4 praktyki przywódcze wyjątkowych dyrektorów generalnych

Opublikowane ponownie przez Plato

Obserwuje: 0

Kiedy przedsiębiorcy zakładają firmę, zdecydowanie myślą o produkcie, klientach i dopasowanie produktu do rynku. Koncentrują się na zbieranie pieniędzy, zatrudnianie i znajdowanie miejsca dla swojego małego, ale rosnącego zespołu. Mogą zacząć myśleć o kulturze.

Często zapominają o najważniejszym elemencie budowania swojej firmy: osobistym przywództwie.

Oto prawda: moment, w którym decydujesz się założyć firmę, to moment, w którym musisz zacząć myśleć o rozwoju siebie jako lidera. Szybko. Firmy o wysokim wzroście wymagają szybko rozwijających się dyrektorów generalnych.

Wybitni dyrektorzy generalni pielęgnują te cztery cechy:

1. Samoprzywództwo

Bycie wyjątkowym liderem zaczyna się od zbudowania własnej samoświadomości. Wymaga uwagi i odwagi, by skonfrontować się z nieładnymi prawdami o sobie.

Zwiększanie własnej samoświadomości nie jest łatwe, ale daje satysfakcję. Zadaj sobie kilka pytań i odpowiedz na nie szczerze. Możesz o nich pisać w dzienniku lub możesz omówić je z kimś, z kim czujesz się komfortowo.

Kilka dobrych pytań do autorefleksji:

Jakie są dla mnie najważniejsze rzeczy?
Co takiego robię, że działa?
Co robię, że nie działa?
Co mówią o Tobie Twoi zaufani doradcy, przyjaciele i współpracownicy?
Jaka jest jedna cecha, którą mógłbyś rozwinąć, a która zmieniłaby zasady gry?

Im bardziej jesteś uczciwy, tym lepiej możesz wykorzystać to zrozumienie siebie, aby stać się wybitnym przywódcą.

Ben Franklin prowadził „bilans” zarówno aktywów, jak i pasywów swoich cech osobistych. Wierzył, że obserwując na bieżąco swój charakter, uda mu się go zbudować z czasem.

Najważniejsze jest to, że nie możesz się rozwijać, jeśli nie znasz siebie. Zainwestuj w samoświadomość, na której zbudujesz swój fundament przywództwo.

2. „Nauka”

Wybitni dyrektorzy generalni wiedzą, że przywództwo to umiejętność ewoluująca i aby ją opanować, muszą się stale uczyć. Dlatego angażują się w studiowanie przywództwa, jednocześnie koncentrując się na wypuszczaniu nowych produktów, sprzedaży i operacjach. Czytają książki, oni słuchaj podcastów, szukają mentorów. Eksperymentują.

Powiązane artykuły: 5 książek biznesowych, które chciałbym przeczytać wcześniej

Najpierw ustal, że poświęcisz czas i energię na inwestowanie we własną naukę. Wyznacz sobie czas w swoim kalendarzu. Następnie pomyśl o konkretnych zajęciach, które pomogą Ci najlepiej wykorzystać czas na naukę. Rzeczy, których się uczysz, mogą w ogóle nie dotyczyć życia zawodowego.

„Być wybitnym uczniem oznacza być wybitnym przywódcą”.

Jeden z dyrektorów generalnych startupów, których trenuję, w każdą niedzielę poświęca czas na zajęcia grupowe, które pomagają mu zdobyć nowe umiejętności i pracować z nowymi ludźmi. Uczył się łucznictwa, szachów i rzeźby. Nie tylko poszerza to jego perspektywę, ale także pomaga mu dowiedzieć się więcej o dynamice własnej grupy i przywództwie w kontekście, w którym nie jest dyrektorem generalnym. Pomogło mu to udoskonalić swoje przywództwo w pracy.

Śledź swoje postępy, rejestrując na przykład liczbę książek lub podcastów, które czytasz co miesiąc lub ile razy w miesiącu pijesz kawę z rówieśnikami, aby omówić naukę lub rozwój osobisty.

Być wybitnym uczniem oznacza być wybitnym przywódcą.

3. Przywództwo dramaturgiczne

Dramaturgiczne przywództwo oznacza po prostu, że zdajesz sobie sprawę, że jako dyrektor generalny odgrywasz rolę. Dostosowanie się do roli jest podstawową ludzką kondycją: robimy to w małżeństwie i rodzicielstwie, żeby wymienić tylko kilka powszechnych doświadczeń. Nowe role wymagają adaptacji, a niezrozumienie tego oznacza, że nie wyrażasz się w pełni jako dyrektor generalny.

Najpierw pogódź się z myślą, że musisz „pełnić rolę” dyrektora generalnego. Wyrób sobie nawyk zadawania sobie pytania: „Co zrobiłby świetny dyrektor generalny w tej sytuacji?” Zastanów się z wyprzedzeniem, jaka rola jest potrzebna w danej sytuacji i przećwicz tę część, gdy znajdziesz się w takiej sytuacji.

Bycie odnoszącym sukcesy dyrektorem generalnym wymaga zaakceptowania faktu, że jest to rola do odegrania.

4. Przywództwo ułatwiające

Najlepsi dyrektorzy generalni to facylitatorzy, którzy sprzyjają rozsądnemu osądowi i niezależnemu podejmowaniu decyzji. Silni liderzy facylitatywni odblokowują umysły, ręce i serca całego zespołu, który z definicji może zrobić znacznie więcej niż tylko twoje własne zdolności umysłowe.

Kilka mitów na temat przywództwa facylitacyjnego: Nie oznacza to, że Ty, dyrektorze generalny, zrzekasz się wszelkich uprawnień decyzyjnych. Przywództwo ułatwiające nie oznacza demokracji, konsensusu, kompromisu ani decyzji komitetu.

„Najlepsi dyrektorzy generalni to facylitatorzy, którzy sprzyjają rozsądnemu osądowi i niezależnemu podejmowaniu decyzji”.

Przywództwo ułatwiające to postawa, w której dyrektorzy generalni postrzegają swoją rolę jako umożliwianie innym. Zachęcają, aby decyzje podejmowali ludzie znajdujący się możliwie najbliżej miejsca pracy. Oczekują, że ich menedżerowie zapewnią pracownikom autonomię i w razie potrzeby będą ich szkolić.

Szukaj informacji i słuchaj opinii. Zachęć innych do omówienia spraw bez Ciebie. Delegat. Pomagaj ludziom podsumowywać i wyciągać wnioski ze wszystkich sytuacji, dobrych i złych.

Wybierz jedną z tych cech, którą będziesz pielęgnować, a będziesz zdumiony postępami, jakie zrobi Twoje przywództwo – i wynikami, które osiągniesz.

Ten artykuł został opublikowany po raz pierwszy Inc, opublikowano ponownie za zgodą w marcu 2020 r. i zaktualizowano w lipcu 2021 r.