steunen hem nog steeds omdat ze hem zien als hun redder van de economische ondergang en hun beste kans om een ​​nuttig, bevredigend leven te leiden. Dit maakt ze niet tot slechte mensen. Ze willen dezelfde dingen als de rest van ons.

Als Joe Biden of een toekomstige democratische kandidaat wil winnen in Ohio, Indiana, Kentucky of Iowa, dan zullen ze antwoorden moeten bieden op de uitholling van de Amerikaanse productie en de voortdurende achteruitgang van de werkgelegenheid en de levensstandaard die daarmee gepaard gaan. Technologie verandert misschien de manier waarop we leven en werken en maakt een paar mensen bijna onvoorstelbaar rijk, maar anderen betalen de rekening.

Automatisch voor het volk

Andrew Yang maakte een gewaagde bewering tijdens een van de democratische presidentiële debatten en zei dat automatisering 'de reden is waarom Donald Trump vandaag onze president is'. Door technologische vooruitgang hebben robots en computers meer werk van mensen kunnen overnemen. Ze kunnen het sneller, efficiënter en vooral goedkoper doen. Mensen raken verouderd en het resultaat is stijgende werkloosheid, woede en wanhoop, die Trump allemaal heeft aangesproken om zijn vuur aan te wakkeren.

We gebruiken natuurlijk al jaren robots. Maar het blijkt dat ze niet tevreden zijn met hun baan aan de assemblagelijnen van auto's of het onschadelijk maken van bommen. Steeds meer rollen die ooit voorbehouden waren aan mensen, worden geautomatiseerd en er is niets dat we kunnen doen om het te stoppen.

Zelfrijdende auto's en vrachtwagens zullen alleen al in Amerika miljoenen banen wegvagen, terwijl boeren, apothekers, magazijnmedewerkers, schoonmakers en zelfs soldaten in de nabije toekomst worden vervangen door robots. Die lijst wordt steeds langer. Binnenkort kunnen zelfs artikelen als deze door een robot worden geschreven en zou je het niet kunnen vertellen. Nu is er een enge gedachte.

Trumps beloften om de trend om te keren dat Amerikaanse banen verloren gaan aan mensen als China en Mexico, hebben misschien weerklank gevonden bij de kiezers, maar ze hebben het grotere plaatje niet aangepakt. Bedrijven profiteren misschien van goedkopere arbeidskrachten in het buitenland, maar op de lange termijn vormt automatisering een veel grotere bedreiging voor banen en individuele welvaart. Een van de grootste vragen die we allemaal moeten beantwoorden, is hoe we de miljoenen - en misschien wel miljarden - mensen over de hele wereld zullen steunen die vroeg of laat merken dat hun baan door een machine wordt ingenomen.

Terwijl Republikeinen en Democraten het in de aanloop naar de verkiezingen uithielden, ging het vooral over de pandemie: hoe je deze kunt verslaan en hoe je het beste kunt herstellen van de gevolgen ervan. Dit zijn problemen die moeten worden aangepakt, en snel. Maar achter deze onmiddellijke zorgen schuilen diepere, meer verontrustende problemen, niet in de laatste plaats de bedreiging die automatisering voor zo velen van ons vormt. Het zijn deze feiten die Andrew Yang en wat hij aanbiedt zo belangrijk maken.

Vroege leven

Yang werd in 1975 geboren in Schenectady, New York. Zijn ouders zijn Taiwanees, die in de jaren zestig naar de VS zijn geëmigreerd en de familie zit vol goede presteerders. Yang's vader is gepromoveerd in natuurkunde, zijn moeder heeft een master in statistiek en zijn broer is hoogleraar psychologie aan de NYU.

Yang studeerde zelf politieke wetenschappen en economie aan Brown voordat hij in 1999 afstudeerde aan de Columbia Law School. Daarna bracht hij vijf ellendige vijf maanden door als bedrijfsjurist in New York, voordat hij stopte om in 2000 een filantropische fondsenwervende start-up te starten. In 2002 werkten ze voor een start-up in de gezondheidszorg voordat ze in 2005 overstapten naar het testvoorbereidingsbedrijf Manhattan Prep en een jaar later CEO werden. De overname van het bedrijf door Kaplan in 2009 maakte hem miljonair.

