Market Maker-fouten openen de deur naar middleware-aanbieders in de race om liquiditeit

De revolutie in de opbrengstlandbouw was het afgelopen jaar een van de grootste verhalen in DeFi, grotendeels dankzij geautomatiseerde marktmakers (AMM). Deze protocollen werkten achter de schermen en trokken miljarden dollars aan slimme contracten. Aangespoord door prikkels in de vorm van nieuw geslagen tokens doken investeerders in de liquiditeitspools van AMM en veranderden het DeFi-landschap.

Maar hoewel het handelsvolume van AMM’s ze bijna op één lijn stelt met gecentraliseerde crypto-uitwisselingen, hebben ze een inherente fout: ze moeten kunstmatig in leven worden gehouden, net als de wandelende doden.

De bottleneck

Om te kunnen omgaan met het knelpunt van de blockchain-doorvoer, reduceren AMM’s het marktmakende mechanisme voor crypto-activa tot twee liquiditeitspools en een wisselkoers die zich natuurlijk aanpast op basis van de relatieve vraag. Dit primitieve model lijkt op een koopman op een oude marktplaats, die op verzoek graan en bonen tussen twee stapels ruilt.

Hoewel dit model elegant is in zijn eenvoud, houdt het geen rekening met de liquiditeitsverschaffers en handelaren die het ecosysteem op de lange termijn duurzaam maken. AMM's worden momenteel geconfronteerd met verschillende inefficiënties, waaronder: 

• Handelaren betalen hoge gaskosten en hebben vaak te maken met uitglijden en gedeeltelijke uitvoering van hun bestellingen. Lage liquiditeitsniveaus zijn verdeeld over meerdere incompatibele blockchains en protocollen, wat betekent dat grote handelaren een zeer slechte uitvoering ervaren.
• Liquiditeitsverschaffers hebben er last van vergankelijk verlies, wat een verkeerde benaming is, want tenzij de prijs van gestorte tokens correct is na periodes van volatiliteit, zal het verlies permanent zijn. Dit komt omdat de liquiditeitsverschaffers gedwongen worden om passief tokens te verkopen met stijgende wisselkoersen, en tokens te kopen met dalende wisselkoersen. Dus in tegenstelling tot actieve marktmakers op orderboekbeurzen die hun strategie kunnen aanpassen, betalen ze uiteindelijk om liquiditeit te verschaffen in plaats van geld te verdienen.
• De grootste begunstigde zijn dus niet leden van de gemeenschap, zoals handelaren of liquiditeitsverschaffers, maar arbitrageurs die tussen beurzen kunnen wisselen en goedkope activa kunnen bemachtigen totdat de AMM-pools correct geprijsd zijn.

Ondanks de inspanningen van ontwikkelaars om deze problemen op te lossen en AMM's gebruikersgerichter te maken, is vergankelijk verlies een functie en geen bug. Als zodanig kan het niet volledig worden geëlimineerd.

In deze snel aanbrekende toekomst met meerdere ketens ontstaat er een nieuwe concurrent voor het opbouwen van waarde en het leveren van rendement.

De enige manier om de verliezen van liquiditeitsverschaffers op AMMS tegen te gaan, is door voortdurend nieuwe tokens af te drukken als beloning (de tokenprinter zegt “brrrr!”). Ironisch genoeg lijkt dat op het beleid van de centrale bank.

Als een financiële zombie kunnen AMM's een tijdje actief blijven door zich te voeden met de stroom nieuwe tokenkopers. Maar wanneer de speculatieve ijver afneemt en nieuwe kopers verdwijnen, trekt de verkoopdruk de symbolische prijzen omlaag. Liquiditeitsverschaffers merken dalende rendementen op, gaan dan eenvoudigweg over op nieuw gelanceerde protocollen en de cyclus gaat door.

Zombie-jacht

Te midden van deze eindeloze zoektocht naar rendement wordt het AMM-model bedreigd door twee intrinsieke blockchain-beperkingen: gebrek aan interoperabiliteit en schaalbaarheid.

