Jak Stany Zjednoczone uzbrajają dolara, aby utrzymać globalną hegemonię?

To jest opinia redakcyjna autorstwa Luke Mikic, pisarz, prezenter podcastów i analityk makro.

Jest to pierwsza część z dwuczęściowej serii o teorii Dollar Milkshake i jej naturalnym postępie w „Bitcoin Milkshake”.

Wprowadzenie

• „Dolar jest martwy!”
• „System Petrodollar się psuje!”
• „Rezerwa Federalna nie wie, co robi!”
• „Chiny grają w długą grę; Stany Zjednoczone planują dopiero cztery lata naprzód”.

Ile razy słyszałeś ostatnio takie twierdzenia makroekonomistów i rozsądnych zwolenników pieniądza? Tego typu komentarze stały się tak powszechne, że obecnie głównym nurtem jest głoszenie, że niedługo zobaczymy nieuchronną śmierć dolara amerykańskiego, a następnie upadek wielkiego imperium amerykańskiego. Czy współczesną Amerykę czeka taki sam los jak Rzym, czy też kraj wciąż ma ukrytą ekonomiczną dziką kartę w rękawie?

Podobnie ponure prognozy dotyczące dolara amerykańskiego pojawiły się w latach 1970
„Wielka inflacja” po porzuceniu standardu złota w 1971 r. Potrzeba było dynamicznego duetu Richard Nixon i Henry Kissinger, aby wyciągnąć królika z kapelusza, aby uratować dolara amerykańskiego. Skutecznie poparli USD ropą w 1973 roku, zapoczątkowując eksperyment petrodolara.

Był to genialny ruch, który przedłużył życie dolara i hegemoniczne panowanie USA jako dominującego światowego supermocarstwa. Lekcja, jaką powinniśmy wyciągnąć z tego przykładu w latach 1970., to nigdy nie lekceważyć wielkiego imperium. Nie bez powodu są imperium. Czy Stany Zjednoczone mogą być dziś zmuszone do zagrania kolejnej monetarnej dzikiej karty, aby zachować swoją władzę jako globalny hegemon w obliczu de-dolaryzacji?

Historia się nie powtarza, ale często rytmicznie.

Kolejne podobieństwo do lat 1970. ujawnia się dzisiaj, gdy przewodniczący Rezerwy Federalnej, Jerome Powell, agresywnie podnosi stopy procentowe, próbując walczyć z najbardziej niszczącą inflacją, jaką widzieliśmy od tamtego czasu. Czy Powell po prostu walczy z inflacją, czy też próbuje ocalić wiarygodność dolara amerykańskiego w środku wojny walutowej XXI wieku?

Uważam, że znajdujemy się na krawędzi implozji globalnie połączonego, opartego na fiducjarnym systemie finansowym. Obecnie na całym świecie istnieje ponad 180 różnych walut, a w tych dwóch artykułach opiszę, jak zakończymy dekadę z dwiema pozostałymi walutami. Kolejny dynamiczny duet, jeśli wolisz. 

Większość ludzi zakłada, że ​​te dwie pozostałe waluty będą w brutalnej opozycji do siebie, ale nie jestem tego taki pewien. Wierzę, że stworzą symbiotyczny związek, w którym będą się wzajemnie komplementować, tak jak pulchna wiśnia uzupełnia koktajl mleczny w ciepły, słoneczny dzień.

Ale jak się tam dostaniemy i dlaczego uważam, że dolar amerykański będzie jednym z ostatnich domina, które upadną? Prosta grawitacja! Tak, Stany Zjednoczone mają największy deficyt fiskalny wszechczasów. Tak, Stany Zjednoczone mają 170 bilionów dolarów niesfinansowanych zobowiązań. Ale grawitacja to grawitacja i jest to szacunkowe 300 bilionów dolarów grawitacji ekonomicznej na całym świecie, co sprawia, że ​​dolar amerykański będzie ostatnią walutą fiducjarną, która ulega hiperinflacji. To największy błąd, jaki ludzie popełniają, analizując dolara. Często patrzymy tylko na podaż dolarów i wykładniczo rosnący bilans Fed. 

Jednak wszyscy zapominają o pierwszej lekcji ekonomii 101: podaży i popycie. Na całym świecie istnieje ogromne zapotrzebowanie na dolary.

To jest publikacja Bitcoin, więc będę również omawiać rolę, jaką bitcoin może odgrywać w kaskadowym upadku waluty fiducjarnej, którego spodziewam się w nadchodzących miesiącach i latach.

Jeśli zaakceptujesz hipotetyczne założenie, że pewnego dnia świat będzie działał w oparciu o standard bitcoin, większość ludzi uzna, że ​​jest to złe dla Stanów Zjednoczonych, ponieważ są one obecnie posiadaczem statusu światowych rezerw. Jednak monetyzacja bitcoinów przynosi korzyści jednemu krajowi nieproporcjonalnie bardziej niż jakiemukolwiek innemu: Stanom Zjednoczonym.

• Silny dolar doprowadzi do hiperdolaryzacji.
• Konsekwencją hiperdolaryzacji jest zwiększona adopcja bitcoinów.
• Konsekwencją zwiększonej adopcji bitcoinów jest zwiększona adopcja stablecoin.
• Konsekwencją zwiększonej adopcji stablecoina jest wzrost adopcji dolara amerykańskiego!

Ta dynamiczna pętla sprzężenia zwrotnego ostatecznie stanie się pochłaniającą wszystko czarną dziurą w pieniądzu fiducjarnym.

Witamy w „Tezie Bitcoin Milkshake”, pysznym deserze makroekonomicznym, o którym nie słyszałeś. 

Pozwólcie, że wyjaśnię wiele z tych skomplikowanych, brzmiących teorii makroekonomicznych, które są dziś rozpowszechnione: petrodolary, eurodolary, koktajle mleczne z dolarami, koktajle mleczne z bitcoinami, „Zmieniający się porządek świata” Raya Dalio.

Co najważniejsze, wyjaśnię, jak wszystkie one odnoszą się do najsmaczniejszego dynamicznego duetu w makroekonomicznym deserowym miejscu: Dollar Milkshake spotyka się z Bitcoin Milkshake.

Teoria dolarowego koktajlu mlecznego

Do tej pory prawdopodobnie widziałeś efekty, które „Dolarowa teoria koktajlu mlecznegomiał na rynkach finansowych. Teoria Dollar Milkshake, stworzona i zaproponowana przez Brenta Johnsona w 2018 r., pomaga wyjaśnić, dlaczego każda klasa aktywów na świecie ulega kraterowaniu. Z globalnych akcji, akcji blue chip tech, nieruchomości i obligacji, pieniądze wypływają z aktywów i walut suwerennych narodów do globalnego bezpiecznego schronienia: dolara amerykańskiego.

Jeśli istnieje jeden wykres wyjaśniający Dollar Milkshake, to właśnie on.

Wydestylowana w najprostszej formie, teoria Dollar Milkshake wyjaśnia, w jaki sposób rozwinie się makroekonomiczna gra końcowa naszego supercyklu zadłużenia. Szczegółowo opisuje, w jakiej kolejności, według Johnsona, padną domino, gdy przejdziemy do nowego systemu monetarnego.

Część tego pysznego deseru „mleczny koktajl” składa się z bilionów dolarów płynności, które globalne banki centralne wydrukowały w ciągu ostatniej dekady. Johnson mówi, że USD będzie słomką, która wysysa całą tę płynność, gdy kapitał szuka bezpieczeństwa w czasach ryzyka finansowego. Kapitał płynie tam, gdzie jest najlepiej traktowany. Johnson proponuje, że dolar amerykański będzie ostatnią walutą fiducjarną, ponieważ suwerenne narody są zmuszone do dewaluacji i hiperinflacji własnych walut narodowych, aby pozyskać dolary amerykańskie, których potrzebują podczas globalnego kryzysu zadłużenia państwowego.

Mówiąc prościej, teoria Dollar Milkshake jest przejawem nierównowagi strukturalnej obecnego w naszym systemie monetarnym. Te nierównowagi były oczekiwane, a nawet przewidywane przez Johna Maynarda Keynesa na konferencji w Bretton Woods w 1944 roku i krytykowane przez Roberta Triffina w latach pięćdziesiątych i sześćdziesiątych. Konsekwencje odejścia od standardu złota bez użycia neutralnych aktywów rezerwowych w końcu powrócą i będą prześladować światową gospodarkę.

Ponieważ kula niszcząca dolara sieje obecnie spustoszenie w naszym systemie finansowym i bankrutujących rządach na całym świecie, pomyślałem, że nadszedł czas, aby powrócić do tego, co powiedziałem ponad rok temu:

Cytat ten pochodzi z artykułu, który opublikowałem w serii zatytułowanej „Bitcoin Wielki Wybuch, aby zakończyć wszystkie cykle”. W artykule przeanalizowałam historię 80-letnich, długoterminowych cykli zadłużenia oraz historię hiperinflacji, aby stwierdzić, że inflacja, która dopiero co podniosła głowę w 2021 roku, nie będzie przejściowa, a zamiast tego będzie przyspieszającym katalizatorem które popchnęłoby nas w kierunku nowego systemu monetarnego do końca dekady. Mimo spodziewanego przyspieszenia, przyspieszenie, które obserwujemy od połowy 2021 roku, wciąż mnie zaskoczyło.

Tutaj przyjrzę się bardziej szczegółowo pośrednim krokom związanym z tym globalnym kryzysem zadłużenia państwowego, badając rolę, jaką bitcoin będzie odgrywał w jego rozwoju. To da nam wskazówki, która prawdopodobnie będzie następną globalną walutą rezerwową po rozwinięciu tego supercyklu zadłużenia.

Wielu jest zdziwionych faktem, że dolar amerykański dziesiątkuje każdą inną walutę fiducjarną na świecie. Jak to jest możliwe? Istnieją dwa główne systemy, które doprowadziły do ​​nierównowagi strukturalnej obecnej w naszej globalnej gospodarce: rynek eurodolara i system petrodolara.

Znaczna część wspomnianego powyżej długu denominowanego w dolarach została utworzona przez banki poza Stanami Zjednoczonymi. Stąd pochodzi termin „eurodolary”. Nie będę Cię zanudzał wyjaśnieniem rynku eurodolara, a raczej podam tylko podstawy, które są istotne dla tej tezy. Kluczowym wnioskiem, który musimy zrozumieć, jest to, że rynek eurodolara ma podobno dziesiątki, a nawet setki bilionów dolarów!

Oznacza to, że w rzeczywistości jest więcej zadłużenia poza Stanami Zjednoczonymi niż w kraju. Wiele krajów albo zdecydowało się, albo zostało zmuszonych do zaciągnięcia długu denominowanego w dolarach amerykańskich. Aby mogli spłacić ten dług, muszą mieć dostęp do dolarów. W czasach spowolnienia gospodarczego, blokady globalnej gospodarki lub gdy eksport jest niski, te inne kraje czasami muszą uciekać się do drukowania własnych walut, aby uzyskać dostęp do dolarów amerykańskich na rynkach walutowych, aby spłacić długi denominowane w dolarach.

Kiedy indeks dolara rośnie — wskazując, że dolar amerykański umacnia się w stosunku do innych walut — wywiera to jeszcze większą presję na te kraje, które mają duże długi denominowane w dolarach. Właśnie tego jesteśmy dzisiaj świadkami, gdy indeks dolara (DXY) osiągnął szczyty od 20 lat.

Aby uzyskać bardziej szczegółowe omówienie teorii Dollar Milkshake i niszczycielskich skutków, jakie ma ona obecnie na rynkach, poświęciłem bloga wyjaśnianie tezy.

Ta dynamika koktajlu mlecznego tworzy ogromny popyt na dolary amerykańskie poza granicami kraju, co umożliwia i faktycznie wymaga od Fedu stworzenia ogromnych ilości płynności w celu zaopatrywania świata w dolary, których świat potrzebuje do obsługi swoich długów. Jeśli Fed chce, aby globalna gospodarka funkcjonowała efektywnie, musi po prostu dostarczać światu dolary. To jest kluczowy punkt. W globalnie połączonym świecie w czasie pokoju ma sens, by Fed dostarczał światu potrzebne dolary.

Odkąd jesteśmy w systemie petrodolara przez ostatnie 50 lat, doświadczyliśmy wielu wezwań do śmierci dolara. Jednak najbardziej niebezpieczne czasy, z jakimi zmagał się nasz system finansowy, pojawiły się, gdy brakowało dolarów amerykańskich, a DXY umocnił się w stosunku do innych walut.

Zabójczy Dollar Bull Runs

Dominująca narracja w otoczeniu makroekonomicznym w ciągu ostatniej dekady otaczała Fed i banki centralne historycznie bezprecedensową luźną polityką pieniężną. Wydaje się jednak, że to się zmieni w 2022 roku.

Obserwując, jak Fed i banki centralne na całym świecie podnoszą stopy procentowe, próbując kontrolować inflację, wielu jest zszokowanych i zdezorientowanych co do tego, co ten nowy paradygmat zacieśniania polityki pieniężnej będzie oznaczał dla naszej deglobalizowanej gospodarki światowej. Należy pamiętać: wszystkie waluty fiducjarne tracą siłę nabywczą w stosunku do towarów i usług.

Wszystkie waluty są szybko dewaluowane i ostatecznie powrócą do swojej wewnętrznej wartości 0 setki walut które istnieją od 1850 roku, większość z nich spadła do 0. Obecnie jesteśmy świadkami trendu ostatnich 150 lub więcej do 0 w globalnym konkurencyjnym spadku do dna.

Jednym z głównych miar, których wszyscy używają do pomiaru tej względnej siły, jest indeks dolara. Jest mierzony w sześciu głównych walutach: euro, jenie japońskim, funcie brytyjskim, dolarze kanadyjskim, koronie szwedzkiej i franku szwajcarskim.

DXY od 1971 r. przeżył trzy duże spadki, które zagroziły stabilności globalnego systemu finansowego. Za każdym razem, gdy dolar rośnie w górę, niszczy bilanse krajów rynków wschodzących, które zaciągnęły zbyt duży dług w USA przy zbyt małych rezerwach. 

W tym cyklu hossy dolarowej nie tylko rynki wschodzące są na obrzeżach, które cierpią z powodu gwałtownego wzrostu dolara amerykańskiego. Każda waluta jest dziesiątkowana w zamian za potężnego dolara. Japoński jen od dawna uważany jest za bezpieczną przystań obok dolara amerykańskiego i przez lata był utrzymywany jako waluta plakatowa przez ekonomistów keynesowskich. Mieli radość wskazywania na olbrzymią Japonię 266% stosunek zadłużenia do PKB, wraz z ogromnym bilansem Banku Japonii o wartości 1,280 bilionów jenów z dekadami niskiej inflacji.

W styczniu 1.3 r. Japonia posiadała 2022 biliona dolarów amerykańskich papierów skarbowych, wyprzedzając Chiny jako największego zagranicznego posiadacza amerykańskiego długu. 

Ostatnio zarówno Japończycy, jak i Chińczycy uciekło się do sprzedaży swoich udziałów skarbowych USA bo cierpią z powodu globalnego niedoboru dolara.

Słaby japoński jen jest zazwyczaj zły dla Chin, ponieważ japoński eksport staje się tym bardziej atrakcyjny, im słabszy jen. Dlatego za każdym razem, gdy jen znacznie się osłabił, zwykle podążał za nim juan. Wydaje się, że w 2022 r. nie będzie wyjątku od tej reguły, a szczególną uwagę należy zwrócić na inne eksportujące waluty azjatyckie, takie jak won południowokoreański i dolar hongkoński.

Następnie mamy peg dolara Hongkongu, który również znajduje się na krawędzi poważnego wybicia, ponieważ nadal uderza w peg 7.85. 

Przenosząc naszą uwagę na inny zubożały energetycznie obszar, widzimy, że USD również wykazuje ogromną siłę w stosunku do euro, które jest drugą co do wielkości walutą na świecie. EUR/USD przełamał 20-letnią linię wsparcia i po raz pierwszy od 20 lat znalazł się poniżej parytetu z dolarem. Strefa euro bardzo cierpi z powodu kruchego systemu bankowego i kryzysu energetycznego, a jej waluta straciła 20% swojej wartości w stosunku do dolara tylko w ciągu ostatnich 18 miesięcy. 

Europejski Bank Centralny wydaje się być w stanie kryzysu, ponieważ stopy procentowe ledwo osiągnęły poziom dodatni, podczas gdy Fed podniósł stopę funduszy federalnych do prawie 4%. 

