Hoe de Chinese vastgoedzeepbel barstte

Wanhopige projectontwikkelaars in China hebben hun toevlucht genomen tot geschenken zoals nieuwe auto's, gratis parkeerplaatsen, telefoons en andere consumptiegoederen om huizenkopers aan te trekken en de dalende verkopen te stimuleren.

Deze prikkels zijn slechts het topje van de ijsberg in een crisis waarbij honderden miljarden dollars aan schulden van huizenbouwers, biljoenen aan schulden van lokale overheden en minstens een miljard leegstaande appartementen betrokken zijn.

Maar dat was niet altijd het geval. Sinds de economische liberalisering van China in de jaren zeventig en de woninghervormingen aan het eind van de jaren tachtig zijn de plaatselijke bewoners massaal naar onroerend goed gegaan als investeringsinstrument boven alternatieven zoals de aandelenmarkt.

De hausse in de vastgoed- en bouwsector heeft dertig jaar lang bijgedragen aan de economische groei van China – en van de wereld. Volgens sommige schattingen was vastgoed in China op zijn hoogtepunt 30 biljoen dollar waard, waardoor het de grootste beleggingscategorie ter wereld is.

Ontwikkelaars houden van Evergrande en Country Garden werd daarbij extreem rijk.

Terwijl de vastgoedprijzen stegen en Chinese huishoudens steeds meer schulden opstapelden, probeerde Peking de huizenmarkt af te koelen en risicovol zakelijk gedrag in toom te houden. Geschrokken waren Chinese consumenten teleurgesteld over de aankoop van onroerend goed.

Maar de vastgoedcrisis van het land heeft diepere wortels dan speculatie en oncontroleerbare schulden. Bekijk de video en ontdek hoe de Chinese vastgoedzeepbel barstte.