„Katastrofalne” konsekwencje niespłacania długu przez Stany Zjednoczone

Dave:
Hej, co słychać u wszystkich? Witamy na rynku. Jestem Dave Meyer, twój gospodarz. Dzisiaj mamy dla Ciebie super fajny nowy format. Zamierzamy zaprosić reportera CBS News, aby omówił problem gospodarczy, o którym ostatnio było wiele wiadomości, a mianowicie, że Stany Zjednoczone właśnie osiągnęły limit zadłużenia. To ta dziwna, ale fascynująca sytuacja, która rozgrywa się teraz w Waszyngtonie i może mieć potencjalny wpływ na inwestorów w nieruchomości, wszelkiego rodzaju inwestorów i zwykłych Amerykanów. Chcieliśmy pomóc wam wszystkim dogłębnie zrozumieć ten problem, więc sprowadziliśmy Sarah Ewall-Wice, która jest reporterem w Waszyngtonie, która zajmuje się tego rodzaju sprawami w Waszyngtonie i ma zamiar uczyć nas o historii długu limit, co dzieje się teraz w Waszyngtonie i jakie mogą być konsekwencje dla Ciebie i innych inwestorów. Naprawdę mam nadzieję, że ci się spodoba.
Chcielibyśmy poznać Twoją opinię na temat tego typu programów. Zawsze możesz wejść na forum BiggerPockets i powiedzieć nam o tym. Możesz też uderzyć mnie na Instagramie, gdzie jestem @thedatadeli i dać mi znać, co myślisz o tym programie. Po tym zrobimy sobie krótką przerwę, a potem powitamy Sarę, żeby porozmawiać o limicie zadłużenia. Sarah Ewall-Wice, dziękujemy za dołączenie do nas dzisiaj na Rynku.

Sara:
Cześć. Dobrze być tutaj.

Dave:
W porządku, Sarah, zacznijmy od przedstawienia się naszej publiczności i wyjaśnienia, dlaczego rozmawiasz z nami na ten ekscytujący, ważny i nieco nerdowaty temat.

Sara:
Jasne. Jestem reporterem CBS News z siedzibą w Waszyngtonie. Zajmuję się zarówno polityką gospodarczą, jak i polityką. Rozmowa o pułapie zadłużenia to taka, która zarówno uderza w gospodarkę, w zależności od tego, jak długo potrwają te rozmowy, a także jest wielkim politycznym mówcą dla ludzi tutaj w Waszyngtonie, ustawodawców, decydentów, ekspertów na całym świecie. Ale wróciliśmy do punktu, w którym ponownie mówimy o pułapie zadłużenia, ponieważ rząd Stanów Zjednoczonych osiągnął limit zadłużenia. Staje się to więc rozmową, w której członkowie Kongresu muszą działać teraz, aby uniknąć nieszczęścia.

Dave:
Dobra. Cóż, to jest zdecydowanie w moim umyśle i umysłach wielu ludzi. Zaraz do tego dojdziemy, ale zacznijmy od początku. Czy możesz nam wyjaśnić, jaki jest pułap zadłużenia?

Sara:
Jasne. Pułap zadłużenia, zwany także limitem zadłużenia, to kwota, jaką rząd Stanów Zjednoczonych może pożyczyć na opłacenie rachunków. Należy o tym bardzo pamiętać. To nie jest kwota, jaką rząd Stanów Zjednoczonych może wydać. To są wydatki, które już wyszły na zewnątrz, w całym rządzie federalnym. Tak naprawdę po raz pierwszy zobaczyłem limit zadłużenia, było to w 1917 roku. Istniało prawo, a następnie rozszerzono je na cały dług publiczny tuż przed II wojną światową. Ale zasadniczo Kongres uchwalił to prawo i co kilka lat muszą do niego wracać, gdy rośnie dług publiczny i zwiększać tę równowagę, aby rząd Stanów Zjednoczonych mógł nadal płacić rachunki bez popadania w zwłokę, co nigdy się nie zdarzyło wcześniej w historii USA.

Dave:
W ciągu ostatnich kilku lat wszyscy słyszymy coraz więcej o pułapie zadłużenia. Czy zawsze było to w interesie publicznym?

