Zijn nationale atleet-achtergrond hielp hem om te leren programmeren

Heruitgegeven door Plato

volgers: 0

In deze serie richten we de schijnwerpers op leden van de Codementor-community. Ze delen hun reis om ontwikkelaar te worden - de hoogtepunten, de dieptepunten en de tussenliggende punten. Ons eerste verhaal is van Mitchel Gould, een oude Codementor-gebruiker.

Toen ik 10 jaar oud was, kwam mijn vader mijn kamer binnen en vroeg "hoe zou je de Kilimanjaro willen beklimmen?" Ik schrok natuurlijk van het idee, ik had geen flauw idee wat een Kilimanjaro was of waar hij zich bevond. Mijn vader heeft het onderwerp nooit meer genoemd. Maar het zaadje was geplant en als je blijft lezen, zul je ontdekken hoe HET me in staat heeft gesteld om die berg te veroveren.

Mij is gevraagd om te schrijven over hoe mijn gevarieerde achtergrond in een veelheid aan carrières mij heeft geholpen om ondernemer te zijn. Maar nadat ik op zeer jonge leeftijd een afkeer van labels heb ontwikkeld, zie ik mezelf niet echt als een ondernemer.

Mijn familie verhuisde van New York naar Toronto toen ik nog heel jong was. Ik wilde erbij horen, dus besloot ik hockeyspeler te worden. Dit was tenslotte Canada. Maar het toeval wilde dat mijn moeder kort voordat ik het vroeg een hockeywedstrijd zag. En afgemat door het bloed en geweld van het spel, antwoordde ze, in klassieke moedermode, met vier woorden: over mijn lijk.

Mitchell Gould Codementor verhaal 1.jpg

In plaats daarvan was ik ingeschreven voor kunstschaatsen en liet ik geloven dat alle grote hockeyspelers kunstschaatslessen volgden. Toen de kinderen op school erachter kwamen, werd ik geplaagd, uitgelachen en vaak geslagen. Ik leerde dat ik riskante labels moest verbergen als ik veilig wilde zijn. Door de labels te negeren, merkte ik dat ik me concentreerde op de vaardigheden en praktijken die ermee samenhangen.

Deze afwijzing van labels heeft als positief neveneffect dat ik minder veroordelend ben over mezelf en anderen. Ik geloof ook dat het me de vrijheid heeft gegeven om een groot aantal carrières na te streven in volledig ongerelateerde gebieden, zoals (in willekeurige volgorde):

internationale deelnemer aan het nationale kunstschaatsteam van Canada
hersenonderzoeker verbonden aan de Canadian Aerospace Medical Research Unit
een Cordon Bleu-gecertificeerde chef-kok in het gerenommeerde Olive and Gourmando Cafe
films schrijven en produceren, waarvan er één de Nationale Dramaprijs won
CELTA gecertificeerde docent aan 3 universiteiten in Chiang Mai, Thailand
studeer af aan het Information Technology Institute en bouw mijn eigen IT-projecten
boeddhistische monnik in Cambodja als onderdeel van een project om het boeddhisme in plattelandsgemeenschappen opnieuw op te starten.

Wat ik het meest fascinerend vind, is hoe elk van deze carrières me verraste met uitdagingen om mezelf te ontwikkelen, nieuwe vaardigheden op te doen die ik me nooit had kunnen voorstellen, en hoe deze vaardigheden werden vertaald van de ene carrière naar de andere.

Als chef-kok zou je bijvoorbeeld verwachten dat je je tijd zou besteden aan het koken van dingen als Veloutés, Cassoulet of Confit de canard. Maar ik heb eigenlijk een groot deel van mijn tijd besteed aan het oplossen van problemen. Zoals de keer dat onze voedselleverancier onze bezorging miste, en ik vijf dozen portobello-paddenstoelen moest zoeken en balanceren terwijl ik fietste in een Canadese sneeuwstorm. Of wanneer het water 's nachts per ongeluk in de espressomachine bleef lopen en we de volgende ochtend te maken hadden met de espresso-vloed.

Mitchell Gould Codementor ProvenWord.jpeg

Als skater oefende ik hoe ik mijn gewicht in de lucht moest gooien om voldoende momentum te krijgen om 2.5 rotaties te voltooien en veilig te landen. Ik moest angst overwinnen en volledig op mezelf vertrouwen. Dit werd een levensfilosofie. Ik had nooit verwacht dat het doen van een dubbele as me zou helpen om mezelf vol vertrouwen in zoveel verschillende carrières en projecten te lanceren.

Mijn huidige project, met de codenaam 'ProvenWord', is een direct gevolg van het lesgeven van 3 jaar Engels in Thailand. Ik was getuige van de moeilijkheid om in het Engels te leren schrijven, iets wat ik als moedertaalspreker van het Engels als vanzelfsprekend beschouwde. Ik werkte samen met een vriend die meer dan 20 jaar proefleeservaring heeft, om een applicatie te ontwikkelen die niet-moedertaalsprekers Engels helpt hun schrijven te verbeteren.

In competitieve schaatsen evalueerden juryleden je prestaties onmiddellijk en gaven ze een score van 0 tot 10. Ik vond dat dit soort directe en onmiddellijke feedback erg krachtig (en soms pijnlijk) was. ProvenWord put aanzienlijk uit deze ervaring. Ons systeem evalueert onmiddellijk het schrijven van een klant, categoriseert hun fouten (bijv. werkwoord, interpunctie, hoofdletters enz.), en presenteert de resultaten in een visueel verbluffende grafische interface. Klanten krijgen een duidelijk beeld van waar ze zich moeten concentreren om hun schrijven te verbeteren en krijgen interactieve leerhulpmiddelen die zijn ontworpen voor elke foutcategorie.

