De echte geschiedenis, prehistorie en mythologie van antropogene klimaatverandering (deel 5)

Heruitgegeven door Plato

volgers: 0

Dit artikel maakt deel uit van een korte serie. Deel 1 vind je hier, Deel 2 hier, Deel 3 hier en Deel 4 hier.

Dit alles samen

Nu we een beter idee hebben van hoe lang onze soort ons klimaat heeft beïnvloed, laten we eens kijken hoe slecht dit de zaken werkelijk voor ons maakt. De industriële opwarming alleen al is catastrofaal, maar nu weten we dat deze bovenop de veranderingen komt die we al bijna tienduizend jaar op aarde doorvoeren.

En eigenlijk begint het al eerder. 'Archaïsche' mensen (waarvan we gedeeltelijk afstammen), zoals de Neanderthalers, Denisovans en anderen die we nog steeds ontdekken, verspreidden zich vanuit Afrika naar andere continenten en veroorzaakten geen wijdverbreide uitsterving van de megafauna. Toen de meest recente versie van de mens zich begon te verspreiden, veranderden de zaken plotseling. Iets betere jachtcapaciteiten leidden tot overbejaging van al deze soorten.

Toen het voedsel van de jacht op grote dieren opraakte, besloten we een tweede blik te werpen op het beheersen van planten en dieren met landbouw en veeteelt. Dat verhinderde niet alleen de volgende ijstijd, maar leidde ook tot het ontstaan van dorre woestijnen. De graslanden van de Sahara is opgedroogd door een combinatie van overbegrazing en de lichte opwarming als gevolg van landbouw en ontbossing. Andere plaatsen in de wereld worden geconfronteerd met problemen met woestijnvorming, en om soortgelijke redenen.

De woestijn waarin ik leef Elke keer dat de wind waait, wordt hij geconfronteerd met giftig stof, en andere woestijnen worden met soortgelijke problemen geconfronteerd als hun meren opdrogen. We kunnen de mens niet de schuld geven van het falen van natuurlijke dammen, maar het daaropvolgende opdrogen van de meren, omdat we water wegleidden voor de landbouw en de lucht opwarmden (toenemende verdamping), ligt volledig op onze schouders.

Wat is er mis met ons?

Belangrijker dan het “Hoe?” is het “Waarom?”

Het is een stuk minder vernietigend om te denken dat we pas 250 jaar geleden grote fouten zijn gaan maken, en dat de mensen die ons voorgingen in een zekere mate van evenwicht met de natuur leefden. Het is geruststellend om te zeggen dat we uit een lijn van 'nobele wilden' en historische helden komen die pas relatief kort geleden grote fouten zijn gaan maken, en dat we gewoon weer beter kunnen worden als we een paar aanpassingen aan onze manier van doen maken.

Het is veel moeilijker om toe te geven dat onze soort al langer de drijvende kracht is achter de steeds ernstiger wordende milieurampen dan dat we de middelen hadden om erover te schrijven. Het is moeilijk om onder ogen te zien dat het vernietigen van ecosystemen, het vernietigen van klimatologische systemen en het vervolgens vernietigen van de hele planeet in onze aard als mens ligt.

Het is echter niet mijn bedoeling om hier een 'erfzonde'-argument aan te voeren. We zijn niet fundamenteel slecht, maar we kunnen wel fundamenteel gehandicapt zijn als het gaat om langetermijndenken over oorzaak en gevolg. Het doden van enorme aantallen dieren leidde ertoe dat die dieren opraakten, maar we wilden niet toegeven dat we iets verkeerds hadden gedaan. Het water begon tenslotte steeds meer uit de bergen te stromen nadat opa al die beestjes had gedood en we begonnen met landbouw, dus een van die opa's moet een of andere draak hebben gedood om al het water vrij te laten dat voorheen niet stroomde.