Opbrengstverdienende activiteiten, gestimuleerd door tokenprikkels, drijven de onderliggende blockchains tot het uiterste. Hoge vergoedingen en vertraagde transacties drijven liquiditeitsverschaffers dus richting AMM's die op nieuwe zijketens opereren, Layer 2s en Layer 1s. Maar het gebrek aan interoperabiliteit betekent dat de meeste nieuwe ketens incompatibel zijn, dus het verplaatsen van geld tussen deze ketens betekent extra kosten en vaak het gebruik van een gecentraliseerde brug die de integriteit van het hele systeem bedreigt.  

In deze snel aanbrekende toekomst met meerdere ketens ontstaat er een nieuwe concurrent voor het opbouwen van waarde en het leveren van rendement.

Middleware – een term ontleend aan netwerken die verwijst naar software die als brug tussen applicaties fungeert – heeft een grote kans om de eerste aanloophaven voor liquiditeit te worden. 

De opkomst van middleware

In de blockchain-wereld kan middleware communiceren met verschillende ketens om meerdere liquiditeitsbronnen te benutten, of het nu gaat om AMM-pools, CLOB-DEXen (central limit order book) of zelfs bronnen buiten de keten. Voor de eindgebruiker worden de onderliggende protocollen die de liquiditeit verschaffen eenvoudigweg weggenomen via één enkele gebruikersinterface, net zoals cryptografische standaarden zoals https onzichtbaar zijn voor de eindgebruiker.

Het voordeel van deze abstractie begint al tot uiting te komen in de groeiende populariteit van twee soorten opkomende middleware: ten eerste de eerste golf van DeFi-aggregators die individuele handelaars bedienen, en ten tweede de alles-in-één platforms voor bewaring en afwikkeling die snel worden ontwikkeld. het wordt het voorkeursportaal voor instellingen om toegang te krijgen tot digitale activa. 

Het retailgerichte DeFi-dashboard InstaDapp is bijvoorbeeld de op een na grootste dApp van Total Value Locked geworden, achter de enige kredietgigant Aave. Andere aggregators, waaronder Zapper en Zerion, hebben vergelijkbare successen geboekt en grote aantallen gebruikers aangetrokken zonder de ingebouwde prikkels van AMM's nodig te hebben.

Aan de institutionele kant is de belangstelling voor middlewareplatforms even groot. Er stromen enorme hoeveelheden waarde door op instellingen gerichte portemonnees als Fireblocks, dat nu meer dan 500 miljard dollar aan digitale activa heeft verwerkt. Hoewel dit ogenschijnlijk een bewaarder is, komt een groot deel van de waardepropositie voort uit de mogelijkheid om tarieven te vergelijken via één enkele interface en gemakkelijk toegang te krijgen tot gefragmenteerde liquiditeit over verschillende uitwisselingsplatforms en DeFi-protocollen. 

Een nieuw liquiditeitsstrijdtoneel

De sterke groei van opkomende middlewareplatforms duidt erop dat ze niet meer weg te denken zijn. Maar tot nu toe missen ze de kans om AMM’s een cruciale klap toe te brengen door waarde te veroveren en deze terug te geven aan de gemeenschap via crypto-economische prikkels.

Zoals SushiSwap Vampieraanval toonde aan dat tokenomics een krachtige manier kunnen bieden om individuele prikkels op één lijn te brengen met netwerkdoelstellingen om zo explosieve groei te stimuleren. Dit is misschien onmogelijk voor gecentraliseerde institutionele beheerders, maar het biedt een grote kans voor protocollen die trouw blijven aan de principes van open en toestemmingsloze financiering.

Zonder de intrinsieke beperkingen van AMM's is deze nieuwe generatie middleware-protocollen goed gepositioneerd om duurzamere prikkels te bieden die verder gaan dan nut, beveiliging en bestuur om alle gebruikers te stimuleren en echte netwerkwaarde op de lange termijn te genereren.

Als dergelijke prikkels aanwezig zijn, kunnen we een trend zien die lijkt op Web 2.0: er wordt geen waarde toegekend aan de onderliggende ‘protocollaag’ – zoals bij https of de huidige AMM-protocollen – maar aan de abstractielaag erboven in de vorm van community- gedreven middleware.

Kieran Smit is een in Londen gevestigde schrijver en cryptocurrency-analist.

Bron: https://thedefiant.io/amms-middleware/?utm_source=rss&utm_medium=rss&utm_campaign=amms-middleware