Zijn Chinese banken te groot om te borgen?

Chinese banken zijn uitgegroeid tot de grootste ter wereld, waarbij de Industrial and Commercial Bank of China $ 5.8 biljoen aan activa onder beheer heeft.

Dat is veel meer dan de grootste niet-Chinese bank, JP Morgan, met $ 3.9 biljoen. De Bank of China zit er net boven op $ 4.1 biljoen, met de Agricultural Bank of China en de China Construction Bank op respectievelijk $ 4.3 biljoen en $ 4.5 biljoen.

De vier grootste banken ter wereld, allemaal Chinees, hebben in totaal $ 19 biljoen aan activa, meer dan het totale BBP van China van $ 17 biljoen.

Ter vergelijking: de grootste banken van de VS, JP Morgan, Bank of America, Citi en Wells Fargo, staan ​​samen op $ 10 biljoen, iets meer dan $ 11 biljoen met Goldman Sachs. Terwijl het BBP van de VS $ 23 biljoen bedraagt, twee keer zo groot als de grootste banken.

Wat gebeurt er dan als er iets misgaat in het Chinese banksysteem? Kan de overheid ze redden?

China's financiële tsunami

De Chinese economie verkeert in de slechtste vorm sinds het begin van de gegevens. Een vertraging in de vastgoedsector heeft de stemming getemperd nadat 'Socialisme met Chinese kenmerken' meer socialisme en minder Chinees werd na talrijke interventies van de Chinese president Xi Jinping op de markt.

Zijn nul-covid-beleid heeft brandstof toegevoegd aan een geschud vertrouwen, met tal van gegevens die wijzen op een aanzienlijke vertraging.

Nu kan de komst van hoge rendementen in de VS en Europa leiden tot een kapitaalvlucht, waarbij de CNY meer dan 7 dollar devalueert.

Dat heeft geleid tot ingrijpen van de centrale bank, PBoC, maar de politiek staat binnen twee weken centraal wanneer het grote congres in Peking bijeenkomt.

Een terugkeer van Xi Jinping voor een derde termijn, in strijd met gevestigde principes en regels, zou hem wel eens de allereerste 'officiële' dictator van een grote mogendheid kunnen maken sinds Mao en Stalin.

Dat zou er wel eens toe kunnen leiden dat buitenlands kapitaal zich terugtrekt, wat de spanningen verergert, zelfs als er onrust heerst op de obligatiemarkten.

Een liquiditeitscrisis in obligaties die in maart 2020 begon, wordt acuut naarmate de Federal Reserve Bank overgaat van de vraagzijde naar het aanbod.

Nu schulden duurder worden, kan China's economie met een diepe schuldenlast nog meer onder druk komen te staan.

Dat kan op zijn beurt leiden tot verliezen in het Chinese banksysteem, waarbij sommigen zich afvragen of PBoC in die situatie zou kunnen reageren.

Hoewel ze nog voldoende ruimte hebben op de rentetarieven, kan een plotseling wegzuigen van de liquiditeit het functioneren van het banksysteem gewoon stopzetten.

Als je bedenkt hoe enorm het is geworden, twee keer zo groot als dat van de Verenigde Staten, zou de drie decennia lange door schulden aangewakkerde boom in China wel eens kunnen leiden tot de grootste crash, misschien ooit.

Terug naar de jaren 90

Het mondiale monetaire financiële systeem past zich opnieuw aan. Het einde van twee decennia oorlog, voorafgegaan door aanzienlijke politieke turbulentie in zowel Trump als Brexit, heeft de aandacht van de elite gericht op het beëindigen van de stagnatie, zowel economisch als sentimenteel.

Westerse centrale banken normaliseren de rentetarieven, brengen risico's terug in het systeem, lenen aan het publiek en goede ouderwetse handel.

De nieuwe ijzeren dame, Liz Truss, reageert net als Groot-Brittannië in de jaren 80 op de huidige uitdagingen. 'Trickle down economics' is in diskrediet gebracht, zei de Amerikaanse president Joe Biden, maar de wind waait wat krachtig in de richting van het krimpen van de staat.

De publieke sector, Fed Printing, neemt daarom de achterbank en de markt neemt opnieuw de leiding.

Dit zet de omstandigheden op zijn kop die de opkomst van China mogelijk maakten. Een monetaire depressie in de VS en Europa tijdens de jaren dertig leidde tot kapitaalzoekende rendementen in China.

Het einde van die stagnatie terwijl de Chinese economie het maximale uithaalt, kan leiden tot een omkering van offshoring in zowel kapitaal als productie.

China kan daarom voor het eerst worden getest met betrekking tot hoe veerkrachtig hun economie is.

Hun gecentraliseerde commandostructuur lijkt te hebben geleid tot een zeer gecentraliseerd banksysteem, dat op zijn beurt het risico concentreert.

Dus de titelvraag stellen. Nu schulden duurder worden, lopen deze banken dan risico en zo ja, zijn deze banken dan gewoon te groot om te redden?

De Chinese regering heeft tekenen van nervositeit gegeven, maar een terugkeer van Xi – die heerste over een pandemie en handelsbesprekingen die duidelijk erg misgingen – zou heel goed kunnen suggereren dat er geen intenties zijn om van koers te veranderen.

In dat geval kan het kapitaal opdrogen en kan een onvermogen om zich aan te passen leiden tot een antwoord op de titelvraag als het centrum weer in beweging komt.