De culturele hindernis die AML moet overwinnen om money mules te bestrijden

Heruitgegeven door Plato

volgers: 0

Het is moeilijk te overschatten hoe groot een probleem is met geld-muling.

Deze notoir ongrijpbare financiële misdaad is een voortdurende stressfactor voor banken en verwerkers van betalingssystemen, en houdt verband met 4.9 biljoen dollar aan witgewassen geld. Het is ongelooflijk dat dit duizelingwekkende cijfer nog verder zal stijgen.

Evolueert het gelddenken sneller dan wij kunnen reageren?

De toenemende complexiteit van de ‘money muling’-trends vormt een dringende uitdaging. Het is niet alleen maar een escalatie van de aantallen; het DNA van het gelddenken evolueert. Terwijl sommige banken waarschuwen voor een

23% stijging van het aantal studenten muilezels, anderen hebben opgemerkt a
29% spike bij personen ouder dan 40 jaar die dergelijke activiteiten ondernemen.

Deze demografische expansie bemoeilijkt de detectie-inspanningen. Hoewel het nadenken nog steeds wordt gedomineerd door de leeftijdscategorie 17-25 jaar, bevestigen de huidige cijfers het als een breder probleem met minder voorspelbare indicatoren. Bijgevolg worden Payment Service Providers (PSP’s) geconfronteerd met een
periode van verhoogde onzekerheid waarin ze nieuwe strategieën moeten verkennen en het tempo van risicodetectie moeten opvoeren.

Als u dit niet doet, komt de naleving van de antiwitwaswetgeving in gevaar en worden de sluizen geopend voor enorme verliezen die daaruit voortvloeien
verplichte terugbetaling van het slachtoffer. En aangezien veel geldmuilezels onwetende deelnemers zijn, is het beschermen van hun financiële integriteit ethisch en regelgevend zinvol.

Hervormingen zijn goed bedoeld, maar slechts het begin.

Recente hervormingen, zoals
de Wet economische criminaliteit en transparantie van bedrijven (ECCTA), zijn een positieve stap in de richting van het vergemakkelijken van de uitwisseling van informatie om te helpen bij het voorkomen van economische misdaden, waaronder geldmuilerij.

Voor degenen die het witwassen van geld bestrijden, is het welkom nieuws dat er nu een wetgevend mechanisme bestaat voor het peer-to-peer delen van gegevens over financiële misdrijven, wat cruciaal is voor het onderscheppen van illegale fondsen en witwasactiviteiten.

Het hebben van nieuwe wetgevende bevoegdheden is echter niet hetzelfde als het hebben van een praktische oplossing voor het probleem, en een effectieve implementatie blijft van cruciaal belang.

Het afschudden van de silo’s is essentieel.

Onderzoek naar de toekomst van het delen van financiële inlichtingen (FFIS)
wijst op een grote ongelijkheid in de samenwerkingsmogelijkheden van economische criminelen versus de gefragmenteerde inspanningen van degenen die het financiële systeem beschermen.

Hoewel fraudepreventie al enige tijd profiteert van het delen van privé-private informatie, worden de AML-inspanningen gehinderd door een gebrek aan samenhangende strategie en wijdverbreide informatiesilo's.

Hoewel wetgevende mechanismen er dus toe doen, is culturele transformatie een noodzaak als PSP’s het geldmuilezelen willen bestrijden en AML-praktijken willen verbeteren.

Waar een nieuwe samenwerkingsvisie nodig is.

Momenteel beïnvloeden significante variabelen de visie van een PSP op het delen van gegevens en samenwerking voor AML. Deze kunnen het volgende omvatten:

Zin voor en perceptie van risico.
Vertrouwen of mening van andere partijen.
Organisatorische verantwoordelijkheid en aansprakelijkheid.
Sector, territorium en bedrijfsmodel.

Hoewel deze overwegingen terecht zijn, leidt het uitvoeren van analyses in silo's of het activeren van gegevensuitwisseling wanneer aan unieke drempels wordt voldaan tot inconsistenties en toezichtlacunes in risico's. Hierdoor kan de financiële misdaad zich vermenigvuldigen en ongecontroleerd blijven.

Een weerspiegeling van een fraudebestrijdingscultuur.

AML-teams hoeven alleen maar naar hun tegenhangers op het gebied van fraudepreventie te kijken om te zien waarom het delen van gegevens en samenwerkingspraktijken gunstig zijn.

Door een cultuur van fraudebestrijding te weerspiegelen, kunnen AML-teams niet alleen het net op het gebied van financiële criminaliteit strakker maken, maar misschien voor de eerste keer een complex probleem aanpakken dat zich uitstrekt over de grens tussen AML en fraude.

Zoals FFIS opmerkt, kan een geldmuilezel tegelijkertijd fraude en witwaspraktijken plegen, wat de dubbele aard van muilezelen en de noodzaak van een uniforme cultuur van het delen van risico-informatie benadrukt.

Naadloze, gesyndiceerde processen kunnen het muling-proces ernstig verstoren.

De komst van de ECCTA is een kans voor PSP’s om anders naar het delen van data te kijken. Degenen die verantwoordelijk zijn voor AML moeten onderzoeken hoe nieuwe benaderingen de verdediging tegen een steeds groter wordend money mule-probleem kunnen versterken. En net zo cruciaal is de vraag waar een silo ligt
cultuur kan in het verleden voor problemen hebben gezorgd.

Het delen van gegevens over financiële criminaliteit is het meest effectief als dit naadloos gebeurt. Daarom moet de overstap naar een fraudemodel – waarbij platforms voor risicobeheer zijn ingebouwd in de operationele strategie en strategische cultuur van AML – worden beschouwd als een weg voorwaarts.