Milczący satelita wojskowy gotowy do lotu rakietą Pegasus na orbitę

Mały amerykański satelita wojskowy o nazwie Odyssey, zaprojektowany i zbudowany w niecały rok przez nową, tajną jednostkę zajmującą się projektami specjalnymi Sił Kosmicznych, ma wystartować wcześnie w niedzielę z samolotu u wybrzeży Kalifornii na pokładzie rakiety Northrop Grumman Pegasus.

Celem misji jest zademonstrowanie, w jaki sposób wojsko może rozwijać i wystrzeliwać satelity w krótszych ramach czasowych. Mały statek kosmiczny, o którym rzecznik sił kosmicznych powiedział, że nazywa się Odyssey, jest zapięty wewnątrz stożka nosowego rakiety Pegasus XL.

Wyrzutnia Pegasus na paliwo stałe jest zamontowana pod brzuchem odrzutowca nośnego L-1011 oczekującego na start z bazy sił kosmicznych Vandenberg w Kalifornii. Oczekuje się, że trzysilnikowy samolot wystartuje około godziny przed startem, który według sił kosmicznych jest ustawiony na 4:11 czasu wschodnioamerykańskiego (1:11 czasu PDT; 0811 GMT) w niedzielę.

Northrop Grumman i siły kosmiczne nie planują transmisji na żywo z premiery.

Istnieje 60% szans na akceptowalną pogodę w niedzielnym wystrzeleniu, głównie ze względu na grubą warstwę chmur morskich w Vandenberg, która może uniemożliwić start samolotu L-1011 o nazwie „Stargazer”.

Według Northrop Grumman, rakieta Pegasus XL o długości 55 stóp (17 metrów) jest w stanie umieścić ładunek o wadze do 1,000 funtów (450 kilogramów) na niskiej orbicie okołoziemskiej. Rakieta składa się z pierwszego stopnia ze skrzydłami i dwóch dodatkowych silników zasilanych paliwem stałym.

Odrzutowiec L-1011, z załogą dwóch pilotów, inżyniera pokładowego i dwóch operatorów startowych, poleci na zachód z Vandenberg do skrzynki zrzutowej Pegasus około 150 mil (250 kilometrów) od wybrzeża.

„W tym momencie jesteśmy już prawie gotowi do działania”, powiedział Kurt Eberly, dyrektor działu pojazdów nośnych Northrop Grumman. „Monitorujemy pogodę. Warstwa morska poruszała się w nocy, a jej start zaplanowano na wczesny poranek. Będziemy więc to monitorować pod kątem niektórych ograniczeń samolotów pod względem minimalnych pułapów sufitowych i minimalnych widoczności, i mamy nadzieję, że uda nam się to wyjaśnić.

Misja rozpoczynająca się w niedzielę jest znana jako TacRL-2 i jest częścią programu „Tactically Responsive Launch” Sił Kosmicznych.

Urzędnicy wojskowi ujawnili kilka szczegółów na temat satelity Odyssey.

Major Nick Mercurio, rzecznik sił kosmicznych, powiedział, że ładunek jest „satelitą demonstracyjnym technologii świadomości domeny kosmicznej”. Świadomość domeny kosmicznej to dziedzina, która obejmuje wykrywanie, śledzenie i charakterystykę satelitów i śmieci na orbicie.

Ostrzeżenia w przestrzeni powietrznej sugerują, że rakieta Pegasus XL wystartuje po trajektorii na południe od skrzynki zrzutowej nad Oceanem Spokojnym, prawdopodobnie celując w orbitę synchroniczną ze słońcem o nachyleniu około 98 stopni.

Załoga samolotu Stargazer wyda rozkaz wypuszczenia rakiety Pegasus XL o wadze 53,000 24 funtów (39,000 ton) na wysokości 11,900 XNUMX stóp (XNUMX XNUMX metrów). Pięć sekund później pierwszy stopień Pegaza zostanie zapalony, aby rozpocząć wznoszenie na orbitę.

Trzy stopnie rakiety zakończą spalanie w mniej niż 10 minut przed wypuszczeniem satelity Odyssey na orbitę.

Sonda Odyssey została zbudowana przez nową organizację o nazwie „Space Safari”, wzorowaną na tajnym programie Sił Powietrznych „Big Safari”, który modyfikuje samoloty do specjalnych misji, jak mówi generał Jay Raymond, szef operacji kosmicznych w siłach kosmicznych.

„To, co mnie martwi, to nasza zdolność do szybkiego poruszania się, więc wszystko, co robimy w siłach kosmicznych, ma na celu umożliwienie nam szybkiego poruszania się” – powiedział Raymond w czwartek podczas wirtualnej dyskusji prowadzonej przez Radę Stosunków Zagranicznych. „Więc około rok temu rzuciłem wyzwanie naszej organizacji zajmującej się przejęciami, aby rozwinęła zdolność w taktycznych ramach czasowych, zintegrowała ją z pojazdem nośnym i wystrzeliła, a zobaczymy, jak szybko możemy to zrobić.

„Postawiliśmy więc organizację o nazwie Space Safari, wzorowaną na tym, co zrobiły Siły Powietrzne ze swoim programem Big Safari, i w niecały rok zdjęli z siebie komponenty satelitarne, powiązali je z autobusem satelitarnym, który był z półki, poskładał go i jest satelitą świadomości domeny kosmicznej”.

Raymond powiedział, że zbudowanie satelity do nawigacji GPS zajmuje około pięciu lat.

– To nie wystarczy – powiedział.

Zbudowanie i wystrzelenie statku kosmicznego w niecały rok może utorować siłom kosmicznym drogę do szybkiego rozmieszczenia satelity w odpowiedzi na pojawiające się zagrożenie lub do zastąpienia kluczowego satelity w czasie wojny.

„To pierwszy eksperyment i jestem dumny z zespołu” – powiedział Raymond. „Minął niecały rok od kiedy rzuciłem im wyzwanie do premiery”.

Po zbudowaniu satelity siły kosmiczne były przechowywane do maja, kiedy urzędnicy wezwali go do startu.

„W pewnym sensie mieliśmy to na półce. Właśnie daliśmy im 21-dniowe wezwanie, mówiąc: przygotuj się do startu za 21 dni” – powiedział Raymond

Siły Kosmiczne przyznały Northrop Grummanowi kontrakt o wartości 28.1 miliona dolarów na start TacRL-2 w lipcu ubiegłego roku. Departament Obrony przyznał zlecenie w ramach kontraktu Orbital Services Program-4, który obejmuje usługi wystrzeliwania małych i średnich satelitów wojskowych do 2028 roku.

Northrop Grumman przechowywał rakietę Pegasus XL na misję TacRL-2. Była to jedna z dwóch rakiet Pegasus wyprodukowanych dla Stratolaunch, firmy założonej przez nieżyjącego miliardera Paula Allena. Stratolaunch opracował największy samolot, jaki kiedykolwiek zbudowano, i kupił dwie rakiety Pegasus, aby wystrzelić z tego gigantycznego samolotu, a następnie planował pracować nad własnym pojazdem startowym.

Ale postęp Stratolaunch zwolnił po śmierci Allena w 2018 roku, a firma porzuciła plany wystrzelenia rakiet Pegasus. Zamiast tego Stratolaunch powiedział w zeszłym roku, że pracuje nad naddźwiękowym pojazdem testowym.

Samolot Stratolauncha z powodzeniem poleciał po raz pierwszy w 2019 roku i wykonał drugi lot testowy w kwietniu.

Po zmianie planów Stratolaunch, Northrop Grumman ponownie nabył prawie kompletne rakiety Pegasus od Stratolaunch, aby zaoferować je innym klientom.

Eberly powiedział, że Northrop Grumman i siły kosmiczne opracowali, jak wykonać misję TacRL-2 w miesiącach poprzedzających wezwanie 22 maja, w tym uzgodnili z Western Range w Vandenbergu parametry bezpieczeństwa lotu. Ale niektóre szczegóły, takie jak orbita i trajektoria celu, były znane zespołowi Pegasus dopiero 21 dni temu.

„Powiedziałbym, że było to bardzo udane” – powiedział w wywiadzie. „To, co właśnie zrobiliśmy z zespołem pojazdów kosmicznych, jest naprawdę trudne. Otrzymaliśmy wezwanie 21 dni temu w sobotni wieczór. Nasz zespół właśnie wkroczył do akcji. W tym powołaniu otrzymaliśmy wskazówki dotyczące trajektorii i miejsca startu oraz kilka innych szczegółów. Dlatego nasz zespół musiał się do tego przystosować”.

Satelita Odyssey dotarł do Vandenberg w ciągu ostatnich trzech tygodni. Technicy zamknęli statek kosmiczny wewnątrz owiewki ładunku Pegasusa przed połączeniem go z rakietą.

Zespoły naziemne w Vandenberg połączyły w środę rakietę Pegasus XL z lotniskiem L-1011.

Rakieta Pegasus, opracowana komercyjnie przez Orbital Sciences, obecnie część Northrop Grumman, odbyła 44 misje satelitarne od 1990 roku. Ocean Spokojny i Wyspy Kanaryjskie.

Pomimo wzrostu liczby małych operatorów satelitarnych, rakieta Pegasus wystartowała tylko dwa razy w ciągu ostatnich siedmiu lat w warunkach rosnącej konkurencji ze strony innych firm startowych, takich jak SpaceX. Inni dostawcy startów w sektorze małych satelitów, tacy jak Rocket Lab i Virgin Orbit, również wkraczają na rynek obsługiwany niegdyś przez rakietę Pegasus.

Ostatnia misja Pegaza w 2019 roku wystrzeliła satelitę badawczego NASA. NASA zapłaciła 56.3 miliona dolarów za wystrzelenie satelity na rakiecie Pegasus.

Misja ta została opóźniona o ponad dwa lata z powodu problemów technicznych z Pegazem. NASA postanowiła w 2019 roku wystrzelić przyszłego satelitę naukowego na pokładzie rakiety SpaceX Falcon 9, znacznie większej wyrzutni niż Pegasus.

Imaging X-ray Polarimetry Explorer, czyli IXPE, został pierwotnie zaprojektowany do wystrzelenia na rakiecie Pegasus. Falcon 9 SpaceX jest znacznie przewymiarowany jak na satelitę IXPE, ale ma możliwość wystrzelenia małego ładunku na unikalną orbitę równikową z Cape Canaveral.

A SpaceX może wykonać premierę za 50.3 miliona dolarów, podcinając poprzednią publicznie dostępną cenę Pegaza. Zamówienie na 28 milionów dolarów na misję TacRL-2 to połowa ceny, jaką NASA zapłaciła za ostatnią misję Pegasus w 2019 roku.

Eberly powiedział, że rakieta Pegasus, zaprojektowana przez Orbital Sciences w latach 1980. jako pierwsza prywatna wyrzutnia satelitów, nadal ma do odegrania rolę w branży wyrzutni.

„Solidny napęd rakietowy jest być może nieco droższy niż niektóre tanie nowe podmioty, które pojawiają się” – powiedział. "Rozumiemy to."

Według Eberly zaletą wyrzutni na paliwo stałe jest to, że są one z natury responsywne.

„Można je przechowywać przez wiele, wiele lat, a potem są gotowe do wystrzelenia w mgnieniu oka” — powiedział Eberly. „Solidna technologia silników rakietowych może zapewnić bardzo krótkie czasy wezwania i szybkość reakcji. To, czego wymaga, to wykonać całą pracę z góry, przygotować się i zrealizować plan.

Northrop Grumman ma jeszcze jedną rakietę Pegasus XL w hangarze i mógłby zbudować więcej. Jak dotąd Pegasus nie ma klienta poza niedzielną misją TacRL-2.

Siły Kosmiczne wystosowały na początku tego roku prośbę o propozycje dwóch dodatkowych taktycznych misji startowych — TacRL-3 i 4 — na loty w 2022 i 2023 roku.

Wojsko w 2019 roku wybrało Aevum, Firefly, Northrop Grumman, Rocket Lab, SpaceX, United Launch Alliance, VOX Space i X-Bow jako kwalifikujące się do rywalizacji w misjach OSP-4, w tym TacRL-3 i 4.

Startowana z ziemi rodzina rakiet Minotaur, wywodząca się z wycofanych z eksploatacji wojskowych pocisków rakietowych na paliwo stałe, oraz odpalana w powietrzu rakieta Pegasus to oferty Northrop Grumman w ramach kontraktu OSP-4.

„Jeśli istnieje potrzeba skrócenia tych czasów wezwania, wtedy stałe mogą mieć miejsce do pełnienia tej roli” – powiedział. „Oprócz pojazdów wystrzeliwanych z ziemi, wystrzeliwana z powietrza bryła zapewnia elastyczność w bazowaniu i punkcie zrzutu, a także pozwala na szybsze dotarcie na różne orbity, niż byłoby to możliwe, gdyby trzeba było wystartować z uziemić w stałym punkcie startowym.

— Może jest tam rola — powiedział Eberly. „Więc zamierzamy wykonać naszą najlepszą pracę tutaj na TacRL-2 i dać z siebie wszystko… A potem po misji zobaczymy, co z tego wyjdzie”.

E-mail Autor.

Śledź Stephena Clarka na Twitterze: @ StephenClark1.

Źródło: https://spaceflightnow.com/2021/06/12/hush-hush-military-satellite-ready-to-ride-pegasus-rocket-into-orbit/