Jedyny raz, kiedy samolot testowy Boeing YAL-1 747 pojawił się na pokazie lotniczym

YAL-1 był masywnym powietrznym samolotem z systemem broni laserowej zbudowanym na platformie Boeing 747-400F. Fikcyjne latające działo laserowe miało zestrzeliwać taktyczne pociski balistyczne (TBM), a potencjalnie nawet międzykontynentalne pociski balistyczne (ICBM) w ramach teatralnego i strategicznego programu obrony przeciwrakietowej, który nabrał rozpędu w poprzedniej dekadzie w administracji Reagana jako część „Inicjatywy Obronnej Gwiezdnych Wojen”.
Program był nękany złożonymi testami, mieszanymi wynikami i przekroczeniami kosztów stratosferycznych.

Jednak YAL-1 ostatecznie odniósł sukces w testach, kiedy w styczniu 2010 roku jego broń laserowa zaatakowała surogat pocisku balistycznego symulującego pocisk balistyczny. Cel testowy nazwano Missile Alternative Range Target Instrument lub „MARTI”. Został „zajęty, ale nie zniszczony” przez powietrzny laser wystrzelony z YAL-1 w locie. Program, najdroższy samolot wojskowy w historii, zaczynał wyglądać obiecująco.

11 lutego 2010 program odniósł większy sukces, kiedy YAL-1 zaatakował dwa testowe cele rakietowe swoim potężnym działem laserowym u wybrzeży Kalifornii w Point Mugu Naval Air Warfare Center-Weapons Division Sea Range. Podczas tych dwóch testów YAL-1 zestrzelił pocisk balistyczny napędzany płynem, a następnie, zaledwie godzinę później, „zaatakował” cel pocisku na paliwo stałe, ale nie zniszczył go z powodu problemu z „niewspółosiowością wiązki”.

Później ogłoszono również, że osiem dni przed tymi dwoma testami 11 lutego system faktycznie zaatakował i zniszczył pocisk na paliwo stałe w locie. Wyniki tej rundy testów osiągnęły wszystkie cele programu w tej fazie. Testy powietrznego systemu broni laserowej YAL-2010 przeprowadzone w lutym 10 r. były pierwszym w historii przypadkiem użycia broni laserowej o ukierunkowanej energii do zniszczenia pocisku balistycznego w locie.

Kiedy YAL-1 przybył do Davis-Monthan w lutym 2012 r., pracowałem w firmie na obrzeżach bazy i na północ od Pima Air and Space Museum. Mój przyjaciel, Eric i ja, pożyczyliśmy drabinę z pracy i udaliśmy się na linię ogrodzenia w Davis-Monthan, aby spróbować zrobić zdjęcia przybycia YAL-1, ale nie zmierzyliśmy tego właściwie i ku naszemu rozczarowaniu , przegapił przylot samolotu, zanim zniknął w rozległym Cmentarzu AMARG.

Przez cały marzec zintensyfikowaliśmy naszą obserwację pól AMARG, aby sprawdzić, czy uda nam się dostrzec masywny, ale jak dotąd nieuchwytny YAL-1. Następnie, na tydzień przed pokazem lotniczym Davis-Monthan, mój przyjaciel Craig przyszedł do pracy z meldunkiem, że YAL-1 jest „w ruchu” i jest holowany z Boneyard z powrotem na główną linię lotniczą w Davis-Monthan, prawdopodobnie za ostatni i niezwykły pokaz statyczny na nadchodzącym weekendowym pokazie lotniczym. Byliśmy zachwyceni. Po uzyskaniu szczegółowych informacji od znawców bazy, potwierdzono, że YAL-1 będzie głównym pokazem statycznym na pokazie lotniczym Davis-Monthan.

Byłem pierwszą osobą w kolejce do wstępu na pokaz lotniczy w Davis-Monthan tego ranka, prześwietlony po tym, jak młody i zdolny policjant bezpieczeństwa Sił Powietrznych zbadał moją torbę z aparatem. Poleciałem prosto do YAL-1, aby spróbować zrobić kilka zdjęć, zanim tłumy z pokazów lotniczych otoczą samolot. Po całym Tucson rozeszła się wieść, że na pokazie lotniczym w ten weekend odbędzie się coś wyjątkowego.

Przez kilka chwil miałem YAL-1 głównie dla siebie. Pojawiło się kilku innych, równie entuzjastycznych fotografów lotniczych, którzy robili zdjęcia samolotom na zmianę. Nie było pod ręką nikogo, kto mógłby opisać znaczenie samolotu. Gdy tłumy na pokazach lotniczych zaczęły gromadzić się i tłoczyć wokół samolotu, jeden z innych fotografów uprzejmie zaproponował, że zrobi mi zdjęcie pod głównym podwoziem YAL-1 i mam to zdjęcie jako cenną pamiątkę z tego niezwykłego dzień na pokazie lotniczym Davis-Monthan. To był naprawdę wyjątkowy i niezwykły weekend na Davis-Monthan Airshow, który nigdy się nie powtórzy.