7 wskazówek, jak poruszać się po sesji programowania w parach podczas rozmowy kwalifikacyjnej

Praca zespołowa i współpraca są ważniejsze niż kiedykolwiek wcześniej, ponieważ praca zdalna ewoluuje w pracę hybrydową. Firmy szukają sposobów na zatrudnienie programistów, którzy mają silne umiejętności kodowania i komunikacji. Programowanie w parach to jeden ze sposobów przetestowania obu.  

Jeśli proces rozmowy kwalifikacyjnej obejmuje sesję pracy z obecnym pracownikiem, niezwykle ważne jest zrozumienie nakazów i zakazów. Pracodawcy chcą zobaczyć, jak kandydat będzie pasował do zespołu, a także mierzyć różne umiejętności.

Jonathan Fernández, starszy konsultant programista w ThinkWorks, powiedział, że celem programowania w parach jest współpraca pracownika i kandydata do pracy nad rozwiązaniem problemu, a nie to, czy kandydat rozwiązuje problem.

"Niezrozumienie tego punktu może doprowadzić kandydata do podjęcia ważnych decyzji projektowych bez wcześniejszej konstruktywnej rozmowy na ten temat lub nawet wprowadzenia dodatkowej złożoności do ćwiczenia tylko po to, aby wykazać się wiedzą na temat konkretnej cechy języka” – powiedział. 

Sachin Gupta, dyrektor generalny HackerEarth, powiedział, że pracodawcy mierzą te możliwości podczas sesji programowania w parach:

• Umiejętności rozwiązywania problemów: czy dana osoba była w stanie zrozumieć problem, podzielić go na podproblemy, a następnie znaleźć rozwiązania?
• Jakość kodowania: czy dana osoba napisała czysty i łatwy do zrozumienia kod?
• Poprawność kodu: Czy kod obejmował wszystkie typowe scenariusze?
• Umiejętności komunikacyjne: Czy dana osoba miała debugować różne scenariusze, rozmawiać o złożoności kodu jako zastępstwie do napisania optymalnego kodu, przeprowadzić test warunków skrajnych i zoptymalizować kod?
• Zdolność do uczenia się: Czy dana osoba wydaje się chcieć i być w stanie uczyć się w pracy?

„Niektóre z bardziej postępowych procesów rozmów kwalifikacyjnych mają te kompetencje jako rubrykę, a każdy przeprowadzający rozmowę ocenia każdą kompetencję i wystawia ocenę, na podstawie której ustala się ogólnie – odrzucić, słabo zaakceptować lub zdecydowanie zaakceptować” – powiedział.

WIDZIEĆ: 13 portali z ofertami pracy w branży technologicznej ułatwia znalezienie nowej pracy, niezależnie od tego, czy chcesz pracować z domu, czy nie (TechRepublic)

Fernández powiedział, że sesje programowania w parach mają na celu zilustrowanie ogólnych umiejętności komunikacyjnych danej osoby.

„Zadawanie właściwych pytań na temat obudów narożnych, umiejętność wyjaśnienia kompromisów między jednym projektem a drugim lub używanie prostych przykładów do zilustrowania złożonych koncepcji to dobre wskaźniki” – powiedział Fernández. 

Oto cztery zalecenia i trzy zakazy dotyczące nawigacji w programowaniu w parach.

Jak zrobić dobre wrażenie

Pracodawcy mierzą umiejętności techniczne i miękkie podczas sesji programowania w parach. Wybrani kandydaci będą mogli wykazać się ogólnymi umiejętnościami kodowania i umiejętnością pracy w zespole. 

1. Wyjaśnij proces myślowy stojący za Twoimi decyzjami.
2. Pamiętaj o czytelności, łatwości konserwacji i rozszerzalności.
3. Przyjmuj konstruktywną krytykę z wdziękiem.
4. Pokaż, że możesz się uczyć i być częścią zespołu.