Sara:
Wydaje się, że coraz częściej i częściej się o tym mówi, a to dlatego, że w ciągu ostatnich kilku dekad stało się to bardziej bitwą polityczną. Zasadniczo, oczywiście zawsze mieliśmy ten dług publiczny i zawsze mieliśmy deficyt w zależności od tego, gdzie kilka razy udało się zrównoważyć budżet, ale od czasu do czasu trzeba się tym zająć. Powiedziawszy to, ustawodawcy zaczęli wykorzystywać limit zadłużenia, aby naprawdę wyjść jako narzędzie do negocjowania wydatków w Waszyngtonie. Teraz co kilka lat dochodzimy do punktu, w którym osiągamy ten limit, i wtedy dochodzimy do stołu, a niektórzy prawodawcy mówią: „Cóż, musimy ciąć wydatki”. Inni mówią: „Musimy tylko zwiększyć dług publiczny”. Ale pomysł polega na tym, że dochodzimy do tego punktu kryzysowego, w którym naprawdę należy się nim zająć, a następnie wyrzucamy go, zamiast zająć się faktycznym problemem. I mówię my, mówiąc o Kongresie, zamiast zająć się faktycznym problemem, jakim jest to, ile wydaje rząd Stanów Zjednoczonych.
Należy pamiętać, że rząd Stanów Zjednoczonych zawsze tak naprawdę pożyczał, aby opłacić rachunki. Sprowadza się to do powiązania limitu zadłużenia z budżetem na bieżąco, podczas gdy są to dwie oddzielne rozmowy, które nie odbywają się razem. Następnie dochodzimy do punktu, w którym następuje prawdziwy szok i wiele obaw w całej gospodarce, co to oznacza, jeśli Stany Zjednoczone przestaną płacić rachunki lub nie będą w stanie ich opłacić. Więc stało się to częstsze. Ostatnio był używany bardziej jako narzędzie. Widzieliśmy w 2011 roku, jak Republikanie używali tego w negocjacjach z administracją Obamy, a teraz wracamy tutaj z administracją Bidena, Republikanie w starciu dokładnie w tej samej sprawie ponad dekadę później.

Dave:
Za chwilę chcę przejść do bieżących wydarzeń, ale chcę tylko wyjaśnić. Z tego, co rozumiem, limit zadłużenia został podniesiony dziesiątki razy w ciągu ostatnich kilkudziesięciu lat. Fakt, że jest podnoszony, nie jest tak naprawdę nowy. Po prostu klimat polityczny trochę się zmienił.

Sara:
Tak. Limit zadłużenia był podnoszony dziesiątki razy, wiele razy w ciągu ostatnich dwóch dekad. Po prostu myśląc wstecz, czujemy, jakbyśmy niedawno odbyli tę rozmowę. Został podniesiony w 2021 roku, w grudniu 2021 roku. Musieliśmy dojść do porozumienia. Oczywiście była trzykrotnie podnoszona lub zawieszana za prezydenta Trumpa, kiedy sprawował on urząd przez ponad cztery lata. Więc to jest ciągła rozmowa. Podnoszono to wielokrotnie w administracji Obamy. Za każdym razem, gdy pojawia się większy rosnący dług, wracają, patrzą na to i idą do przodu i albo go podnoszą, albo zawieszają. Zawieszenie oznacza, że ​​​​po prostu kopią puszkę w dół drogi, a później wraca z liczbą na wyższym poziomie niż wtedy, gdy ją zawiesili.

Dave:
Dobra. To ma sens. Oczywiście wiemy, że w czasie COVID było dużo wydatków, ale czy zadłużenie rosło ostatnio szybciej niż historycznie?

Sara:
Myślę, że naprawdę trudno jest powiedzieć, czyj konkretnie jest to dług. Myślę, że można z całą pewnością powiedzieć, że podczas pandemii koronawirusa rząd, zarówno pod rządami prezydenta Trumpa, jak i prezydenta Bidena, wydał naprawdę dużo wydatków, aby pomóc uratować gospodarkę przed tankowaniem, a to zwiększyło się znacznie szybciej w ostatnich kilku lat. Unikałbym mówienia, cóż, kto dodał więcej do długu, ponieważ tak naprawdę trudno powiedzieć, ponieważ w Stanach Zjednoczonych narastało to zadłużenie przez wiele dziesięcioleci. To trudne, ale tak, powiedziałbym, że pandemia koronawirusa zdecydowanie nie pomogła w przyspieszeniu rosnącego zadłużenia.

Dave:
Okej świetnie. Wspomniał pan o czymś wcześniej, a mianowicie, że osiągnęliśmy limit zadłużenia. Co to znaczy?

Sara:
Sekretarz skarbu Janet Yellen wysłała list do przywódców Kongresu nieco ponad tydzień temu, około 19 stycznia. Powiedziała: „Hej, zaczynamy używać tych środków do przemieszczania pieniędzy, ponieważ osiągnęliśmy limit”, który wynosi 31.4 bilionów dolarów. To była decyzja o liczbie z powrotem, kiedy negocjowali po raz ostatni w 2021 roku. Więc osiągnęli ten limit, a teraz Departament Skarbu przesuwa fundusze, aby nadal płacić rachunki. Nazywają je środkami nadzwyczajnymi. To zabawne, ponieważ te nie są już niezwykłe. Używaliśmy ich wiele razy, począwszy od 1985 roku i później. Słyszeliśmy to wielokrotnie, ale nadal są to tak zwane środki nadzwyczajne. Zasadniczo oznacza to przenoszenie pieniędzy, aby nadal płacić rachunki. Powiedziała jednak, że zasadniczo zdolność do płacenia rachunków skończy się już w czerwcu. Jest dużo niepewności, ponieważ mamy dochody, a kiedy dochody się pojawiają, Skarb Państwa wydaje je, płaci rachunki i jest w stanie przenosić sprawy. Mówi, że począwszy od czerwca, może się to całkowicie skończyć.
Kiedy się kończy, a rząd Stanów Zjednoczonych nie jest w stanie opłacić rachunków, jest to tzw. data X. W miarę zbliżania się do tych ram czasowych coraz więcej ekspertów ds. polityki zacznie przedstawiać swoje szacunki dotyczące dokładnej daty. Departament Skarbu będzie lepiej wiedział, jaka dokładnie jest ta data. Ale kiedy ta data nadejdzie, Stany Zjednoczone nie będą w stanie zapłacić swoich rachunków i wtedy Stany Zjednoczone mogą po raz pierwszy zbankrutować. W tym miejscu pojawia się prawdziwa niepewność. Jesteśmy w tym okresie, kiedy trzeba się tym zająć i jest to palący problem, ale tak naprawdę nie włączamy czerwonych flag, a alarmy nie włączają się na tym etapie. Ale oczywiście wiesz, że Kongres nie robi niczego szybko i dlatego jest to pilna sprawa teraz, a nie czekanie do ostatniej możliwej chwili. Nawet jeśli osiągną porozumienie w ostatniej chwili, mogą wystąpić reperkusje.

Dave:
Tak oczywiście. Pozwólcie, że podsumuję, mówiąc zasadniczo, mówicie, że technicznie osiągnęliśmy limit, a implikacje na dłuższą metę są takie, że jeśli nie możemy pożyczyć więcej pieniędzy, nie możemy spłacić naszych zobowiązań. Jak pan powiedział, dług, który finansujemy, dotyczy wydatków, które zostały już zatwierdzone.

Sara:
Dokładnie.

Dave:
Więc to jest obawa. Ale ponieważ Ministerstwo Skarbu ma w zanadrzu pewne sztuczki księgowe, mogą nadal spłacać długi Stanów Zjednoczonych, mimo że technicznie osiągnęliśmy limit. Teraz myślę, że obaj mieliśmy właśnie przejść do pomysłu, że w zasadzie myślę, że to był rok 2011, kiedy toczyły się negocjacje w sprawie pułapu zadłużenia, a Stany Zjednoczone nie zbankrutowały, ale były z tego reperkusje. Czy to jest poprawne?

Sara:
To jest poprawne. Osiągnięto porozumienie w ostatniej chwili i było to coś, co zostało wynegocjowane między administracją Obamy a Republikanami Izby Reprezentantów, co jest podobne do tego, co mamy teraz, gdzie Biały Dom jest prezydentem Demokratów, ale Izba jest prowadzony przez republikanów. Obecnie mamy Senat Demokratów. Musieli jednak dojść do porozumienia i wszystko sprowadzało się do negocjacji w sprawie cięć wydatków, aby tak się stało. Mimo że udało im się dojść do porozumienia, co doprowadziło do jego zawarcia, panowała tak duża niepewność, że giełda gwałtownie spadła, a ocena kredytowa Stanów Zjednoczonych została obniżona przez S&P. Więc to miało swoje konsekwencje. Istnieją szacunki, które kosztowały amerykańską gospodarkę około 20 miliardów dolarów w ciągu dekady, co jest jednym z szacunków, które zostały wykonane, ale S&P spadł o około 6%, prowadząc do tego.
Udało im się dojść do porozumienia, a my uniknęliśmy większej katastrofy finansowej, ale to tylko pokazuje, że nawet prowadząc do tego, gdy zegar tyka do tak zwanej daty X, czyli w tym przypadku gdzieś w czerwcu jak widzimy, istnieją wyzwania i niepewność, które mogą prowadzić do problemów w gospodarce.

Dave:
Myślę, że inwestorzy na rynku nieruchomości z naszej widowni to zrozumieją. Zasadniczo stało się tak, że wiarygodność kredytowa Stanów Zjednoczonych została obniżona przez agencje ratingowe. Kiedy tak się dzieje, zadłużenie, zwykle osoba, której kredyt jest obniżony, musi zapłacić więcej, aby uzyskać pożyczki w przyszłości. Jest to podobne do zaciągnięcia kredytu hipotecznego na nieruchomość. Jeśli masz gorszy kredyt, zapłacisz wyższą stopę procentową. To, co wydarzyło się w 2011 roku, polega na tym, że Stany Zjednoczone zasadniczo straciły zdolność kredytową i musiały płacić wyższe odsetki, między innymi i reperkusje gospodarcze. Wydaje się, że to tylko wierzchołek góry lodowej. To wierzchołek góry lodowej rzeczy, które mogłyby się wydarzyć, gdyby Stany Zjednoczone faktycznie przestały spłacać swoje zadłużenie. Czy może nam pan powiedzieć coś więcej o tym, jakie mogą być reperkusje, jeśli nie tylko osiągnięto pułap zadłużenia, ponieważ to zrobiliśmy, ale Stany Zjednoczone nie będą w stanie wywiązać się ze swoich zobowiązań?

Sara:
Tak. Jeśli Stany Zjednoczone zbankrutują, zaczniemy w to wchodzić, może to być katastrofa dla rynków akcji. Widzieliśmy spadki na całym świecie, nie tylko w Stanach Zjednoczonych, ale patrzymy na to w skali globalnej, ponieważ Stany Zjednoczone naprawdę nadają ton reszcie świata. To powiedziawszy, kiedy o tym wspomniałeś, możliwość pożyczania podniosłaby oprocentowanie pożyczek dla Stanów Zjednoczonych i kosztowałoby Stany Zjednoczone miliardy więcej niż biliony, które już są winne, kiedy idzie na spłatę rachunki w przyszłości. Więc to jest jedna rzecz. Rząd Stanów Zjednoczonych powinien być najbardziej pewny siebie. To mają być inwestycje bez ryzyka. Jeśli nie jest to już wolne od ryzyka i stoimy w obliczu tych wszystkich wyzwań, co to oznacza dla wszystkiego innego?
Ma to również dalsze fale lub reperkusje, jeśli chodzi o to, ile Amerykanie pożyczają, ponieważ podnosi to stopy procentowe. Kiedy zamierzasz wziąć kredyt hipoteczny, kiedy zamierzasz spłacić kredyt samochodowy, teraz chcesz kupić samochód, kiedy płacisz rachunki za kartę kredytową, twoje odsetki pójdą w górę i to jest oprócz już trudnej władzy czasu, w której wiemy, że inflacja jest wysoka, a Fed podnosi stopy procentowe. Widzieliśmy już rekordowo wysokie oprocentowanie kart kredytowych. Więc to są różne rzeczy, które się dzieją. Jednocześnie mamy reperkusje, które mają miejsce w samym rządzie, ponieważ rząd płaci co miesiąc miliardy dolarów różnym partiom na całym świecie. Różne grupy Amerykanów otrzymują różne rzeczy. Na przykład, jeśli Stany Zjednoczone nie będą w stanie spłacić swoich zobowiązań dłużnych, nie będą w stanie wypłacić świadczeń dla kombatantów.
Płatności z tytułu zabezpieczenia społecznego, jedna z najważniejszych rzeczy dla naszych seniorów, mogą być opóźnione, nie wychodzą na czas, kiedy wiele osób ich potrzebuje i polega na tych płatnościach. Jest też program SNAPs, dawniej Stamp, czyli świadczenia żywnościowe dla Amerykanów o niskich dochodach. Różne rodzaje korzyści, na których ludzie polegają, zostaną wstrzymane i opóźnione, jeśli osiągniemy ten punkt. Oczywiście wojsko byłoby nieopłacane. Mamy tylko nadzieję, że po prostu kontynuują pracę. Ale taka jest rzeczywistość i ma to reperkusje w gospodarce, ponieważ kiedy dostają pieniądze, zgadnij, gdzie te pieniądze idą? To wychodzi do firm, kiedy idą i kupują rzeczy. Wychodzi na mieszkanie. To wychodzi i ma długi efekt fali w innych sektorach Stanów Zjednoczonych, pochodzący od rządu. Warto więc o tym pamiętać. Nie wpłynie to tylko na tych, którzy polegają na płatnościach rządowych, ale na każdego, kto polegał na ludziach, którzy otrzymują jakąkolwiek płatność rządową. Kto wie, dokąd to może doprowadzić, ale w sumie byłoby naprawdę, naprawdę źle.

