Review: The Cub (PS5) - Korte platformgame straalt stijl uit

Review: The Cub (PS5) โ€“ Korte platformgame straalt stijl uit

Bronknooppunt: 2445117

Een van de moeilijkste dingen bij het maken van een 2D-platformgame is simpelweg het opvallen tussen de duizenden andere. de welp, van Golfclub Wasteland team Demagog Studio geeft zichzelf in dat opzicht tenminste een voorsprong, met gestileerde beelden, een stemmige soundtrack en een aanhoudende radioshow die de hele game doorspeelt. Het ziet er over het algemeen goed uit, maar helaas kan de platformactie daar niet aan tippen.

In tegenstelling tot de puzzels uit de vorige titel van de ontwikkelaar, is The Cub een one-hit-one-kill-platformgame die weinig zijn eigen titel heeft. Je doorloopt de routine van springen, glijden, objecten verplaatsen en een paar stealth-secties hanteren gedurende minder dan drie uur. Hoewel het spel zichzelf als uitdagend op de markt brengt, zijn checkpoints over het algemeen erg vergevingsgezind, zodat je nooit meer dan een paar seconden aan voortgang verliest โ€“ afgezien van een paar spelhervattingen die je weer aan het begin zetten.

Wat eigenlijk frustrerend blijkt te zijn, is een aantal erg rommelige en verwarrende bewegwijzering, waardoor het vinden van uitgangspunten een stuk moeilijker is dan het zou moeten zijn. Vooral in het begin van de game zijn er een paar gebieden waar het erg moeilijk is om te zeggen waar je naartoe moet om vooruitgang te boeken. Je scrollt altijd naar rechts, maar waar op de y-as de uitgangsroute zich eigenlijk bevindt, kan moeilijk te herkennen zijn.

Het is echter het algehele visuele en auditieve ontwerp van The Cub dat het behoedt voor volledige middelmatigheid. De hoofdpersoon brengt een groot deel van het spel door met een helm op zijn hoofd die een radiostation ontvangt dat sociaal commentaar en muziek speelt. Het leuke is dat je het signaal daadwerkelijk verliest als je ondergronds grotten ingaat, waardoor wat er via de ether wordt gezegd intrigerend wordt als je aan de andere kant uitkomt. Met de onorthodoxe soundtrack en gestileerde scรจnes als bonus, doet de game het op uiterlijk en geluid in plaats van op gevoel.

Het zorgt voor een ervaring die misschien net een halve stap boven het gemiddelde ligt. Je hebt al veel games zoals The Cub gespeeld, maar je hebt nog nooit een game gespeeld die er zo uitziet of zo klinkt.

Tijdstempel:

Meer van Pushsquare