Fernandez napisał w ostatnim poście na blogu że programiści powinni zastanowić się, jak podczas rozmowy kwalifikacyjnej zilustrować swoje umiejętności w zakresie czytelności, łatwości konserwacji i rozszerzalności.

„Chociaż nie podejmujemy konkretnych działań podczas sesji parowania, oczekujemy, że kandydat zastosuje dobrze znane wzorce rozwoju (SOLID, YAGNI, KISS itp.) i dobre praktyki (rozwój oparty na testach), aby to osiągnąć, i my Uwielbiam też rozmawiać o tym, kiedy i dlaczego warto je stosować podczas kodowania” – powiedział.

Kolejnym ważnym elementem procesu jest wspólne radzenie sobie z pisaniem kodu i umiejętność przyjmowania konstruktywnej krytyki i przedstawiania jej podczas tej samej rozmowy. Kandydaci do pracy powinni potrafić zaakceptować krytykę kodu bez brania jej do siebie i czuć się komfortowo zadając trudne pytania podczas sesji programowania w parach, powiedział Fernández. 

„Przepychanie rozwiązania z empatią i logicznym rozumowaniem przed wdrożeniem doprowadzi do dyskusji, która może zaoszczędzić wiele czasu i pomoże zapewnić, że oboje w pełni zrozumieją implikacje zmiany” – powiedział. 

Firmy poszukują także programistów, którzy będą w stanie uwzględnić wielu użytkowników, w zależności od wykonywanego zadania. 

„Czasami trzeba postawić się w sytuacji użytkownika końcowego, czasem trzeba myśleć jak ten, kto płaci za infrastrukturę lub ten, kto dba o bezpieczeństwo platformy” – powiedział Fernández. „Działanie tego w tym samym czasie, gdy łączycie się w pary i wyjaśnianie swojej parze, jaki rodzaj kapelusza nosisz w danym momencie, to naprawdę dobra umiejętność”.

Nie popełniaj tych błędów 

Oprócz poszukiwania konkretnych umiejętności pracodawcy zwracają również uwagę na sygnały ostrzegawcze wskazujące, że dana osoba nie będzie pasować do zespołu. Fernández stwierdziła, że ​​sygnały ostrzegawcze mogą mieć podłoże techniczne, np. brak umiejętności testowania lub rozbieżność wartości kandydata w odniesieniu do kultury pracy, np. niedostateczne docenianie różnorodności w miejscu pracy. 

Krótka lista błędów wygląda następująco:

1. Nie przeskakuj od razu do właściwej odpowiedzi – pokaż swoją pracę.
2. Nie bój się zadawać pytań.
3. Nie przesadzaj ze swoimi umiejętnościami.

Gupta powiedziała, że ​​pracodawcy zwracają uwagę na wszelkiego rodzaju fałszywe oświadczenia, takie jak osoby twierdzące, że coś zrobiły, ale nie potrafiące tego poprzeć dowodami pracy.

„Sztywność myślenia to kolejna kwestia; zazwyczaj pokazuje to, że mogą nie być otwarci na uczenie się na swoich błędach” – stwierdził.

Gupta powiedział także, że kandydaci powinni pamiętać o zadawania pytań osobie przeprowadzającej rozmowę kwalifikacyjną.

„Ludzie wahają się przed zadawaniem pytań wyjaśniających, warunków brzegowych lub przypadków narożnych” – powiedział. „W efekcie uzyskują odpowiedź opartą na własnych założeniach, które mogą różnić się od założeń ankietera”. 

Gupta zalecił także przyjęcie iteracyjnego podejścia do problemu, zamiast identyfikować optymalne rozwiązanie już w pierwszym ujęciu.

 „Prowadzący rozmowę kwalifikacyjną oczekuje od kandydata, że ​​pokaże, w jaki sposób podchodzi do problemu, jak o nim myśli i w jaki sposób znalazł rozwiązanie, a nie tylko to, czy zna rozwiązanie” – powiedział.

Zobacz także