Dave:
Tak. To pytanie, na które nikt nie chce odpowiedzieć. Tak, nikt nie chce wiedzieć, co się stanie, jeśli Stany Zjednoczone nie spłacają swoich długów. Myślę, że ludzie po obu stronach korytarza w zasadzie powiedzieli, że nie możemy spłacić naszego długu. Wydaje się jednak, że biorąc pod uwagę znaczenie spłacania naszych długów, właśnie dlatego jest ono wykorzystywane jako dźwignia w tej szerszej rozmowie na temat wydatków i polityki fiskalnej w USA.

Sara:
Dokładnie tak. To zabawne, ponieważ jest używane jako narzędzie negocjacyjne w sposób, w którym naprawdę nie powinno być rozmów o tym, by tam pojechać. To po prostu zbyt ryzykowne, aby nawet o tym myśleć, ale jest to powiązane z tą polityczną bitwą tutaj, w Waszyngtonie, która toczy się w kółko, kiedy w rzeczywistości ustawodawcy ustalają budżety i płacą za różne rzeczy, wyrzucają pieniądze i pożyczają, aby to zrobić i tak regularnie po obu stronach przejścia. Muszą wymyślać budżet co roku, co kilka miesięcy, w zależności od tego, jak sobie z tym poradzą i czy wydatki i tak się dzieją. Więc to po prostu staje się jednym narzędziem, które naprawdę przyciągnęło ludzi do stołu, ale w sposób, który może być naprawdę brutalny i katastrofalny dla wszystkich podmiotów. To kiepski sposób patrzenia na sytuację, ale jest to sposób, w jaki doszło do wielu scenariuszy lub wielu lat w ostatnich dziesięcioleciach.

Dave:
Tak. Wygląda na to, że w zasadzie Kongres wykorzystał to jako funkcję zmuszającą do mówienia o wydatkach, mimo że brzmi to tak, jakby niekoniecznie były ze sobą powiązane. Wydatki i to, na co wydaje Kongres i rząd, odbywa się w ramach przydziałów. Wtedy wydają pieniądze, ale jest to w zasadzie tylko znacznik wyboru, aby powiedzieć, tak, faktycznie wyślemy ci czek, zasadniczo na wszystkie te rzeczy, które zapłaciliśmy. To interesujące, ale myślę, że wiele osób uważa, że ​​jest to ważna rozmowa i myślę, że pułap zadłużenia w jakiś sposób ewoluował w czasie, kiedy o tym rozmawiamy. Jestem po prostu ciekawy. Powiedziałeś, że Republikanie Izby Reprezentantów negocjują z Białym Domem. Na co liczą i o co proszą w zamian za podniesienie limitu zadłużenia? To w zasadzie rozmowa. Chcą redukcji wydatków w zamian za zgodę na podwyższenie limitu zadłużenia.

Sara:
Na tym polega sztuczka. Powinienem powiedzieć, że Republikanie mówią, że chcą negocjować. Nie jesteśmy nawet w punkcie, w którym faktycznie negocjują. Żeby było jasne, doszło do impasu w punkcie początkowym rozmów. Porozmawiam o tym w zakresie biura prasowego powiedział, że Biały Dom nie będzie negocjować. To nie jest coś, o czym mogą negocjować. Jest to ryzyko, które nie zostanie uwzględnione i muszą one podnieść limit zadłużenia. Robili to już wcześniej za republikańskich prezydentów, dlaczego teraz przetrzymują tego zakładnika? Takie jest zasadniczo przesłanie Białego Domu na ten temat. W tym samym czasie w Kongresie Republikanie mówią, że absolutnie muszą negocjować w tej sprawie, a także muszą negocjować to w zakresie cięć wydatków. W rzeczywistości nie mówią konkretnie, że chcą zobaczyć cięcie.
Demokraci wskażą na nich. Demokraci w Kongresie wskazują na nich i mówią: „Cóż, patrzą na Social Security i patrzą na Medicare”. Niektórzy republikanie w rzeczywistości podnoszą te dwa programy uprawnień jako część tej rozmowy, ale inni republikanie mówią: „Cóż, nie, musimy ciąć wydatki we wszystkich dziedzinach”. Więc teraz jest naprawdę impas, szczególnie w sprawie, cóż, jaki jest plan? Kto zdecyduje o planie? Ponieważ tam można wtedy pójść i wskazać palcem, w zależności od tego, kto faktycznie wystąpi z tym planem i powiedzieć, no cóż, chcieli wyciąć to czy tamto. Więc wciąż jest w punkcie, w którym obie strony nie zajęły miejsca przy stole i proszą drugą stronę, aby najpierw usiadła i rozłożyła mapę tego, co chcą zobaczyć. Ale w tym miejscu jesteśmy, gdzie Biały Dom chce podnieść pułap zadłużenia, porozmawiamy o wydatkach, ale nie będziemy tego robić w tej rozmowie. Nie w tym momencie będziemy negocjować.
A Republikanie mówią: „Cóż, nie. W tym momencie musimy negocjować wydatki, aby zająć się pułapem zadłużenia i limitem zadłużenia”. Więc to tam jest. Myślę, że w nadchodzących miesiącach, nadchodzących tygodniach, naprawdę, otrzymamy więcej informacji o tym, gdzie mogą być miejsca, w których istnieje ścieżka do kompromisu, ale teraz jest naprawdę dużo pozowania i mało siedzenia- w dół, toczą się trudne rozmowy. Jestem pewien, że pojawią się inne propozycje dotyczące rozwiązania tego problemu, abyśmy nie znaleźli się ponownie w tej sytuacji za dwa lata, przesuwając się do przodu od teraz do czerwca, miejmy nadzieję, że raczej wcześniej niż później.