Van alle carrières, banen en projecten waar ik deel van heb uitgemaakt, heeft ProvenWord: bewezen de meest uitdagende zijn. We hadden letterlijk geen geld toen we aan dit project begonnen. Mijn vaardigheden in IT waren vrij beperkt en/of verouderd. De reikwijdte van het project bleef groeien en ging veel verder dan mijn salaris. Maar dit leek me een geweldige uitdaging, dus besloot ik mijn IT-vaardigheden te vergroten en daarvoor had ik hulp nodig. Veel hulp.

Het kostte me nogal wat tijd om de bronnen, leerplatforms en codeerlegendes te vinden waarvan ik wilde leren. Ik ben ook een zeer langzame leerling, dus ik merkte dat ik veel cursussen volgde over hetzelfde onderwerp van verschillende leraren, waardoor ik werd blootgesteld aan een scala aan codeerstijlen en ideologieën.

Hoewel cursussen en bronnen me een solide basis gaven, was niets zo krachtig of effectief als werken met een mentor. Ik moet een schreeuw geven aan de mensen op Codementor voor het bouwen van dit platform met toegang tot zoveel ongelooflijke ontwikkelaars. Dat wil niet zeggen dat ik de eerste keer de juiste mentoren heb gevonden. Het kostte me een paar sessies voordat ik contact maakte met mentoren met een goede balans tussen geduld, pedagogiek en expertise die bij mij resoneerden.

Ik werkte aanvankelijk met mentoren om specifieke bugs op te lossen, maar vaker wel dan niet wees de mentor op het grotere probleem dat moest worden opgelost. De mentorsessies gingen van 'bugfixes' tot het ontwikkelen van strategieën en best practices op hoog niveau die mijn codeervaardigheden naar een geheel nieuw niveau zouden tillen. Ik heb geleerd hoe ik een stap terug kan doen om na te denken over het probleem, hoe de structuur kan worden aangepast, en nog belangrijker, ik heb geleerd hoe ik het probleem kan oplossen wanneer het de volgende keer optreedt. Ik herinner me dat ik een keer mijn hele code moest schrappen na een mentorsessie. In plaats van de bestaande code te pleisteren, vroeg mijn mentor wat ik probeerde te bereiken. Hij deed toen een stap achteruit en leerde me kijken naar alle andere manieren om betere code te schrijven met dezelfde functie. Ik eindigde die mentorsessie met het gevoel als Keanu Reaves in The Matrix, alsof ik was aangesloten en een upgrade kreeg. Ik was opgewonden, opgewonden en gemotiveerd om weer aan het werk te gaan en deze nieuw gevonden kennis toe te passen.

Dat is het gevoel dat ik krijg na elke vruchtbare mentorsessie. Door de juiste mentor te vinden, kon ik mijn spel en vaardigheden verbeteren. Ze openden mijn geest en leerden me dingen waar ik in de eerste communicatie niet eens om had gevraagd. Werken met de juiste mentor kan zeer motiverend zijn, maar dat betekent niet dat ik me niet van tevoren heb voorbereid. Ik leerde dat om het meeste uit mentorschap te halen, ik duidelijk moest zijn over wat ik van elke sessie wilde. Dit dwong me om diep over elk probleem na te denken en het nauwkeurig te documenteren. Soms was deze voorbereiding voor mij voldoende om het probleem zelf op te lossen. Andere keren hielp het document met codevoorbeelden, pseudocode en andere informatie mijn mentor om zich voor te bereiden op onze sessie en om efficiënter een strategie of oplossing te bedenken.

Bedankt aan mijn mentoren en aan Codementor voor al je hulp.

Mitchell Gould Codementor Kilimanjaro.jpeg

Nu terug naar het Kilimanjaro-verhaal.

Ik ging naar het Information Technology Institute in Ottawa, Canada toen ik Yvonne ontmoette. Ze was een toevluchtsoord voor Rwanda en een werkelijk briljante vrouw. We werden al snel goede vrienden en hielpen elkaar door de slopende cursuslast heen.

We studeerden af net na het uiteenspatten van de internetbubbel in 2000 en er waren geen banen voor pas afgestudeerde IT-studenten. Zonder keus en niets te verliezen, hebben we een winkel opgezet in een kamer van mijn appartement in Montreal en websites gebouwd, visitekaartjes ontworpen, folders en alles gedaan wat we konden om rond te komen.

Op een dag liep Yvonne het kantoor binnen en vertelde me dat ze naar Nairobi, Kenia ging om haar familie te zien. Een snelle Google-zoekopdracht liet me zien waar Nairobi was: 4 uur ten noorden van Arusha, Tanzania - de verzamelplaats voor het beklimmen van de Kilimanjaro. Ik nam dit als een teken van het universum en nam contact op met mijn vriend Adam, die toen ergens in Nigeria werkte. Toevallig wilde hij zijn baan opzeggen en was hij toe aan een avontuur. Dus boekte ik een vlucht en vervulde mijn jeugddroom, alleen zonder mijn vader (hij was toch al trots op me).

Bedankt voor uw aandacht en doorzettingsvermogen bij het lezen van dit artikel. Ik hoop het in de nabije toekomst bij te werken met links naar ProvenWord.com wanneer het wordt gelanceerd. Ik heb ook de lijst met bronnen toegevoegd die ik heb gebruikt. Hopelijk is dit nuttig voor u.

Hier is een lijst met bronnen die u mogelijk nuttig vindt: