CBRS a Wi-Fi: jaka jest różnica?

kanały CBRS

CBRS, znany również jako Band 48 CBRS, wykorzystuje kanały w paśmie od 3550 MHz do 3700 MHz lub od 3.55 GHz do 3.70 GHz. Korzystanie z tych kanałów CBRS jest ograniczone do określonych lokalizacji. Ponieważ wojsko wykorzystuje niektóre z tych częstotliwości w niektórych miejscach, częstotliwości te musiały być dla nich nadal dostępne. W rezultacie FCC zdefiniowała następujące trzy poziomy użytkowników dla kanałów CBRS.

Poziom 1. Dostęp zasiedziały

Ten poziom obejmuje obecnych użytkowników, takich jak Marynarka Wojenna Stanów Zjednoczonych, którzy mają priorytetowy dostęp do całego pasma 150 MHz. Jednak ci operatorzy zasiedziali nie zawsze wykorzystują całe pasmo w każdej lokalizacji.

Poziom 2. Priorytetowy dostęp

Poziom 2 obejmuje użytkowników, którzy wzięli udział w aukcji w celu zakupu licencji na dostęp priorytetowy. 10-letnia odnawialna licencja zapewnia użytkownikom dostęp do kanału 10 MHz w określonej lokalizacji geograficznej. Użytkownicy mogą obejmować dostawców usług internetowych lub przedsiębiorstwa, które kupują licencje podczas aukcji.

Poziom 3. Ogólny autoryzowany dostęp

Ostatni poziom obejmuje licencjobiorców ogólnego autoryzowanego dostępu (GAA), którzy mogą uzyskać licencje bez żadnych opłat. Otrzymują dynamiczny dostęp do widma o szerokości 100 MHz. Częstotliwość jest przydzielana do użytku na obszarze geograficznym, aby uniknąć zakłóceń ze strony użytkowników wyższego poziomu.

Dostawcy sprzętu i SI połączyli się, tworząc Sojusz OnGo, dawniej Sojusz CBRS. Organizacja ta promuje stosowanie CBRS, prowadzi laboratoria testowe i certyfikuje każdy element wyposażenia dopuszczony do użytku w instalacji CBRS.

Weryfikacja systemu dostępu do widma

Zanim nowy system CBRS będzie mógł być używany, musi zostać zarejestrowany w systemie dostępu do widma (SAS). Zanim będzie można nadawać, system musi zażądać dostępu do przepustowości. System SAS sprawdza, czy żądane pasmo częstotliwości jest obecnie dostępne w określonej lokalizacji. FCC certyfikuje dostawców SAS, w tym Amdocs, CommScope i Federated Wireless.

Podczas gdy analiza SAS przydziela dostępne widmo, użytkownicy nie otrzymują wyłącznych praw do przepustowości. W latach następujących po wprowadzeniu dostępu GAA wielu nowych użytkowników zatłoczyło dostępną przepustowość, powodując konflikty. Trwają prace w ramach OnGo Alliance, Wireless Innovation Forum i dostawców nad metodą dynamicznego przydzielania przepustowości między systemami CBRS.

Porównaj CBRS i Wi-Fi

Dostępność licencji GAA otworzyła szeroką gamę aplikacji kluczowych dla rozwoju CBRS. Ponieważ CBRS staje się coraz bardziej popularny, często porównuje się go z Wi-Fi. Chociaż niektórzy przewidują, że CBRS wyeliminuje korzystanie z Wi-Fi, każdy z nich ma aplikacje tam, gdzie jest najbardziej odpowiedni. Poniżej przedstawiono niektóre obszary, w których CBRS i Wi-Fi różnią się.

Strefa pokrycia

Sygnał CBRS może obejmować kilka mil, w zależności od konstrukcji anteny i nie jest ograniczony do linia wzroku. Sygnały Wi-Fi mają mniejszy zasięg i mogą być blokowane między innymi przez ściany, półki i zakłócenia sygnału.

Możliwe jest zainstalowanie Wi-Fi w celu zapewnienia zasięgu lotniska, kompleksu magazynowego lub rozszerzonej sieci IoT, ale CBRS stanowi lepszy wybór dla większości instalacji rozległych.

Koszty bieżące

CBRS nie ma stałych kosztów. Gdy organizacje kupią i zainstalują sprzęt, nie ponoszą żadnych dodatkowych kosztów związanych z dzierżawioną przepustowością. Sprzęt Wi-Fi jest tańszy niż początkowa instalacja CBRS, ale organizacje korzystające z Wi-Fi mogą również potrzebować zainstalować więcej punktów dostępowych lub zmodernizować istniejące punkty dostępowe, aby zwiększyć zasięg.

Licencjonowanie i widmo

Wi-Fi wykorzystuje nielicencjonowane widmo w zakresie częstotliwości 2.4 GHz i 5 GHz. CBRS wykorzystuje współdzielone widmo w zakresie 3.55 GHz i 3.70 GHz, które mieści się w zasięgu Wi-Fi. Jak wspomniano powyżej, widmo CBRS jest podzielone na trzy poziomy, z których każdy wymaga określonych licencji.

Przypadki użycia CBRS

CBRS stał się dostępny na krótko przed pandemią COVID-19. W szczytowym momencie pandemii dzieci nie mogły osobiście uczęszczać do szkoły, a wirtualna nauka była niemożliwa dla wielu dzieci dzielnicach wiejskich, gdzie łącza szerokopasmowe były niedostępne lub dla tych, których rodzin nie było stać na dostęp szerokopasmowy. Jako alternatywę, niektóre okręgi szkolne zapewniły uczniom komputer i komórkowy hotspot. Ale ta opcja może być kosztowna, mniej niezawodna i mieć niższą przepustowość niż w przypadku kabla.

Kilka wiejskich okręgów szkolnych zainstalowało CBRS i obecnie obsługuje sieci prywatne, z planami na dodatkowe lokalizacje. Na przykład jeden okręg szkolny w Sacramento w Kalifornii instaluje obecnie sieć CBRS do celów edukacyjnych, telezdrowia i zastosowań administracyjnych. Pierwsza faza planu zapewni dostęp do kilku szkół w dystrykcie, podczas gdy druga faza zapewni dostęp do trzech lokali mieszkalnych.

OnGo Alliance opublikowało niedawno studia przypadków opisujące wykorzystanie CBRS w aplikacjach, takich jak szkoły, projekty deweloperskie, rafinerie ropy naftowej i miejska sieć w Las Vegas. Chociaż wykorzystanie CBRS jest nowe i oczekuje się, że będzie rosnąć, Wi-Fi również tutaj zostanie.