Lettertypen en lettertypen: zijn ze auteursrechtelijk beschermd? 

Afbeelding van een notitieblok op een houten tafel met kleurpotloden eromheen. De woorden: 'Wat is al die ophef over lettertypen?' worden in verschillende lettertypen op het notitieblok geschreven. Afbeelding van hier.

We brengen u graag een gastpost van Shivam Kaushik over de auteursrechtelijkheid van lettertypen. Shivam is onlangs afgestudeerd in de rechten aan de Banaras Hindu University, Varanasi. Hij heeft eerder verschillende gastposts voor ons geschreven, getiteld 'Jhund'-bevel: auteursrecht en persoonlijkheidsrechten in verhalen uit het echte leven'Auteursrecht en webinars: eigendom, licentieverlening en eerlijk gebruik' 'Ontwerp-modelrichtlijnen van de overheid voor de implementatie van IPR-beleid voor academische instellingen - Een kritiek''Herontwerp van de vereiste van openbaarmaking van buitenlandse aanvragen volgens de Patenthandleiding van 2019'en'Zijn orbitale overdrachtstrajecten octrooieerbaar?'

Lettertypen en lettertypen: zijn ze auteursrechtelijk beschermd? 

Shivam Kaushik

Een overvloedig aantal lettertypen en lettertypen zitten vast in de gangbare tekstverwerkingsprogramma's. Hun functie is zo fundamenteel en de aanwezigheid zo alomtegenwoordig dat de gedachte dat lettertypen en lettertypen in aanmerking komen voor auteursrechtelijke bescherming op het eerste gezicht ondenkbaar lijkt. Maar zoals ik in dit bericht zal bespreken, voldoen ze aan de geschiktheidscriteria zoals bepaald in de Auteurswet van 1957.

Voordat we beginnen, wil ik de woordenlijst voor dit bericht vastleggen. 'Lettertype' verwijst aan het bijzondere ontwerp van letters, cijfers, tekens en symbolen. Wat we in de volksmond 'lettertype' noemen, is eigenlijk het lettertype als lettertype veranderingen met de grootte, cursief, vetgedrukt en stijl. Dat gezegd hebbende, traditioneel 'lettertypen' en 'lettertypen' werden niet als synoniemen gebruikt, en het onderscheid daartussen was relevant toen letters van metalen blokken werden gebruikt voor het afdrukken. In het digitale tijdperk hebben tekstverwerkingsprogramma's de doorslag gegeven onderscheid verouderd en geheimzinnig. Daarom zal ik voor de doeleinden van dit bericht het woord 'lettertype' gebruiken om zowel lettertypen als lettertypen aan te duiden. Dit bericht behandelt alleen de auteursrechtelijkheid van lettertypen vanuit het perspectief van artistiek werk en onderzoekt niet de auteursrechtelijkheid van lettertypen als code of literaire werken.

Het ontkrachten van het argument 'geen auteursrecht op lettertypen'

De juridische situatie in India is dat lettertypen genieten geen auteursrechtelijke bescherming onder de auteursrechtwetgeving, dwz onder de Copyright Act, 1957 (pagina 5). De kwestie van de auteursrechtelijkheid van lettertypen kwam voor het eerst ter sprake in 2002, bij de Copyright Board Re Anand heeft cursief uitgebreid waarin het bestuur oordeelde dat lettertypen niet auteursrechtelijk beschermd zijn. Sommige van de redenen die de Raad ter ondersteuning van dit besluit naar voren heeft gebracht, hebben ook steun buiten dit besluit gevonden. In de volgende paragrafen behandel ik een aantal van deze argumenten.

