Dlaczego wielcy etatyści rządowi gardzą złotem

Autor: MN Gordon za pośrednictwem EconomicPrism.com,

Czy otrzymałeś w tym roku podwyżkę o 5.4 procent?

Jeśli odpowiedziałeś „nie”, to twoje dochody są systematycznie zmniejszane przez skoordynowaną politykę rządu federalnego deprecjacji dolara.

Widzisz, według Biura Statystyki Pracy, ceny konsumpcyjne wzrosły o 5.4 procent w ciągu ostatnich 12 miesięcy. Jeśli więc twoje dochody nie wzrosły o proporcjonalnie 5.4 procent, to zarabiasz mniej niż rok temu.

Faktem jest, że inflacja cen działa jak ukryty podatek.  To podstępny sposób rządu na zwiększenie wydatków bez jawnego zwiększania podatków. Jednak podatek nadal obowiązuje, ponieważ dolary z twojej dwutygodniowej wypłaty stają się coraz mniej warte.

Głównym winowajcą rosnących cen jest nadmierna emisja banknotów rezerwy federalnej przez Skarb Państwa poprzez wydatki deficytowe. Te pieniądze oparte na długu wchodzą do gospodarki poprzez rządowe płatności transferowe i inne programy wydatkowania. Tam konkuruje z istniejącymi zasobami pieniędzy o zakup towarów i usług. Ceny odpowiednio rosną.

Przez pierwsze 10 miesięcy roku fiskalnego Waszyngtonu, który kończy się 30 września, rząd federalny ma deficyt budżetowy w wysokości 2.54 biliona. Z tego 800 miliardów dolarów – czyli około jedna trzecia – tego długu została zakupiona przez Rezerwę Federalną za pomocą kredytu stworzonego z tego powietrza. Przypomnijcie sobie, że od lipca 2020 r. Fed kupuje obligacje skarbowe o wartości 80 miliardów dolarów miesięcznie.

Porażka polityki deprecjacji dolara we wspieraniu zrównoważonej i zdrowej gospodarki jest rażąco ewidentna. Ceny aktywów rosną od ponad dekady. Jednocześnie płace generalnie uległy stagnacji. Doprowadziło to do ogromnej luki majątkowej.

Jednak dla centralnych planistów mających maniaka kontroli działanie w ramach monetarnych ograniczeń stabilnej podaży pieniądza i ograniczeń fiskalnych zrównoważonego budżetu nie wchodzi w rachubę…

Niekontrolowane finanse

Aby jakoś skorygować tę dysproporcję, rząd federalny proponuje kolejny boom na wydatki.  Na przykład w tym tygodniu Senat zgodził się na ustawę o wartości 1 biliona dolarów za infrastrukturę. Ustawa zatwierdza 550 miliardów dolarów w wydatkach na nową infrastrukturę, co stanowi dodatek do 450 miliardów, które już zostały zatwierdzone.

Co w tym jest? Nie wiemy. Ale 2,700 stron Congressional coś za coś jest gburowaty pełen nędznych odpadów. Ale to nie wszystko…

Następna jest bonanza wydatków na infrastrukturę społeczną o wartości 3.5 biliona dolarów. Być może teatr kabuki w obliczu zbliżającego się limitu zadłużenia nieco zmniejszy pakiet. Ale nic na zamówienie, które każdy rozsądny człowiek uznałby za odpowiedzialnego.

Oczywiście Waszyngton nie pobiera wystarczających wpływów z podatków, aby pokryć te nowe wydatki. A nowy dług, który zostanie dodany do i tak już ogromnego długu krajowego w wysokości 28.6 biliona dolarów, jest zbyt duży, aby można go było uczciwie spłacić. W ten sposób zostanie on zapłacony za pośrednictwem prasy drukarskiej; to znaczy poprzez ukrytą niewypłacalność deprecjacji dolara.

Co ciekawe, w tym środowisku rosnących cen konsumpcyjnych, ogromnych deficytów i ogromnej ekspansji podaży pieniądza dolar w stosunku do walut obcych oraz złota i srebra rośnie.

Rok temu uncja złota kosztowała ponad 2,000 dolarów za uncję. Teraz jest to około 1,755 USD. Od początku roku dolar, mierzony indeksem dolara, zyskał na wartości 3.41 proc.

Co daje?

