„Od 30 lat naciskamy przycisk drzemki” – powiedział w zeszłym tygodniu Johan Rockström, współtwórca modelu granic planetarnych, podczas Szczyt odliczający TED o reakcji człowieka na zmiany klimatyczne. Przypomniał zebranym, że najnowszy raport Międzyrządowego Zespołu ds. Zmian Klimatu jest szóstym raportem tego organu liczącego 195 członków.
„Nie lunatykujemy w stronę klifu. Lunatykujemy na polu minowym” – kontynuował Rockström po omówieniu problemu Punkty krytyczne klimatu na Ziemi. „Ryzykujemy, że na każdym kroku będziemy naciskać przyciski”.
Ujawnienie: Mój transport i wejście na pokład podczas wydarzenia TED Countdown zostały pokryte z datków filantropijnych na rzecz TED.
Później na scenie TED Countdown były wiceprezydent Stanów Zjednoczonych Al Gore nakreślił straszny obraz obecnego stanu zagrożenia klimatycznego. Wskazał na zniszczenia spowodowane huraganem Ida, rekordowe temperatury w 2020 r., podniesienie się poziomu morza, długotrwałą suszę w zachodnich Stanach Zjednoczonych (i innych częściach świata, gdzie susza doprowadziła do braku bezpieczeństwa żywnościowego) oraz rosnące pożary na całym świecie.
„Nie możemy pozwolić, aby te warunki stały się nową normalnością” – powiedział Gore. „To nie jest w porządku. I to jest przykład tego, dlaczego nie jest w porządku — uderzenie pioruna, które spowodowało wyciek gazu na środku Zatoki Meksykańskiej".
Gore odnotował także przewidywania dotyczące milionów, jeśli nie miliardów ludzi, którzy będą migrować z powodu zmiany klimatu – osób, które stały się lub staną uchodźcy klimatyczni.
„Jeśli będziemy kontynuować tę politykę przez kilka następnych dziesięcioleci, przewiduje się, że [obszary niezamieszkane] będą się powiększać, a miliardy ludzi znajdą się na obszarach, gdzie przebywanie na zewnątrz dłużej niż kilka godzin nie jest bezpieczne” – powiedział. Organizacja Narodów Zjednoczonych szacuje, że może tak być Do 1 r. 2050 miliard ludzi będzie uchodźcami klimatycznymi.
W tym momencie skutki zmian klimatycznych już się pojawiły i życie ludzi już zostało przez nie zmienione. Ale w jaki sposób rządy i korporacje mogą zareagować w sposób, który może złagodzić przyszłe skutki kryzysu klimatycznego?
Oto dwa wielkie pomysły prelegentów TED, które odpowiadają na to pytanie.
1. Spraw, aby zasoby — takie jak węgiel i paliwa kopalne — odeszły w przeszłość.
Spółki naftowe i gazowe w dalszym ciągu wykonują swoje dotychczasowe zadania i nie widać ich końca. Jak odnotowano w zeszłym tygodniu, Shell udostępnił plik strategię, aby do 2050 r. stać się firmą o zerowym bilansie netto, ale nadal produkuje ropę i gaz, ponieważ „świat nadal korzysta z ropy i gazu”.
Na scenie Gore zauważył, że tylko około 4 procent inwestycji przedsiębiorstw naftowych i gazowych przeznaczanych jest na odnawialne źródła energii. „I opowiadają Wall Street inną historię” – powiedział.
Historia, którą opowiadają na Wall Street, jest z nimi powiązana zwiększone inwestycje w tworzywa sztuczne.
Podczas swojego wystąpienia kanadyjska działaczka klimatyczna Tzeporah Berman – dyrektor programowa międzynarodowego w Stand.Earth i przewodnicząca Inicjatywa dotycząca traktatu o nierozprzestrzenianiu paliw kopalnych — zauważyła, że rządy regulują emisje, ale nie produkcję paliw kopalnych. I to jest problem.
„Nigdy nie zapomnę dnia, w którym siedziałem nad Porozumieniem paryskim i szukałem słów: paliwa kopalne, ropa, gaz, węgiel” – powiedział Berman. „Nie pojawiły się ani razu w światowym porozumieniu klimatycznym”.
Berman zauważył, że gdyby świat miał dziś zaprzestać ekspansji, w istniejących projektach ma więcej niż wystarczającą ilość paliw kopalnych, które można wykorzystać przy jednoczesnym zarządzaniu wycofywaniem ich wykorzystania.
„To nie jest zmiana, jeśli problem nadal narasta” – powiedział Berman.
Jak więc przestać narastać problem? Wejdz do Układ o nierozprzestrzenianiu paliw kopalnych, globalną inicjatywę mającą na celu wycofywanie paliw kopalnych i wspieranie sprawiedliwej transformacji, która ma rotrzymał adnotacje od władz miast — Los Angeles, Sydney i Barcelony, żeby wymienić tylko kilka — organizacji pozarządowych zajmujących się klimatem i osób prywatnych, w tym ponad 2,500 naukowców, pracowników akademickich i badaczy.
„Część krytyki, jaką otrzymujemy, dotyczy tego, że jest to zbyt duże, niewykonalne i zajmie zbyt dużo czasu” – powiedział Berman. „Dla mnie odpowiedź brzmi: «Nie mamy czasu na więcej tego samego»”.
2. Pracuj z naturą i wyobraź sobie nowe rozwiązania klimatyczne.
„Myślimy o uratowaniu oceanu przed wyciekami tworzyw sztucznych, ropy i ropy lub przed połowami” – powiedziała Susan Ruffo, starszy doradca ds. Oceanu i klimatu w Fundacji Narodów Zjednoczonych. „Powinniśmy pomyśleć o tym, jak ocean nas ratuje”.
Ocean już ratuje nas przed zmianami klimatycznymi, które powodujemy, będąc największym na świecie pochłaniaczem dwutlenku węgla — obecnie pochłania prawie jedną trzecią antropogenicznych emisji CO2. W jaki więc sposób ten ogromny zbiornik wodny może nam jeszcze bardziej pomóc w walce ze skutkami zmiany klimatu?
Po pierwsze, ludzie muszą się nim zająć, aby mieć pewność, że nadal funkcjonuje prawidłowo. Istnieją już dowody na to, że ocean ociepla się i zakwasza. A wzrost poziomu morza jest już rzeczywistością.
Ruffo wskazał na namorzyny, które mogą pochłaniają od czterech do 10 razy więcej węgla niż lasy lądowe, rafy ostryg jako rozwiązania, które mogą chronić przed sztormami przybrzeżnymi.
„W nowej rzeczywistości klimatycznej, którą stworzyliśmy, będziemy musieli nauczyć się w nowy sposób żyć z wodą i oceanem” – powiedział Ruffo. Ocean mógłby mieć do zaoferowania więcej rozwiązań.
Ocean to złożony system zajmujący 70 procent powierzchni planety, ale dopiero zaczynamy go rozumieć. Dla perspektywy, po prostu Zmapowano 20 procent dna oceanu.
„Jest o wiele więcej rzeczy, które moglibyśmy zrobić i o których moglibyśmy pomyśleć jako rozwiązania klimatyczne, i tak wiele, że wciąż rozbudzamy naszą wyobraźnię” – powiedział Ruffo.
Źródło: https://www.greenbiz.com/article/2-big-ideas-counting-down-emissions-2050-or-sooner