Spowodowało to znaczny odpływ kapitału z Europy, a ze względu na niedawną zmienność na ich rynku obligacji, prezes EBC Christine Lagarde została zmuszona do ogłoszenia nowej formy luzowania ilościowego (QE). To narzędzie „antyfragmentacji” to nowa forma QE, w ramach której EBC sprzedaje niemieckie obligacje, aby kupić włoskie obligacje, próbując utrzymać pękniętą strefę euro. 

Ta hossa na dolara sieje spustoszenie w największych i najbezpieczniejszych walutach świata. Jen, euro i juan to trzy największe alternatywy dla dolara amerykańskiego i wszystkie są konkurentami, gdyby Stany Zjednoczone utraciły status waluty rezerwowej. Jednak to waluty rynków wschodzących są najbardziej odczuwalne. Kraje takie jak Turcja, Argentyna i Sri Lanka doświadczają inflacji powyżej 80% i są doskonałym przykładem tego, jak niszcząca kula dolara najbardziej boli mniejsze kraje.

Co jest następne?

DXY miał piekielną passę w ciągu ostatnich 12 miesięcy, więc wycofanie by mnie nie zaskoczyło. Zarówno DXY, jak i bardziej ważony indeks szerokiego dolara są bardzo rozszerzone po parabolicznych wzrostach w 2022 r. i oba obecnie wyłamują się ze swoich parabol. 

Czy możemy zobaczyć, jak bilans Fed osiągnie 50 bilionów dolarów, a jednocześnie widzimy hiperdolaryzację w miarę wchłaniania rynku eurodolara?

To możliwe, ale myślę, że Fed pędzi z czasem. System petrodolarów gwałtownie się załamuje, ponieważ kraje BRICS ścigają się, aby ustanowić nową walutę rezerwową.

Ważne jest, aby zauważyć, że ten scenariusz z koktajlem mlecznym zawsze się rozwijał. Strukturalna nierównowaga w naszym systemie finansowym zawsze nieuchronnie przejawiałaby się w efekcie domina w postaci załamań walutowych, o których mówił Brent Johnson.

Co ciekawe, uważam, że niektóre ostatnie wydarzenia faktycznie przyspieszyły ten proces. Tak, widzę wszystkie drogowskazy, które wskazują dolarowi złoczyńcy; dolar w końcu umrze, ale jeszcze nie. Zastanówmy się jednak nad tym, że dolar w rzeczywistości umiera, a USD straci status waluty rezerwowej.

Kto przejmie globalną walutę rezerwową świata?

Z powodów ekonomicznych, o których wspomniałem powyżej, nie wierzę, że euro, jen czy nawet chiński juan są opłacalnymi zamiennikami dolara amerykańskiego. W niedawnym artykule zatytułowanym „Globalne wojny walutowe w latach 2020”, zbadałem tezy Raya Dalio i Zoltana Possara i wyjaśniłem, dlaczego uważałem, że obaj ignorują geopolityczne, demograficzne i związane z energią przeciwności, z jakimi borykają się wszyscy konkurenci w USA

Wierzę, że towary są znacznie niedowartościowane i że zobaczymy „supercykl towarowy” w latach 2020. ze względu na dziesięciolecia niedoinwestowania w branży. Wierzę również, że zabezpieczenie towarów i energii będzie odgrywać kluczową rolę w bezpieczeństwie narodu, ponieważ świat nadal się deglobalizuje. Jednak — nie zgadzając się tutaj z Pozsarem — wspieranie pieniędzy towarami nie jest rozwiązaniem problemu, przed którym stoi świat.

Uważam, że dolar amerykański będzie ostatnią walutą fiducjarną, w której nastąpi hiperinflacja, i faktycznie oczekuję, że utrzyma on status waluty rezerwowej, dopóki ten długoterminowy cykl zadłużenia się nie zakończy. Idąc krok dalej, uważam, że istnieje duże prawdopodobieństwo, że Stany Zjednoczone będą ostatnim krajem, który kiedykolwiek otrzyma tytuł „globalnego emitenta waluty rezerwowej”, jeśli dobrze rozegrają swoje karty.

Omówimy teorię Bitcoin Milkshake w części drugiej.

To jest gościnny post Luke'a Mikica. Wyrażone opinie są całkowicie ich własnymi i niekoniecznie odzwierciedlają opinie BTC Inc lub Bitcoin Magazine.