Het vreemde verleden en de rommelige toekomst van 'begaafd en getalenteerd'

Hieronder is een gedeeltelijk transcript van deze aflevering. Het is echter ontworpen om gehoord te worden, dus we raden aan om naar de EdSurge Podcast-aflevering te luisteren Apple Podcasts, stikster, Spotify, of waar u ook luistert.

---

Hoe zou het voelen om een ​​boekenwurm te zijn - een kind dat het gevoel heeft dat ze er niet helemaal bij horen - en dat er iemand binnenkomt die je vertelt dat je speciaal bent. Dat je verborgen talenten hebt die niet worden herkend.

Dat je begaafd bent.

Dat overkomt veel kinderen. Het ene moment zit je in zogenaamde reguliere lessen, en het volgende moment krijg je een test en word je in speciale klassen geplaatst voor 'hoogbegaafden en getalenteerden'. Vaak hebben deze lessen boeiender materiaal en betere leerling-leraar ratio's.

Oké, hoe voelt het om het kind te zijn dat niet is geselecteerd?

Hoe dan ook, het is een groot moment voor veel kinderen, en een moment dat gebeurt op de leeftijd van 7 of 8 jaar.

Waar kwam het idee voor deze hoogbegaafde programma's vandaan? En hoe bepalen we wie er deel van mag uitmaken?

Het blijkt dat het idee van hoogbegaafd onderwijs meer dan een eeuw teruggaat tot een eigenaardig kind dat in 1877 werd geboren in een boerendorp in Indiana. Zijn naam was Lewis Terman.

Tegenwoordig hebben niet veel mensen zijn naam zelfs maar gehoord. Maar ooit was hij ongeveer zo beroemd als een hoogleraar psychologie maar kon krijgen.

Dat komt omdat Lewis Terman zo ongeveer de moderne IQ-test heeft uitgevonden. En hij wijdde een groot deel van zijn carrière aan wat hij zag als een groot probleem in het onderwijs: dat superslimme kinderen zich verveelden of over het hoofd werden gezien. Het was alsof er een onaangeboorde natuurlijke hulpbron was - een die Terman net zo waardevol leek te beschouwen als letterlijke diamanten, zoals in 'ruwe diamanten'.

Terman wilde veranderen hoe de wereld naar slimme kinderen keek. Omdat vroegrijpe kinderen in zijn tijd eerder als een probleem dan als een voordeel werden gezien. Mensen zagen ze eerder als asociaal. Het waren buitenbeentjes.

"De overkoepelende gedachte was destijds dat hoogbegaafde mensen veel mentale handicaps hadden", zegt Jaret Hodges, een assistent-professor aan de Universiteit van Noord-Texas die onderzoek heeft gedaan naar Terman. 'Je weet dat er het idee was van het krankzinnige genie, het worstelende genie. En Lewis Terman had zoiets van, geen moment wachten, laten we eens kijken hoe individuen met een hoog IQ eruit zien?

De hypothese van Terman was dat slimme kinderen niet gebroken waren, ze werden gewoon verkeerd begrepen. En hij geloofde dat het aanboren van deze hulpbron de sleutel was tot het creëren van een betere samenleving.

Hij begon deze 'begaafde' kinderen, zoals hij ze noemde, te bestuderen. Hij selecteerde meer dan 1,400 kinderen uit verschillende delen van Californië en verdiepte zich in hun leven.

Hij mat en woog en noteerde bijna alles wat hij kon bedenken:

waar hun grootouders waren geboren, aan welke gezondheidsproblemen ze leden,

de grootte van de schedelinhoud van de hoogbegaafde kinderen en de grijpkracht van zowel hun linker- als rechterhand.

Hij vroeg hun welke vakken ze op school leuk vonden, welke verzamelingen ze bijhielden (postzegels? planten?). En welke spelletjes ze graag speelden.

Hoogbegaafde jongens, ontdekte hij, toonden een grotere voorkeur voor wandelen, dansen, zwemmen, croquet, dominostenen en Parcheesi dan de controlegroep. Maar ze hadden minder interesse in basketbal, steltlopen, vliegeren en boertje spelen in het dal.

Hij stopte echter niet bij die eerste studie. Hij checkte om de paar jaar in om te zien hoe hun leven zich ontwikkelde. Die studie, bekend als de Terman Study of the Gifted, was een revolutionaire benadering van sociaalwetenschappelijk onderzoek. Niemand had ooit een dergelijk serieus longitudinaal onderzoek in de psychologie gedaan. En na de dood van Terman bleven onderzoekers deze begaafde mensen volgen, die vertederend bekend werden als 'Termieten'. Onderzoek naar deze rijke dataset is nog steeds gaande, en het is de langstlopende longitudinale studie aller tijden.

Dit jaar, zo blijkt, is het 100 jaar geleden dat dit onderzoek naar hoogbegaafde kinderen van start ging. Wat een natuurlijk moment lijkt om te vragen: hoe hebben Termans ideeën over intelligentie het onderwijs gevormd?

Die vraag leidde ons naar enkele duistere waarheden over Terman, en naar een verrassend fel debat dat momenteel gaande is over zijn nalatenschap – en over de toekomst van hoogbegaafd onderwijs.

Deze aflevering is onderdeel van Laarzenriemen, een podcastserie over verdienste, mythe en onderwijs. Dit is de derde van een serie van zes afleveringen die we coproduceren met onze vrienden van de journalistieke non-profitorganisatie Open Campus. We pakken populaire verhalen uit over wie welke kansen krijgt in Amerika, en vragen ons af hoe het allemaal anders zou kunnen zijn.

Luister naar de rest van de aflevering.

Bron: https://www.edsurge.com/news/2021-08-03-the-strange-past-and-messy-future-of-gifted-and-talented