Dave:
Domyślam się, że ty, jako reporter w Waszyngtonie, możesz określić wiele rzeczy, które opisujesz, jako pozowanie.

Sara:
Och, większość z tego to pozowanie, powiem, a potem nagle coś się zwykle dzieje.

Dave:
Tak. Wygląda na to, że to, co się wydarzy, to obie strony rozmawiają ze sobą, ale tak naprawdę w tej chwili nie toczy się rozmowa. Jak myślisz, co się dzieje? Powiedziałeś, że jest pozowanie, ale jak myślisz, co wydarzy się w ciągu najbliższych kilku miesięcy? Czy będzie postęp? Czy ludzie tacy jak ja, którzy patrzą na to z niepokojem, będą się martwić przez kilka następnych miesięcy, czy też sądzicie, że będzie stały postęp w kierunku rozwiązania?

Sara:
Myślę, że ludzie pozostaną niespokojni przez jakiś czas. Powiem, że myślę, że przywódcy Białego Domu i Kongresu Republikanów powinni się spotkać i rozpocząć te rozmowy lub po prostu rozpocząć rozmowę w ogóle. Jesteśmy w nowym Kongresie w nadchodzących dniach i miesiącach. Więc to jest punkt wyjścia. Stamtąd pójdzie. Za każdym razem, gdy tak się dzieje, dochodzi do starcia iw pewnym momencie ktoś mruga. Czuliśmy, że w 2021 roku doszło do impasu, szczególnie w Senacie, ponieważ potrzebowali 60 głosów w Senacie, a tak się nie działo. W końcu, zasadniczo, przywódca mniejszości w Senacie, Mitch McConnell, zamrugał iw tym przypadku byli w stanie wykorzystać tylko Demokratów do podniesienia limitu zadłużenia. To będzie jedna z tych sytuacji, w których jedna strona musi mrugnąć. Pojawiają się inne pomysły na to, jak to się może dziać tam, gdzie nie dzieje się to w ten sposób, posuwając się naprzód.
Nie wiem, czy mogą znaleźć jakiś sensowny sposób, aby rozwiązać ten problem od teraz do czerwca, ale jest to coś, o czym myślę, że odbędzie się kolejna rozmowa, abyśmy nie kopali puszki w dół drogi. Będzie osobna grupa. Ale skład tego Kongresu jest inny niż w przeszłości i dlatego istnieje inna niepewność wokół tej kwestii. W 2021 r. musieli skłonić Republikanów w Senacie do ustąpienia, aby mogli go uchwalić, ale był to kontrolowany przez Demokratów Senat i Biały Dom, więc udało im się osiągnąć porozumienie. Tym razem w Izbie jest tak niewielka większość republikanów, że trudniej jest coś uchwalić w Izbie, a jest grupa bardzo twardych republikanów, którzy po prostu mówią: „Nie będziemy nad tym głosować”. Wszystko sprowadza się więc do tego, że muszą dojść do kompromisu.
Rozmawialiśmy z kilkoma demokratycznymi kongresmanami, którzy powiedzieli, że skończy się na grupie republikanów i wielu Demokratów, którzy przyjdą i zajmą się tym razem, aby uchwalić coś w Izbie. Tak więc skład tego, jak składa się Izba, sprawił, że jest to niepewne w inny sposób. Wtedy oczywiście sprowadza się to do tego, jakie naprawdę będą relacje między Białym Domem a przewodniczącym McCarthy i przywódcami republikanów w Kongresie, gdy zaczną prowadzić te rozmowy, ponieważ, jak powiedziałem, mieliśmy nowy Kongres, który odbył się w styczniu.