Volgens Volgens één redenering zijn lettertypen niet alleen artistiek, maar hebben ze ook een utilitair aspect; het zijn letters en cijfers die de bouwstenen zijn van woorden en taal. Dit argument is gebaseerd op gevestigde principes van het auteursrecht (hieronder in detail besproken) om te stellen dat als de artistieke eigenschappen van een artistiek werk niet scheidbaar zijn van het functionele aspect/utilitaire aspect ervan, het werk niet auteursrechtelijk beschermd kan worden. Toegepast op het onderhavige geval, ongeacht hoe artistiek een letter is geschreven, zolang de esthetische verfraaiing niet kan worden gescheiden van het functionele aspect, dat wil zeggen dat de letter, dat wil zeggen het lettertype, niet te beschermen is. Dit is misschien de reden waarom lettertypen in de VS niet auteursrechtelijk beschermd kunnen worden. De Amerikaanse auteursrechtwet van 1976 expliciet uitsluit de mechanische of utilitaire aspecten van toegepaste kunst vanuit de definitie van artistiek vakmanschap. Maar het argument van scheidbaarheid gaat niet op in de Indiase jurisdictie, omdat het bezit van een utilitair aspect geen argument is werkt uitsluiting van auteursrecht op grond van de Auteurswet. De wet vereist niet dat een werk moet worden opgesplitst in zijn artistieke en utilitaire aspecten en dat deze onafhankelijk van elkaar moeten zijn om volgens het wetgevingssysteem artistiek te worden genoemd. Zolang de som van zowel het utilitaire als het niet-utilitaire aspect artistiek genoeg is om de drempel van originaliteit en scènes à faire doctrines kan het werk auteursrechtelijk beschermd zijn.

Het tweede argument tegen de auteursrechtelijkheid van lettertypen is dat het auteursrecht in India voortkomt uit de Copyright Act van 1957, zoals vastgelegd in sectie 16 van de wet. Scaria en George in hun artikel Copyright en lettertypen (P.9) beweren dat elk recht of onderwerp dat niet specifiek wordt opgesomd onder de Copyright Act, buiten de reikwijdte van de auteursrechtelijke bescherming in India valt. Een soortgelijke aanpak werd gevolgd door de Copyright Board in de enige zaak waarin deze controversiële kwestie tot nu toe in India werd behandeld, zoals ook hierboven vermeld. In Re Anand heeft cursief uitgebreid de Copyright Board oordeelde dat:

"Een algemeen woord dat volgt op een bepaald woord van soortgelijke aard... ontleent zijn betekenis daaraan en zal worden geïnterpreteerd als alleen van toepassing op dingen van dezelfde algemene klasse als die opgesomd in Manual on Interpretation of Statutes 12th Edition (Bombay, Tripathi 1969) op pagina's 297-306. Door deze interpretatie te gebruiken om artistieke werken te definiëren, wordt de betekenis van 'elk ander werk van artistiek vakmanschap' beperkt door de specifieke definities gegeven in 2 c (i) en 2 c (ii); aangezien het woord artistiek werk wordt voorafgegaan door het woord 'anders', geeft dit zeker aan dat het bedoeld is om te verwijzen naar iets anders dan degene vermeld in 2 c (i) en 2 c (ii), maar van hetzelfde geslacht. '

 Het bestuur heeft de regel verkeerd toegepast ejusdem generis om te concluderen dat clausule (iii) van sectie 2 (c), dwz “elk ander werk van artistiek vakmanschap” is geïnterpreteerd in het licht van specifieke illustraties zoals schilderkunst, beeldhouwkunst, tekeningen, foto's en architectonische werken die worden verstrekt onder sectie 2(c)(i) &(ii). Volgens het grondwettelijke vonnis van het Indiase Hooggerechtshof in Kavalappara Kochuni tegen Staten van Madras (1960), waarin de regel werd vastgelegd ejusdem generisWanneer algemene woorden een specifiek woord van dezelfde aard volgen, is de interpretatie van het algemene woord beperkt tot dezelfde soort als gespecificeerd. Maar de regel geldt alleen wanneer specifieke woorden vormen a onderscheiden geslacht/categorie onderling. Schilderijen, architectuurwerken en foto's hebben geen enkel gemeenschappelijk kenmerk, afgezien van hun artistieke aard, die in gelijke mate wordt gedeeld door lettertypen. Bovendien klopt de algemene zinsnede “enig ander werk van artistiek vakmanschap” niet eens volgen de specifieke zin, bijv onder meer schilderen, tekenen en architectonisch werk zoals vereist door de regel van ejusdem generis. De zinsnede is geplaatst als een restclausule om werken te dekken die anderszins voldoen aan de geschiktheid van artistiek werk. Als de bedoeling van de wetgever anders was geweest, zou de zinsnede “elk ander werk van artistiek vakmanschap” aan het einde van sectie 2(c)(i) of (ii) zijn geplaatst.