Als je Ruddimans boek leest, is het duidelijk dat ontbossing niet alleen historisch werd vastgelegd, maar ook actief werd aangemoedigd door politieke leiders. Het kappen van bomen om meer voedsel te verbouwen, zelfs tot het punt waarop 85% van de bossen in Engeland verdwenen was, werd als een goede zaak gezien. Wie houdt er niet van meer eten? Maar nu willen mensen niet toegeven dat deze epische ontbossing van duizenden jaren geleden een aanzienlijke klimaatverandering heeft veroorzaakt.

Zelfs nu het bewijsmateriaal zich opstapelt om te bewijzen dat de industriële niveaus van broeikasgassen nog grotere problemen veroorzaken, willen veel mensen niet toegeven dat het een probleem is, en willen ze er niets aan doen. Zelfs als het concept van antropogene klimaatverandering krijgt brede publieke acceptatieligt het aantal mensen dat in hun persoonlijke leven een elektrisch voertuig aanschaft of andere betekenisvolle maatregelen op het gebied van het klimaat onderneemt, ver onder het aantal mensen dat tegen opiniepeilers zegt dat het een reëel probleem is.

Net als de mensen die doorgingen met de massamoorden op mammoeten en gigantische luiaards, willen we niet toegeven dat de manier waarop we zaken doen een groot genoeg probleem is om er daadwerkelijk iets aan te doen.

Hoe kunnen we dit veranderen?

Op dit punt wil ik het graag teruggeven aan de lezers, zodat ze ideeën kunnen opdoen over hoe we een betekenisvol verschil kunnen maken. Het is duidelijk dat we een echt probleem in de menselijke geest hebben, dat ons ervan weerhoudt echt een solide verband te leggen tussen ons gedrag en de problemen die uit voldoende van dat gedrag voortkomen.

Hebben we dokters (psychologie) in huis? Zo ja, wat drijft deze fundamentele ontkoppeling?

Als u op een bepaald moment in het verleden uw manier van doen op dit gebied hebt veranderd, wat heeft u dan ertoe aangezet die verandering door te voeren?

Als we niet beginnen met het identificeren van manieren om met deze fundamentele menselijke ontkoppeling om te gaan, zouden we uiteindelijk onze tijd kunnen verspillen met ruzie maken met mensen terwijl de problemen in de wereld zich verergeren. Of nog erger: we kunnen ervoor zorgen dat iedereen het met ons eens is over wat het probleem is en waarom het moet veranderen, maar kijk hoe iedereen er niets aan doet.

Mijn persoonlijke theorie is dat we altijd (zolang er mensen zijn) zo verstrikt zijn geraakt in de dagelijkse strijd om te overleven dat we geen tijd, geld of moeite willen besteden aan het veranderen van dingen. We kunnen altijd een groot probleem oplossen, zoals de ecologische voetafdruk van ons huishouden volgend jaar, als er niet zoveel rekeningen meer zijn, de klusjes waar we achterlopen en de projecten voor het verbeteren van het huis waar de vrouw actie op verwacht. Volgend jaar zal alles beter zijn, toch?

Ik bedoel, wie heeft er 600 tot 2000 dollar om de bedrading van het huis te verbeteren, nog eens 2000 dollar om een elektrische verwarming te plaatsen, en nog een hoop ander geld om de gastoestellen om te bouwen naar elektrisch? De oven, het fornuis, de oven, de boiler en misschien zelfs de droger werken momenteel allemaal prima, en er zijn op dit moment nog een aantal andere dingen achter mijn geld aan.

Maar volgend jaar komen er ook andere dingen na mijn geld. En het jaar daarna. En het jaar daarna. Om dit te verwezenlijken zal er serieuze, weloverwogen actie en opoffering nodig zijn, ondanks andere eisen.

Ik wil de lezers niet verleiden met de vraag: "Ben ik ook een domme aap zoals de mensen 10,000 jaar geleden?" omdat ik weet wat het antwoord daarop is, en ik vind het net zomin leuk als jij.

Waardeer je de originaliteit van CleanTechnica? Overweeg om een CleanTechnica-lid, ondersteuner, technicus of ambassadeur - of een beschermheer op Patreon.