Opgemerkt worden

Deze nieuwe financiële vrijheid stelde Yang in staat meer van zijn energie te wijden aan de non-profitsector. In 2011 richtte hij Venture for America (VFA) op, dat veelbelovende afgestudeerden plaatste bij start-ups in steden in de VS. Het doel was om de stroom hoog presterende afgestudeerden van de hogeschool naar hetzelfde aantal zakelijke banen in de grote steden een halt toe te roepen, en zo hun talenten in te zetten in ontwikkelingsgebieden van het land. Tegen de tijd dat hij de organisatie in 2017 verliet, was het operationele budget gegroeid van $ 200,000 tot $ 6 miljoen.

Het succes van VFA bracht Yang onder de aandacht van de regering-Obama, die hem selecteerde voor de Kampioenen van verandering programma en erkende hem later als een presidentiële ambassadeur voor wereldwijd ondernemerschap. Zijn ideeën begonnen grip te krijgen en in 2014 zette hij ze uiteen in zijn eerste boek, Slimme mensen zouden dingen moeten bouwen, waarin gekeken werd naar de zorgwekkende trends in de Amerikaanse werkcultuur en er enkele oplossingen voor aandroeg. Toen hij de VFA verliet, begon hij zijn presidentiële campagne voor 2020 in gang te zetten.

Policies

De centrale plank van Yang's manifest voor het presidentschap is zijn idee van een 'Freedom Dividend': een maandelijkse betaling van $ 1,000 aan elke Amerikaan ouder dan 18, ongeacht persoonlijke omstandigheden. Dit is bedoeld als reactie op de opkomst van technologie op de arbeidsmarkt. Dit zal volgens Yang 'miljoenen banen creëren, waardoor onze gezinnen sterker en gezonder worden; we zouden geld besparen op zaken als opsluiting, dakloosheidsdiensten, gezondheidszorg op de eerste hulp ... '

Dit Vrijheidsdividend is natuurlijk een vorm van Universeel Basisinkomen (UBI), een idee dat al een aantal jaren ronddoolt. Velen hebben het lang als een fantasie beschouwd, maar door de enorme toename van de overheidsuitgaven om de pandemie te bestrijden, zowel in de VS als in andere landen, is het hoger op de politieke agenda komen te staan. Hoewel zowel kostbaar als controversieel, groeit het gevoel dat het misschien wel het soort radicale idee is dat nodig is om de getroffen economieën nieuw leven in te blazen.

Yang's campagnewebsite somt meer dan 160 andere beleidsmaatregelen op, waaronder de legalisatie van marihuana, een koolstofbelasting en het verbod op discriminatie op basis van geslacht of seksuele identiteit. Zijn plannen voor een belasting over de toegevoegde waarde voor grote technologiebedrijven worden ook aangeprezen als een manier om het Freedom Dividend te helpen financieren. Het meest interessante voor de cryptogemeenschap is echter Yang's Crypto / Digital Asset Regulation and Consumer Protection-beleid.

Yang en Crypto

Volgens CoinDesk, 'Andrew Yang heeft Big Crypto Energy.' Van alle Democratische kandidaten is hij de enige met een duidelijk omschreven crypto-beleid en zijn kijk erop lijkt positief te zijn. Op zijn campagnewebsite stelt hij dat:

'Investeringen in cryptocurrencies en digitale activa hebben onze regelgevingskaders in de VS ver overtroffen. We moeten investeerders, bedrijven en individuen laten weten wat het landschap en de behandeling zullen zijn om innovatie en ontwikkeling te ondersteunen. De blockchain heeft een enorm potentieel. '

Zijn belofte om de huidige regelgeving te verduidelijken, duidelijk te definiëren welke regelgevende instanties toezicht kunnen houden op de ruimte en gebruikers meer bescherming te bieden, wijzen allemaal op iemand die klaar is om crypto en het potentieel ervan te omarmen.

Hoewel dit misschien niet iedereen in de ruimte zal plezieren, van wie velen minder overheidsbemoeienis willen zien, zou het muziek in de oren moeten klinken van degenen die vinden dat het zijn rol in de economie moet spelen. Zoals Yang zelf heeft gezegd: 'mijn visie op de economie is zeer consistent met de mensen die deel uitmaken van de cryptocurrency-gemeenschap.'

