Dramatyczne prognozy w Organizacji Narodów Zjednoczonych Międzyrządowy Zespół ds. Zmian Klimatu Specjalny raport klimatyczny opublikowane na początku tego roku zwróciły uwagę na konsekwencje ciągłej emisji gazów cieplarnianych, a korporacje na całym świecie zwróciły na to uwagę.
Od giganta CPG, firmy P&G, po potęgę technologiczną Hitachi, duże przedsiębiorstwa zobowiązują się do osiągnięcia zerowej emisji netto w swoich łańcuchach dostaw do 2050 r. Od zanieczyszczeń wytwarzanych przez transport po odpady wytwarzane przez opakowania nienadające się do recyklingu i biopochodne, łańcuchy dostaw stanowią ogromny część zasobów dwutlenku węgla firmy – a zatem ogromna szansa na potencjalne złagodzenie zmian klimatycznych.
Zaopatrzenie odgrywa decydującą rolę w kształtowaniu wpływu marki na środowisko, głównie ze względu na złożoność sieci dostawców na skalę przedsiębiorstwa i historyczny brak widoczności emisji w łańcuchu wartości. Niezależnie od tego, jak trudne jest to dążenie do neutralności pod względem emisji dwutlenku węgla, jest ono konieczne.
Zrównoważone zaopatrzenie nie jest już celem korporacyjnym, ale globalnym.
Zdecydowane działania liderów korporacji na środowisko wymagają zrozumienia, w jaki sposób zamówienia uwzględniają ślad węglowy, wyzwań związanych z dokładnym śledzeniem zrównoważonego rozwoju oraz tego, dlaczego zmiana sposobu rozliczania offsetów będzie miała wpływ na naszą przyszłość.
Odkodowanie śladu dostawców
Badanie opublikowane przez Światowe Forum Ekonomiczne odkryli, że osiem największych światowych łańcuchów dostaw odpowiada za ponad 50 procent światowych emisji gazów cieplarnianych. Ślad węglowy światowego handlu jest tak duży, że osiągnięcie zerowej emisji dwutlenku węgla netto byłoby głównym zwycięstwem w walce ze zmianami klimatycznymi.
Chociaż ślad węglowy korporacji jest często omawiany w całości, jego walkę można podzielić na trzy obszary. Firmy rozliczające się ze swoich emisji dwutlenku węgla zazwyczaj kategoryzują swoje kompensacje jako emisje z Zakresu 1 i Zakresu 2 (te produkowane bezpośrednio przez przedsiębiorstwa lub pośrednio poprzez zakup energii) lub Zakres 3 (emisje, które powstają poza bezpośrednią kontrolą).
Rozwiązanie problemu emisji z zakresów 1 i 2 jest wyzwaniem gospodarczym, aczkolwiek łatwiejszym do podjęcia w sposób proaktywny. Podczas gdy emisje z zakresu 1 i 2 stanowią dwie trzecie rozliczeń emisji przedsiębiorstwa, emisje z zakresu 3 odpowiadają za prawie 80 procent ich całkowitego wpływu na klimat.
Wyzwanie, jakie stanowią emisje pośrednie
Emisje z zakresu 3 to emisje, które występują w łańcuchu wartości przedsiębiorstwa, czyli w kanałach niższego i wyższego szczebla, które kierują przepływem dostaw. Ze względu na złożoność monitorowania produkcji, transportu i dystrybucji surowców w przypadku dostawców z poziomu N, emisje z zakresu 3 są z natury najrzadziej uwzględniane.
W rzeczywistości, Badania EcoVadis pokazuje, że choć zaangażowanie przedsiębiorstw w zakresie zrównoważonego rozwoju wzrosło na całym świecie, osiągnięcie celów, szczególnie w łańcuchu dostaw, nadal jest w toku. W szczególności EcoVadis odkrył, że tylko 48 procent respondentów dostawców uważa, że organizacje zakupowe, z którymi współpracują, są naprawdę zaangażowane w zrównoważony rozwój i aktywnie z nimi współpracują, aby promować praktyki zrównoważonego rozwoju w ich stosunkach handlowych.
Wdrożenie dokładnego rozliczania emisji dwutlenku węgla we wszystkich obszarach procesu zaopatrzenia i zaopatrzenia może odkryć znaczące możliwości ograniczenia wpływu na środowisko. Wiele organizacji rozpoczęło dążenie do neutralności pod względem emisji dwutlenku węgla od organizowania bezpośrednich inicjatyw mających na celu optymalizację zużycia zasobów. W swoim zobowiązaniu do wyeliminowania kompensacji emisji dwutlenku węgla, P&G zauważyła, że opracowała technologię, która wyeliminuje potrzebę wytwarzania produktów wykorzystujących tworzywo poliolefinowe, toksyczną „wieczną substancję chemiczną”. W połączeniu ze strategiami redukcji emisji dwutlenku węgla w łańcuchu wartości takie masowe innowacje w zakresie materiałów lub produktów mogą mieć ogromny wpływ.
Zajęcie się zrównoważonym łańcuchem wartości jest zadaniem bardziej złożonym. Można to jednak osiągnąć poprzez skuteczną optymalizację partnerów i dostawców w łańcuchu wartości oraz inwestycje w bardziej wydajne procesy, zrównoważone systemy i sprzęt. Jeśli inwestowanie w całkowicie nowe procesy lub systemy nie jest logistycznie wykonalne, firma może w razie potrzeby zastąpić lub zmienić swoje praktyki, aby wyeliminować niezrównoważone materiały lub procesy i wprowadzić przyjazne dla środowiska alternatywy.
Czysty łańcuch wartości
Biorąc pod uwagę historyczny brak sprawozdawczości na temat emisji z zakresu 3, może się wydawać, że w walce o bardziej zrównoważone łańcuchy dostaw pozostaje jeszcze wiele do zrobienia. Już, proste ćwiczenie polegające na stworzeniu ścieżki dekarbonizacji wykonane przez firmę McKinsey sugeruje, że 30 procent całkowitych emisji w zakresie 3 można zmniejszyć za pomocą stosunkowo prostych środków, w tym optymalizacji i pozyskiwania dostawców niskoemisyjnych.
Zrównoważone zaopatrzenie nie jest już celem korporacyjnym, ale globalnym; i choć zapewnienie przejrzystości pod względem emisji dwutlenku węgla jest wyzwaniem, jest to kluczowy krok w kierunku ratowania planety i ludzi, którym biznes służy.
SIG to największe na świecie i cieszące się największym zaufaniem stowarzyszenie członkowskie skupiające specjalistów ds. zakupów i ryzyka stron trzecich. W przeciwieństwie do innych sieci profesjonalnych, które najpierw sprzedają, a później kształcą, SIG koncentruje się szczególnie na pomaganiu członkom w zwiększaniu wartości biznesowej przez cały dzień, każdego dnia. Ponad 55,000 500 członków reprezentujących organizacje z list F1000 i Global XNUMX ufa firmie SIG w zakresie certyfikacji, szkolenia, łączenia i edukowania swoich zespołów.
Źródło: https://www.greenbiz.com/article/procurements-carbon-transparency-problem