een ander argument naar voren gebracht door Scaria en George is dat geen van de internationale verdragen die betrekking hebben op auteursrecht, dat wil zeggen de Berner Conventie, de Conventie van Rome en de TRIPS-overeenkomst, expliciet melding maken van lettertypen. Dit punt werd door de Copyright Board ook naar voren gebracht als grond voor het weigeren van auteursrechtelijke bescherming van lettertypen Anand. Maar het ontbreken van expliciete bescherming van lettertypen op grond van internationale verdragen kan niet worden opgevat als een teken dat ze niet auteursrechtelijk beschermd zijn. In feite werden er in 1973 pogingen ondernomen door landen die de bescherming van intellectuele eigendomsrechten voor lettertypen ondersteunden om de Overeenkomst van Wenen voor de bescherming van lettertypen en hun internationale deponering (“Overeenkomst”) tot stand te brengen. De overeenkomst voorzag in:

(1) De bescherming van lettertypen is afhankelijk van de voorwaarde dat ze nieuw zijn, of van de voorwaarde dat ze origineel zijn, of van beide voorwaarden.

(2) De nieuwheid en de originaliteit van lettertypen worden bepaald in relatie tot hun stijl of algemene verschijning, waarbij, indien nodig, rekening moet worden gehouden met de criteria die door de bevoegde beroepskringen worden erkend.

Helaas kon de overeenkomst niet in werking treden.

Hoe dan ook, veel landen zoals Groot-Brittannië en Canada bieden al auteursrechtelijke bescherming voor lettertypen (sommige hiervan worden hieronder uitgewerkt).

Een pleidooi houden voor het auteursrecht

Zoals hierboven besproken, geeft artikel 2(c) van de Auteurswet, waarin artistiek werk wordt gedefinieerd, een illustratieve definitie. Volgens deze definitie omvat een 'artistiek werk' een schilderij, beeldhouwwerk, tekening, foto of enig ander kunstwerk van artistiek vakmanschap. Met name wil een werk een “artistiek werk” zijn op grond van de wet, er is geen vereiste mate van artistieke kwaliteit die door de wet wordt voorgeschreven. De Auteurswet voorziet in de eis van originaliteit op grond van artikel 13, lid 1, onder a), zodat onder meer artistieke werken auteursrechtelijk beschermd kunnen zijn. Goed gevestigde principes van het auteursrecht bepalen dat deze originaliteit moet bestaan ​​in de uitdrukking en niet in het idee zelf. Murray in zijn artikel Auteursrecht, originaliteit en het einde van scènes zijn een eerlijke en fusiedoctrines voor visueel werk (P.4)  stelt dat als de uitdrukking van een werk onlosmakelijk samenvloeit met het onderliggende idee, het werk geacht wordt niet auteursrechtelijk beschermd te zijn. Het Hooggerechtshof van India in de historische zaak van DB Modak tegen Eastern Book Co. heeft de creativiteitsnorm vastgelegd die vereist is voor de toepassing van auteursrechtelijke bescherming, met dien verstande dat wanneer een werk een minimale hoeveelheid creativiteit bezit, het als een origineel artistiek werk wordt beschouwd. In het geval van lettertypen, sommigen beweren dat het verlenen van auteursrecht op lettertypen neer kan komen op het verlenen van auteursrecht op de letters, cijfers en symbolen, die op hun beurt de bouwsteen van de taal vormen. Maar de uitweg uit deze hachelijke situatie is eenvoudig: geef alleen auteursrechtelijke bescherming aan lettertypen die zeer artistiek zijn. Het is belangrijk om het auteursrecht beperkt te houden tot zeer artistieke lettertypen om niet-exclusiviteit te garanderen voor de basisbouwstenen zoals letters, cijfers, tekens en markeringen. Men kan verwijzen naar de behandeling van lettertypen in Spanje, waar alleen lettertypen met een middelhoog artistiek niveau in aanmerking kunnen komen voor auteursrechtelijke bescherming. Een ander voorbeeld is dat van de UK, waar alleen die lettertypen als auteursrechtelijk beschermd worden beschouwd en die blijk geven van originaliteit van expressie en een bepaald niveau van artistieke vaardigheid en arbeid.

Conclusie

Het juridische standpunt dat lettertypen niet auteursrechtelijk beschermd kunnen worden, is het resultaat van te weinig analyse van de criteria die zijn vastgelegd in de Indiase auteursrechtwet. Naar mijn mening komen on merits-lettertypen om de hierboven genoemde redenen in aanmerking voor auteursrechtelijke bescherming in India.

Bron: https://spicyip.com/2021/07/fonts-typefaces-are-they-copyrightable.html