Yang's campagne accepteerde ook donaties in cryptovaluta, wat opnieuw wijst op een positieve houding ten opzichte van digitale activa. Hij is op de hoogte van bitcoin sinds ten minste 2013, wat suggereert dat hij niet alleen op de crypto-bandwagon springt.

Het nieuws dat Yang heeft benoemd als adviseur van Joe Biden, zij het op het gebied van kleine bedrijven en ondernemerschap, zou de cryptogemeenschap verder moeten aanmoedigen. De aanwezigheid in het Witte Huis van iemand die crypto begrijpt en gunstig is voor crypto, zou de inkomende administratie veel ontvankelijker kunnen maken voor wat het te bieden heeft.

'De favoriete kandidaat van het internet'

Toen Yang in 2017 met zijn campagne begon, gaven maar weinigen hem de kans om impact te maken. Hij was misschien een rijke zakenman en een gerespecteerd figuur, maar hij was nauwelijks een beroemde naam met miljoenen te besteden. En toch kwam zijn campagne in een stroomversnelling, niet in de laatste plaats begin 2019 toen hij indruk maakte op Joe Rogan in een aflevering van diens gelijknamige podcast.

Zijn beleid, zoals verder uiteengezet in zijn tweede boek, De oorlog tegen normale mensen, begon grip te krijgen en hij trok steun van figuren als Elon Musk, Jack Dorsey, Donald Glover en Dave Chappelle.

Het is veelzeggend om te kijken naar enkele van de commentaren op video's met zijn optreden in de DNC en op de show van Tucker Carlson. Velen zijn afkomstig van Republikeinen die hun bewondering uiten, terwijl anderen klagen over het gebrek aan reguliere media-aandacht die hem wordt geboden.

De Yang-campagne maakte goed gebruik van internet, niet alleen om het woord te verspreiden, maar ook om belangrijke donaties te werven. De New Yorker erkende dit toen hij hem 'de favoriete kandidaat van het internet' verklaarde en het donorprofiel is interessant om te lezen.

In de loop van de hele campagne trok hij bijna 400,000 individuele donateurs aan, van wie 75% $ 200 of minder gaf. Dit was geenszins een conventioneel gefinancierde campagne, die afhankelijk was van grote donaties van rijke individuen en andere eigenbelangrijke wijken. Yang heeft een sterke claim een ​​man van de mensen te zijn als het gaat om donaties.

Niet links, niet rechts, vooruit

Yang heeft het druk gehouden sinds zijn presidentiële campagne ten einde liep. Zijn laatste onderneming is De mensheid vooruit, een andere non-profitorganisatie, die zijn politieke opvattingen probeert te promoten, met name over het ubi. De organisatie is actief geweest in het bieden van door het UBI geïnspireerde pandemische hulp aan Amerikanen die verarmd zijn door lockdown-beperkingen en het bevorderen van Yang's droom van een 'mensgericht kapitalisme'.

Er wordt al gespeculeerd dat Joe Biden vanwege zijn leeftijd misschien geen tweede ambtstermijn zoekt. Velen speculeren dat hij in 2024 opzij zal stappen om Kamala Harris in zijn plaats te laten rennen. We kunnen op dit punt niet zeker zijn, hoewel we er vrij zeker van kunnen zijn dat er tussen nu en dan nog veel zal gebeuren. Er is ook veel gepraat over wie de Republikeinen als volgende zouden kunnen opnemen, en velen vermoeden dat Trump over vier jaar nog een kans heeft.

Het is moeilijk om voorspellingen te doen in de beste tijden, laat staan ​​in tijden die zo turbulent zijn als deze. Dat gezegd hebbende, heeft Andrew Yang veel bereikt, vooral in de afgelopen jaren, en begint hij eruit te zien als een echte kanshebber voor een toekomstige hoge functie. Kan hij in 2024 het vice-presidentiële knikje krijgen van Kamala Harris? Zijn voorvechter van UBI en cryptocurrencies markeert hem als een man met ideeën en visie: twee dingen die we op dit moment heel veel nodig hebben. Bekijk deze ruimte.

Uitgelichte afbeelding via Shutterstock

Bron: https://www.coinbureau.com/analysis/andrew-yang-crypto/