Recenzja: Lone Echo II

Opublikowane ponownie przez Plato

Obserwuje: 0

2017 jest Lone Echo była dobrą grą wideo. Właściwie była to doskonała gra wideo, ponieważ pojawiła się w czasie, gdy wirtualna rzeczywistość (VR) wymagała dużych, imponujących doświadczeń, które naprawdę pokazały potencjał tej technologii. 2021 to zupełnie inna epoka. Tytuły takie jak Half-Life: Alyx, Pieśń w dymie, Kraina Sztormów, i więcej zapewniają graczom epickie przygody z wciągającą fabułą i pomysłową rozgrywką. Po kilku opóźnieniach, aby zapewnić Samotne Echo II może być tak dobry, jak to tylko możliwe, czy Ready At Dawn osiągnął ten sequel, na który liczyli fani? Powiedzmy, że miło jest być z powrotem Jackiem.

Normalnie, jeśli chodzi o sequel, jeśli nie grałeś w poprzedni tytuł z serii, to nie przejmuj się, na początku jest poręczny nadrabianie zaległości i odchodzisz. Tak samo jest tutaj z Samotne Echo II sekwencja ładowania zawierająca fragmenty oryginału w celu wypełnienia tych pustych miejsc. Jednak przy tej okazji odradzam, wyłącznie ze względu na rozgrywającą się tu narrację. Historia jest kontynuowana bezpośrednio, a ze względu na interakcje między dwoma głównymi bohaterami i wspaniałą scenerię, warto przeżyć sagę w całości.

Budząc się jako Jack, android przydzielony do ochrony kapitan Olivii „Liv” Rhodes, po raz kolejny upewniasz się, że przetrwa niebezpieczeństwa kosmosu i śmiercionośnego organizmu znanego po prostu jako „Bio Mass”. Cała przygoda rozgrywa się (w większości) na opustoszałej stacji kosmicznej złożonej z różnych połączonych ze sobą asteroid. Cała ta instalacja krąży wokół Saturna, co tworzy szczególnie imponujące tło, gdy wyjdziesz na zewnątrz. Lone Echo był znany ze wspaniałych efektów wizualnych z Samotne Echo II jakoś udaje mu się prześcignąć swoje rodzeństwo. Niezależnie od tego, czy swobodnie unosisz się w pustce kosmosu, czy wykonujesz pilną misję, wszędzie są wizualnie uderzające momenty, więc postaraj się, aby te słodycze zbytnio Cię nie rozpraszały.

So Samotne Echo II nadal wygląda ładnie, ale jak to działa? Właściwie niewiele się tu zmieniło. Całe doświadczenie jest nadal w zerowej grawitacji – bez sztucznej grawitacji w tym wszechświecie science fiction – więc poruszanie się jest mieszanką chwytania otoczenia lub używania małych odrzutowców zamontowanych na nadgarstku do napędzania się. Chociaż istnieje większy impuls do poruszania się po niektórych większych przestrzeniach, przez większość czasu będziesz używać kombinacji dwóch pierwszych. W połączeniu z fabułą sprawia to, że Lone Echo II jest powolną i metodyczną grą wideo. Pewne sekwencje dodają trochę akcji, ale w większości Samotne Echo II nie chodzi o pośpiech, ogólna rozgrywka powinna trwać około dziesięciu godzin bez wykonywania wszystkich dodatkowych misji pobocznych.

Bez zmian w podstawowych opcjach ruchu, fani natychmiast poczują się tu jak w domu, rzucając się z kolumny na post w mgnieniu oka. Jeśli skaczesz od razu, warto zauważyć, że zerowa grawitacja może być dla niektórych trochę za duża, nawet przy dostępnych opcjach ułatwień dostępu. Jeden fajny mechanik, którego używa Lone Echo II, utrzymuje cię na tej samej płaszczyźnie wizualnej, na przykład nie możesz nagle obrócić się do góry nogami – jeden z najlepszych sposobów wywoływania nudności. Jedyne hamowanie tej zasady pochodzi z małego urządzenia o nazwie „Extreme Drifter”. Znajdź go, a przelecisz przez stację kosmiczną. Słowo ostrzeżenia, możesz się przekręcić, a jeśli nie odpuścisz, to jedyny sposób na zmianę orientacji.

Więc możesz się teraz zastanawiać, co jest dokładnie nowego. Cóż, większość z nich obejmuje radzenie sobie z zagrożeniem Bio Mass i jego różnymi ewolucjami, takimi jak naprawdę irytujące, żądne władzy kleszcze, które przyczepiają się do dowolnego źródła zasilania – nie jest to świetne, gdy jesteś androidem. Samotne Echo II łamigłówki zaczynają się od próby uniknięcia lub manewrowania tymi stworzeniami, z dużą ilością interakcji fizycznych, tnąc panele dostępu, pociągając za dźwignie mocy i nie tylko, nic zbyt trudnego. W miarę zagłębiania się odblokujesz ofensywne możliwości (nie tylko narzędzia) oferujące lekkie segmenty bojowe.

Wszystkie te znajdują się na nadgarstku Jacka, aktywowane niebieskim przyciskiem. Dostajesz w sumie pięć gadżetów, z których niektóre będą znacznie bardziej przydatne niż inne. W przeciwieństwie do prawdziwych strzelanek, w których broń lub narzędzia są zwykle szybko dostępne, w tym przypadku tak nie jest. Musisz złapać niebieską kulę reprezentującą każde narzędzie, a nie najlepszą mechanikę, jeśli jesteś atakowany. To ponownie podkreśla skomponowane podejście, które musisz przyjąć Samotne Echo II, starannie planując, jak radzisz sobie z każdym niebezpieczeństwem. Śmierć nie jest problemem dla androida, ponieważ zostaniesz odbudowany w najbliższym fabrykatorze, ale to nie znaczy, że powinieneś na nim polegać. Niektóre nie zawsze są w pobliżu.

Samotne Echo II rozgrywka może być dopracowana, jednak byłaby niczym bez relacji, jaką tworzy między Jackiem i Liv. Epicka fabuła jest fascynująca – tak dobra, jak każdy pokręcony program telewizyjny – niemniej jednak więź, którą budujesz z Liv, jest tym, co daje zarówno Jackowi, jak i Samotne Echo II ich człowieczeństwo. Opcje dialogowe pozwalają grać bardziej logiczną postacią androida lub dodać do miksu odrobinę żartobliwego przekomarzania się, wywołując różne reakcje Liv. Bez zbytniego psucia jest szczególna scena, w której musisz trzymać ją za rękę, to bardzo wzruszający moment między dwojgiem przyjaciół.

Ready At Dawn mogło pierwotnie planować wydanie Samotne Echo II w 2020 roku, zanim trzeba będzie go kilkakrotnie przesunąć, co jest całkowicie zrozumiałe, biorąc pod uwagę jakość wyprodukowanej gry wideo. Jest wiele rzeczy do pokochania i pochłonięcia, ponieważ jest tak wciągający, że prawdziwa krytyka wynika z faktu, że Samotne Echo II gra wszystko zbyt bezpiecznie. To doświadczenie nie otwiera żadnego nowego pola i naprawdę przydałoby się z kilkoma większymi wyzwaniami. Z drugiej strony było wciągające do samego końca, z pewnością wyróżniające się doświadczenie AAA VR z 2021 roku.

100% Fantastyczny