Dave:
Tak, to bardzo interesujące. Wydaje się, że to jeden z pierwszych testów relacji między nowym Kongresem, Białym Domem i tym wszystkim, co dzieje się w kluczowym okresie gospodarczym. Zobaczymy, co się stanie, ale dziękujemy za wyjaśnienie nam tego. Jedna z opcji, o której słyszałem, naprawdę tego nie rozumiem, słyszałeś o monecie za bilion dolarów?

Sara:
O tak. Uwielbiam to.

Dave:
Co to jest? nie rozumiem tego.

Sara:
Chodzi o to, że w księgach istnieje ustawa z 1997 r., która zasadniczo mówi, że Departament Skarbu może wybić monetę o absolutnie dowolnym nominale. Zostało to powiedziane przez byłego dyrektora mennicy. Wzywali do tego niektórzy prawodawcy, jak sądzę ostatnio od niektórych demokratycznych prawodawców. Pomysł polega na tym, że Skarb Państwa mógłby po prostu wybić monetę o wartości biliona dolarów. Można by to wziąć i wykorzystać na zaspokojenie długu publicznego.

Dave:
Och, czekaj, więc to w zasadzie tylko drukowanie pieniędzy, ale to-

Sara:
Całkiem sporo. Cóż, Fed musi wkroczyć i to zaakceptować.

Dave:
Ok.

Sara:
Więc to jest jedna niepewność. Mogę powiedzieć wprost, że sekretarz skarbu Janet Yellen została o to zapytana i nazwała to sztuczką, więc tak naprawdę nie na pokładzie. Więc może to wyrzucić przez okno w rzeczywistości, chociaż pojawia się co kilka lat, kiedy mówimy o pułapie zadłużenia. Powiedziała również, że byłaby to jedna z tych rzeczy, w których lekceważysz niezależność Fed. Więc to jest część tego, do czego to sprowadza się, okej, więc nie zamierzamy skłonić sekretarza skarbu, żeby się na to zgodził. Z drugiej strony, cóż, jeśli Stany Zjednoczone mogą po prostu wybić monetę dowolnego nominału, co to oznacza dla rozwoju rynków i przyszłej sytuacji, w której Stany Zjednoczone mogą się znaleźć, kropka?

Dave:
Tak, to wydaje się okropnym pomysłem. Dobra.

Sara:
Więc jeśli to jest coś, co jest w porządku, to jest tam, to może być wykonalne. Nigdy wcześniej tego nie próbowano.

Dave:
O, teraz rozumiem. Zasadniczo mówi to, że normalnie Fed kontroluje politykę pieniężną. Tylko dla wszystkich, którzy słuchają, kiedy mówimy o Kongresie i wydatkach rządu, to jest polityka fiskalna. Kiedy mówimy o ilości pieniędzy w obiegu, stopie funduszy federalnych, rzeczach, o których dużo mówimy w tym programie, nazywa się to polityką pieniężną. Zwykle Fed kontroluje drukowanie pieniędzy i tego typu rzeczy. Więc mówisz, że istnieje luka, w której Skarb Państwa, który jest częścią władzy wykonawczej, nawet nie wiem,...

Sara:
Tak.

Dave:
Władza wykonawcza?

Sara:
To władza wykonawcza, tak.

Dave:
Dobra. Jest to więc część władzy wykonawczej. Może przejść przez lukę i wydrukować bilionową monetę. Cieszę się, że tak się nie stanie, ale człowieku, musieliby mieć fajny projekt. Wydaje mi się, że moneta warta bilion dolarów musiałaby wyglądać całkiem fajnie.

Sara:
Byłoby fantastycznie. Powinienem dodać, że to musi być platyna.

Dave:
Och

Sara:
To też jest częścią tej zasady,

Dave:
Baller. Dobra.

Sara:
Więc tak, moneta dowolnego nominału, ale musi to być platyna i musi być fajnie wyglądająca, jestem pewien.

Dave:
Tak. Wow.

Sara:
A sekretarz skarbu powiedział, że to się nie wydarzy.

Dave:
Jakie to dziwne prawo, tak, można było wydrukować wszystko, byle było platynowe?

Sara:
Myślę, że miało to związek z kolekcjonerami monet i wyceną na tym froncie. To naprawdę dziwna przypadkowa luka i naprawdę przypadkowe prawo, które właśnie się zmaterializowało, gdy debata się toczyła, a teraz mamy prawodawców, którzy są jak, to brzmi jak potencjalny sposób na rozwiązanie tego trwającego kryzysu, z którym mamy do czynienia co kilka lat. Ale nikt tego nie próbował. Myślę, że ludzie, oczywiście, sekretarz skarbu była również przewodniczącą Rezerw Federalnych, sekretarz Yellen, więc odeszła mm-mm.

