Dit is een fragment uit “Kleine groene leugens en andere BS” van John Mullinder. Het wordt gereproduceerd met toestemming van de auteur.
Het bestempelen van de oerbossen ter wereld als eeuwenoud is waarschijnlijk een van de meest gelikte oplichtingspraktijken in de recente milieugeschiedenis. Omdat er maar heel weinig oerbossen (in de normale zin van het woord) bestaan, als ze überhaupt al bestaan.
In 2006 riep Greenpeace het noordelijke bosgebied van Canada uit tot ‘een van de grootste gebieden van de natuur’. oude bos in de wereld” (nadruk toegevoegd). Maar Greenpeace definieerde oude bossen niet in termen van hoe oud de bomen waren. “Oeroude bossen zijn bossen die grotendeels zijn gevormd door natuurlijke gebeurtenissen met weinig impact van menselijke activiteiten”, aldus het rapport. Dus volgens haar is bos minus mensen feitelijk gelijk aan oudheid.
In de daaropvolgende jaren heeft een in Vancouver gevestigde natuurbeschermingsgroep genaamd Canopy de ‘oude’ campagne naar een ander niveau getild, door het merk Ancient and Endangered Forests te promoten en een Ancient Forest Friendly-logo te promoten waar bedrijven zich in kunnen vinden en vervolgens kunnen opscheppen over hun milieureferenties. . De media zijn ook in actie gekomen, waarbij journalisten en bloggers er tussenuit glippen oude om bossen of bomen te beschrijven, met weinig of geen aandacht voor de vraag of het gebruik ervan passend of accuraat is.
Laat ik hier heel duidelijk zijn. De oorzaak van het behoud en de bescherming van de resterende oerbossen in de wereld is lovenswaardig. En veel van deze bossen zijn zeker bedreigd. Ik heb geen probleem met de oorzaak. Mijn bezwaar hier is tegen het kapen van de betekenis van het woord oud voor emotionele en commerciële doeleinden, en tegen het voortdurende en onnauwkeurige gebruik van het woord door de media.
Omdat voor de meeste mensen het woord oud ‘oud’ betekent, zoals in ‘echt oud’. En de Canadese bossen zijn niet oud. Als we naar de bomen ter wereld kijken, is de oudste nog levende soort de borstelkegelden uit het zuidwesten van de Verenigde Staten, die ruim 5,000 jaar oud is. Er staat een taxusboom in Noord-Wales die zogenaamd 4,000 jaar oud is; en de Huon-dennen van Tasmanië (Australië) zijn ongeveer 3,000 jaar oud. In termen van boomtijdperken zijn deze legitiem oud.
De bomen en bossen in Noord-Amerika zijn in vergelijking puistige tieners. In Canada bijvoorbeeld kunnen de oostelijke witte ceder en de Douglas-spar beide slechts duizend jaar oud worden. Dat klinkt behoorlijk indrukwekkend voor mensen met een relatief kort leven, maar in termen van boomleeftijd kunnen deze bomen op geen enkele manier als oud worden beschouwd.
De oudste bomen van Canada groeien voornamelijk in twee ecozones in British Columbia en Alberta, maar deze weliswaar ‘oude’ bomen vertegenwoordigen samen slechts 4 procent van de totale bospopulatie van Canada. Sterker nog, de meeste Canadese bomen zijn minder dan 100 jaar oud! Om ze, of het boreale bos, als oud te beschrijven is dus [niet accuraat].
Er is nog een reden waarom Canadese wetenschappers het gebruik van het woord niet leuk vinden oude, vooral omdat dit van toepassing is op de boreale bossen. Volgens Natural Ressources Kanada: “Wetenschappers beschouwen het boreale bos niet als oud omdat het bos zelf onderhevig is aan voortdurende natuurlijke verstoringen (zoals insectenplagen en brand) die deel uitmaken van een ecologische cyclus die het bos vernieuwt.” Met andere woorden: het land waar de bossen wonen mag dan oud zijn, de bossen zelf zijn dat niet. Er bestaat niet zoiets als een oerbos als het voortdurend verandert als gevolg van klimatologische en andere verstoringen.