Jeśli trzymasz fizyczne złoto i srebro jako formę ubezpieczenia majątku, co powinieneś, nie zwracaj uwagi na wzloty i upadki ruchów cen złota. Wraz z całkowicie lekkomyślnym porzuceniem rozrzutnych polityków w Kongresie, cena złota w dolarach na pewno wzrośnie w ciągu następnej dekady. Możesz na to liczyć.

Złoto w końcu zabłyśnie. Nie ze względu na jego blask. Ale raczej z konieczności.

W przeciwieństwie do złota, które nie wiąże się z żadnym zobowiązaniem dłużnym ani ryzykiem kontrahenta, dolary – i oparte na dolarach instrumenty dłużne, takie jak obligacje – mogą wygasnąć bezwartościowo, gdy ich zobowiązanie wekslowe nie zostanie spłacone. Ewentualnie mogą zostać nadmuchane do zera, gdy zdesperowana Rezerwa Federalna, w porozumieniu z przesadnie obiecanym Skarbem Państwa, przeniesie się do zrzucania walizek z pieniędzmi z helikopterów nad głównymi ośrodkami miejskimi.

Bez wątpienia finanse rządowe są całkowicie poza kontrolą. Jak dotarliśmy do tego nieprzyjemnego miejsca to długa historia. Ale jeden z głównych kamieni milowych w tej nieszczęściu został osiągnięty prawie 50 lat temu. Nie możemy o tym nie wspomnieć…

Dlaczego wielcy etatyści rządowi gardzą złotem

Konwersja złota na papierową walutę kiedyś nakładała ograniczenia na portfel publiczny.  Skarb Państwa, we współpracy z Rezerwą Federalną, nie mógł emitować nieograniczonego pieniądza opartego na długu. Ale to było zanim Stany Zjednoczone zerwały relację dolara do złota i wprowadziły dolarowy standard rezerw.

Przed 1971 r., zgodnie z międzynarodowym systemem monetarnym z Bretton Woods, uzgodnionym w Bretton Woods w stanie New Hampshire w lipcu 1944 r., zagraniczny bank mógł wymienić 35 dolarów z Departamentem Skarbu USA na jedną uncję złota. Po tym, jak Stany Zjednoczone wycofały się z ustalonego kursu wymiany, banki zagraniczne przekazały Skarbowi USA 35 dolarów, otrzymały 35 dolarów w zamian.

Brudny czyn popełnił prezydent Nixon 15 sierpnia 1971 roku – prawie 50 lat temu.

Żeby być uczciwym, Nixon po prostu grał rozdanie, które otrzymał. A dzięki programowi LBJ w zakresie broni i masła z lat 1960. dolar został znacznie zdeprecjonowany w stosunku do kursu wymiany wynoszącego 35 dolarów. Johnson próbował naprawić plaster w 1968 roku, aby stłumić cenę złota za pomocą dwupoziomowego systemu oficjalnej wymiany i transakcji otwartego rynku. Ta interwencja szybko okazała się sprzeczna z rzeczywistością.

Kłamstwo, że 35 dolarów równało się jednej uncji złota, nie mogło się dłużej utrzymać. Ciężar rzeczywistości i inflacja podaży pieniądza w USA przytłoczyły ją.

Jednak kłamstwa nie skończyły się wraz z końcem międzynarodowego systemu monetarnego z Bretton Woods. W rzeczywistości koniec Bretton Woods rozpoczął się od kłamstwa…

W szczególności Nixon ogłosił, że „tymczasowozawiesić wymienialność dolara na złoto.  Ten tymczasowy środek okazał się trwały. Możesz być świadkiem ogłoszenia Nixona przez ten link do filmu.

Szczerze mówiąc, nie można oglądać tego filmu wystarczająco często. Jest to bowiem doskonały przykład kłamiącego urzędnika państwowego, gdy tylko otwiera usta… i przy każdym wypowiedzianym zdaniu. Daje również niepokojący analfabetyzm ekonomiczny.

W ostatecznym rozrachunku wielcy etatyści rządowi gardzą pieniędzmi wspieranymi złotem, ponieważ ogranicza to zakres i skalę ich zasięgu. Niestety, gdy biedakowie w Waszyngtonie niszczą dolara, wprowadzane będą nowe szaleństwa. Będzie to prawdopodobnie miało formę cyfrowych dolarów emitowanych przez rząd, które śledzą i wpływają na to, kiedy i jak wydajesz pieniądze.

Podobnie jak Nixon, który odstąpił od Bretton Woods prawie 50 lat temu, będą to desperackie działania zdesperowanej klasy politycznej.

Źródło: https://www.zerohedge.com/political/why-big-government-statists-despise-gold