Dave:
Dobra. W porządku. Cóż, nie dowiemy się, co się stało, ale cieszę się, że moneta warta bilion dolarów nie jest jedną z realistycznych opcji.

Sara:
Jeszcze nie. Zobaczymy, gdzie pójdziemy za kilka miesięcy, ale na razie się z tym wstrzymam.

Dave:
Dobra. Cóż, dziękuję, Saro. To było bardzo pomocne. Czy jest coś jeszcze, co Twoim zdaniem nasi słuchacze powinni wiedzieć o pułapie zadłużenia, jeśli chodzi o inwestorów lub zwykłych Amerykanów?

Sara:
Myślę, że w tej chwili jest to jedna z tych rozmów, w których należy zająć się większym problemem dotyczącym tego, jak idziemy z wydatkami, ale nie wydaje się, aby to było coś, czym się zajmiemy, gdy dojdziemy do tego kryzysu limitu zadłużenia i liczenia w dół do tak zwanej daty X. Tak duży obraz, myślę, że będą rozmowy na ten temat, o tym, jak USA wydają pieniądze. Ale myślę, że innym aspektem tego jest to, że ludzie będą ziewać, kiedy usłyszą o tym teraz, ponieważ zdarzyło się to tak wiele razy i nie powinno to być czymś, z powodu czego ludzie panikują w tej chwili. Naprawdę nie sądzę, że jest to etap, na którym powinna wybuchnąć panika, ale jest to pilna kwestia, która będzie coraz bardziej tragiczna w nadchodzących miesiącach. Więc to jest miejsce, weź teraz głęboki oddech. Zachowaj spokój. Na tym etapie nie zmieniaj tak bardzo swojego wzorca, jeśli chodzi o sposób wydawania lub inwestowania.
Nie sądzę, żeby ktokolwiek, widząc te ostrzeżenia wychodzące z Białego Domu, sekretariatu skarbu lub Kongresu, powiedział: „Och, trzeba natychmiast sprzedać”. To nie jest miejsce, w którym jesteśmy teraz, ale warto mieć oko na posuwanie się naprzód. Wszyscy mówią, że absolutnie nie możemy spłacić naszego długu. Zobaczmy, czy utrzymają to w Kongresie i będą dalej grać w kurczaka.

Dave:
W porządku. Dziękuję. To było bardzo pomocne. Dużo się nauczyłem. Naprawdę doceniam twoją wiedzę na ten temat. Jeśli ludzie chcą śledzić Ciebie i Twoje raporty, gdzie mogą dowiedzieć się więcej o Tobie?

Sara:
Jasne. Cóż, śledź nasze reportaże w CBS News na cbsnews.com, lokalne stacje, nasze krajowe wiadomości. Mamy też poranny program i wieczorne wiadomości. Oczywiście zawsze możesz mnie znaleźć w mediach społecznościowych @ewallwice. To moje nazwisko, EWALLWICE, na Twitterze i Instagramie.

Dave:
W porządku. Jeszcze raz dziękuję, Saro.

Sara:
Dziękuję Ci.

Dave:
Wielkie dzięki dla Sarah za dołączenie do nas w tym odcinku. Nauczyłem się z tego tony. Dowiedziałem się, że na razie nie muszę się tym martwić i że mamy jeszcze kilka miesięcy. Mimo że osiągnęliśmy limit zadłużenia, Stany Zjednoczone nadal spłacają swoje zobowiązania i Kongres ma czas, aby to rozgryźć. Chciałbym wiedzieć, co sądzicie o tego typu odcinkach. Próbujemy czegoś nowego, aby pomóc Ci być na bieżąco z ważnymi rzeczami, które mają wpływ na inwestorów i zwykłych Amerykanów związanych z gospodarką. To ważna kwestia i mam nadzieję, że czegoś się nauczysz. Zawsze możesz mnie odwiedzić na Instagramie, gdzie jestem @thedatadeli. Możesz mnie znaleźć na BiggerPockets i również przesłać swoją opinię.
Bardzo dziękuję wszystkim za wysłuchanie. Do zobaczenia następnym razem na rynku. On The Market jest tworzony przeze mnie, Dave'a Meyera i Kailyn Bennett, wyprodukowany przez Kailyn Bennett, zmontowany przez Joela Esparza i Onyx Media, zbadany przez Pooję Jindal i wielkie podziękowania dla całego zespołu BiggerPockets. Treści w programie Na rynku są wyłącznie opiniami. Wszyscy słuchacze powinni niezależnie weryfikować punkty danych, opinie i strategie inwestycyjne.