Canopy's eigen uitleg ervan Oude en bedreigde bossen merk helpt ook niet veel. Het citeert drie documenten, maar geen ervan definieert het oud. Eén ervan is getiteld “Bedreigde bossen' en gaat er behoorlijk wat technische details over in, maar oude bossen worden niet specifiek gedefinieerd of genoemd. In gevaar zijn is iets heel anders dan oud zijn. En zeldzaam zijn is ook niet eeuwenoud. Onze sportkampioenen hebben zeldzame atletische vaardigheden, maar ik denk niet dat ze graag oud genoemd zouden worden. Het is ook veelbetekenend dat de non-profitorganisatie World Resources Institute weigert het woord ‘oud’ te gebruiken en de voorkeur geeft aan de term ‘oude groei’.
Het merk Ancient Forest Friendly van Canopy is dus eigenlijk een marketing- en fondsenwervingsoefening die heel weinig te maken heeft met de leeftijd van bomen. Hoe kun je eeuwenoude bosvriendelijk zijn als er geen eeuwenoude bossen zijn?
Toen hij onlangs werd uitgedaagd over het gebruik van het woord oude, Canopy beweerde dat “een oerbos wordt niet gedefinieerd door de leeftijd van de individuele bomen.'In plaats daarvan zei Canopy: oude verwijst naar het hele bosecosysteem. “Terwijl bomen in het Boreale bos bijvoorbeeld 80 tot 200 jaar oud zullen worden, is het bosecosysteem dat zich daar heeft ontwikkeld ruim 8000 jaar oud en zijn grote delen nog nooit eerder industrieel gekapt. Het geëvolueerde ecosysteem van het Boreale gebied is ouder dan de piramides.”
Dus nu hebben we het over een heel bosecosysteem dat oeroud is, niet alleen maar een bos. Een ondergronds schimmelnetwerk bijvoorbeeld. Wat gebeurt er als een bos dat al honderden jaren bestaat, wordt gekapt? Beschadigt dit een eeuwenoud ondergronds netwerk dat zich door de eeuwen heen heeft ontwikkeld? Moet het ondergrondse netwerk helemaal opnieuw beginnen? Wij hebben geen idee.
Maar als we dit argument aanvaarden, is het dan niet van toepassing op allen bomen? We moeten niet inloggen elke bomen omdat alle bomen deze mogelijkheid van een eeuwenoude verbinding hebben? Hetzelfde met de zee. De zee is beslist oud, maar de meeste vissen die erin leven zijn dat niet. Moeten we stoppen met het oogsten van vis omdat het zeewater waarin ze leven oud is? Canopy denkt van niet.
Sommige mensen zullen zeggen: wat maakt het uit of je de bomen oud, oud of iets anders noemt, ze worden nog steeds gekapt, dat dit slechts een academische speldenprik van een debat is. Zeker een begrijpelijk standpunt, gezien de emoties rond het behoud en de bescherming van met name de resterende oerbossen in British Columbia. Maar het vertellen van de waarheid over de Canadese bossen is ook belangrijk.
Canopy blijft dingen uitdragen als ‘duizend jaar oude bossen worden vernietigd om dozen te maken’, terwijl in feite de meeste Canadese bomen en bossen minder dan 100 jaar oud zijn. Het beroven en vermoorden van een 30-, 40- of 50-jarige persoon is al erg genoeg. Het beroven en vermoorden van een 94-jarige is op elke sociale schaal oneindig veel erger. Oude is een emotionele en fondsenwervende multiplier. Daarom is het er.
Bron: https://www.greenbiz.com/article/sorry-folks-theres-no-such-thing-ancient-forest
